De malle mergpijp

De opvliegende Krimson is altijd goed voor actievolle plaatjes en sarcastische humor. Ook zijn onhandige, en naamloze, handlangers zijn ondanks hun kleine rollen zeer aanwezig.

Lambik blijft erg leuk en is natuurlijk vaak de pisang. Zijn pech met de trap van de hovercraft is ontzettend komisch.
Grappig element zijn de strikjes op de helm van Wiske.
De spreekwoordelijke woordgrapjes ontbreken uiteraard ook niet: 'Slaapgasgranaten, Lowie. Nee, niet die ze op 't ministerie gebruiken, liever een klein model!'

Jerom's karakter krijgt verdere diepgang als hij zijn moeder per toeval ontdekt. Het moment dat hij op de mergpijp blaast, wordt niet afgebeeld. Wel het moment erna als de wolk verschijnt.
De lange passage van 15 pagina's waarin Jerom naar zijn roots terugkeert en allerlei avonturen beleeft, is een hoogtepunt in de reeks.
Veel mooie en grappige details in de tekeningen zoals Jerom opgetild op de arm van moeke, en, subtieler, huppelend als een kleuter hand in hand met diezelfde moeke.
Ook de wijze waarop ze Jerom behandeld als een klein kind, is geweldig!
De vechtscenes zijn leuk en goed getekend.
Een beetje onduidelijk blijft hoe het kan dat moeke weer verschijnt en later weer moet verdwijnen, omdat ze blijkbaar toch ook al is overleden. Waarom blaast Jerom dan niet nog een keer op de mergpijp om haar weer terug te halen?
Maar bij fantasy-verhalen moet je niet al te kritisch zijn natuurlijk.

Inderdaad, zoals eerder opgemerkt door een andere recensent, is de anatomie soms wat raar, met die naar verhouding te grote hoofden.
Ook wat onaf is het feit dat Jerom talloze apen en voorhistorische dieren ontmoet, maar naast Moeke, geen enkele soortgenoot.
Ook verdwijnt Moeke wel heel snel en abrupt uit het verhaal.

Maar ik wil positief afsluiten met een paar tekstpassages die ik als kleine jongen al ontzettend komisch vond:
- 'Ben gek op juffrouw ooievaar. Doet me altijd aan jou denken.'
- 'Een auto, kun je die melken?'
'Nee, eigenaars worden gemolken!'
- 'Geestje lief, geestje zoet, maak van Jerommeke een braaf kindje. Over en out!'

Krimson wil de mergpijp gebruiken om een eigen leger tevoorschijn te toveren maar wordt gedwarsboomd. Wel eigenaardig dat Krimson weet dat onze vrienden met de mergpijp naar Ijsland zijn afgereisd anders had hij daar voor niets geweest. De tekeingen zijn ok, alleen in het begin van het verhaal zijn de nekken soms wat lang en de hoofden wat te groot.

Lambik die nogal aan de gierige kant is, was een vaak terugkerende grap in die periode

De onderaardse prehistorische wereld doet erg denken aan het Jules Verne verhaal NAAR HET MIDDELPUNT DER AARDE

Er wordt weer eens gebruikt gemaakt van het cliché dat prehistorische mensen samenleefden met dinosauriërs

De Grotkastaars zijn een leuke vondst, maar ze leunen wel dicht aan bij het beeld dat men vroeger had van oermensen, namelijk aapachtige wezens

We komen te weten dat Jerom eigenlijk een (ooit ingevroren geraakte) oermens is. Dit sluit perfect aan bij zijn voorkomen in DE DOLLE MUSKETIERS. Ook vernemen we dat hij niet van nature zo sterk is. Hij was ooit een klein zwak kind dat door de magie van een sjamaan bovenmenselijk sterk werd. Hoe Jerom er uit zag als kleine jongen zien we in DE SLIMME SLAPJANUS

Dit zou wel een paar leuke spin-offs kunnen opleveren:
een serie over Jerom als zwak jongetje tot hij door de sjamaan betoverd werd
een serie over Jerom na z'n betovering tot het punt dat hij gevangen raakt in een ijsblok
een serie over Jerom die gevonden wordt door hertog Le Handru en als geheim wapen gebruikt wordt, tot de anderen naar de 16e eeuw reizen in DE DOLLE MUSKETIERS

Wat een beetje toevallig is is dat Krimson net zo'n hovercraft als Barabas blijkt te hebben en ook dat de mergpijp waarmee Jerom 'grootgebracht is' door Barabas wordt gevonden, maar beide doen niet af aan dit geweldige album.