De sonometer
Wat vinden de lezers van dit verhaal?
 Index |
Verhaal |
| Formulier |
Op deze pagina worden de meningen van de lezers over De sonometer verzameld. U kunt zelf een bijdrage leveren aan de hier verzamelde commentaren via dit formulier.
| Gemiddeld cijfer | 5,84 |
| Reactie no. 26 | |
|---|---|
| Naam | Sven |
| Leeftijd | 46 |
| Cijfer | 2 |
| Recensie | OMG, wat een ontgoocheling. Verwachtte een strip dat teruggreep naar de blauwe reeks recepten : klare lijn, gedetailleerd uitgewerkt, stevig scenario. Helaas, niets van dit alles. Ik heb me tot de helft van het album gesleept en daarna de brui eraan gegeven. Het scenario lijkt nergens naar - onmogelijk een scenario van Vandersteen. 1 woord : saaaai. De tekeningen - dhr Stallaert kan wel tekenen (herkenbaar in Nero en Kiekeboe albums) maar die gele achtergronden. Ik dacht net dat de blauwe reeks, in de stijl van Hergé, aandacht gaf aan achtergrond. Dit album is voor de helft in dat lichtgele kleur afgewerkt. En dan Lambik, meer dan ooit een idioot, die eigenlijk meer op je zenuwen werkt dan iets anders. Superflauw scenario, uit de handel halen lijkt me de beste optie. |
| Datum | donderdag 04 maart 2021 13:32 |
| Reactie no. 25 | |
|---|---|
| Naam | J. Joffer |
| Leeftijd | 40 |
| Cijfer | 1 |
| Recensie | Nieuws in Suske en Wiske-land: De sonometer wordt afgemaakt. Omstreeks 1960 had Willy Vandersteen de eerste platen voor dit negende blauwe reeks-verhaal getekend, om er vervolgens de brui aan te geven. Iets met een ruzie met de uitgever, of zoiets. Op het internet circuleerden een paar scans, waarop direct de zwierige hand van de meester te herkennen valt. Een verhaal in Japan zo te zien, met prachtig gedetailleerde decors. Eeuwig zonde dat dat nooit is afgemaakt natuurlijk. Maar nu ging het er zestig jaar na dato dan toch van komen: de uitgever schakelde François Corteggiani in voor het scenario, en Dirk Stallaert voor de tekeningen. Hm, scenario? Was dat dan niet bewaard gebleven? Hoe dan ook, we beginnen met Sus en Wis die Lambik gaan opzoeken in zijn nieuwe huis. (Woonden ze in de blauwe reeks niet gewoon bij Bik? Of hebben ze al die tijd stiekem toch bij Sidonia gewoond? Maar dat terzijde.) Daar wordt net een pakketje bezorgd dat eigenlijk bestemd was voor ene professor Tellenbol een paar straten verderop. Die was uiteraard net bezig aan een uitvinding, de sonometer uit de titel, maar na een heleboel (echt een heleboel) gedoe wordt het ding uiteindelijk gestolen door een stel Japanners, en ook de professor zelf wordt ontvoerd, door weer andere Japanners. Nodeloos te zeggen dat onze vrienden dan zelf ookdaarheen afreizen. Er daar wappert het vehaal nog verder alle kanten op. Wat vinden we ervan? Kijk, ik hou helemaal niet van negatieve recensies schrijven. Het is mooi weer, de vogeltjes zingen buiten, de liefde hangt in de lucht en het leven is de moeite waard om geleefd te worden. Maar ik kan er niet omheen: dit is een aanfluiting. Okee, Dirk Stallaert heeft de personages oude stijl aardig in de vingers, en af en toe kan er een leuk decortje af. Het gaat pas fout zodra ze bewegen: van het ene op het andere moment veranderen de figuurtjes in houten klazen waar de actie in de originele versie van Het eiland Amoras nog gunstig bij afsteekt. Stallaert doet ongetwijfeld zijn stinkende best, maar wat een middelmaat. Wie de originele Vandersteen-platen voor dit verhaal ernaast legt, schieten de tranen in de ogen. Stallaert had echter ook weinig om mee te werken, want de echte aanfluiting is het scenario. Hm, scenario? Een warrige opeenstapeling van flauwekul kunnen we beter zeggen. 'Humor heeft plaatsgemaakt voor het soort meligheid waar die van Bassie totaal bij verbleekt', zals Kees Torn het zou formuleren. Waarom is Lambik verhuisd? Waarom zet Tellenbol zijn machine open en bloot in de tuin, als er net nog een inbraakpoging is gedaan? Waarom heeft hij een kamer in het hotel van de vijand? Er is geen enkele logica, geen spanningsopbouw, geen emotie, geen geheim dat moet worden ontrafeld, niets. Lambik vindt het nodig om zich om te scholen tot sumoworstelaar (hij zet het op een vreten en moet vervolgens de hele tijd boeren, haha, wat leuk), en daar wordt vervolgens... (tromgeroffel...) helemaal niets mee gedaan! Eén keer loopt iemand domweg tegen zijn buik op en dat is het. Welke kleuter heeft dit verhaal geschreven? Er is geen enkel gevoel voor tempo, het gedoe bij Tellenbol thuis blijft maar doorduren, terwijl er in het gevecht aan het einde wel een paar bladzijden lijken te zijn weggesneden. Het album lijkt eerder een uitstalling van hoe je een scenario níét moet schrijven. Normaal gesproken geef je zo'n verhaal een 4 of zo, een album van het niveau van De poppenpakker of De zingende kaars. Maar er zijn nog een paar extra factoren. Ten eerste: Corteggiani kan het ook niet helpen dat hij geen scenario's kan schrijven en beter visboer of parkeerwachter had kunnen worden. Het is niet Stallaerts eigen schuld dat hij geen Rembrandt is. Deze mensen hadden gewoon nooit aan deze klus gezet mogen worden. Hier ligt de schuld bij de uitgever. Het is potdomme de blauwe reeks, zo'n beetje Vandersteens magnum opus, dan zoek je daar toch goede mensen bij en kijk je ook nog even kritisch naar wat ze inleveren? En nog iets. Waarom was er een nieuw scenario nodig, dat bovendien geen enkele serieuze poging doet om de originele platen logisch in het verhaal te integreren? Er moet destijds een compleet scenario geweest zijn, of op zijn minst een zeer uitgebreide synopsis, anders was Vandersteen (en zijn team) echt niet begonnen met zo gedetailleerd te tekenen. Het is immers niet alsof we naar kladjes à la Kuifje en de Alfa-kunst kijken. Is er naar het originele scenario gezocht? In de archieven van Vandersteen? In de archieven van Hergé of Le Lombard voor mijn part? En waarom niet wat meer documentatie over de achtergrond van dit verhaal prijsgegeven? Een dossier achteraan het album, met goede reproducties van de originele platen? Ik ben heel erg bang dat het antwoord 'luiheid' is. En daarmee komen we dus aan de volgende steen des aanstoots: hebzucht. De uitgever dacht even wat snelle pieken te verdienen door een stel derderangs amateurs aan het werk te zetten. (Het lijkt wel een opsomming van de zeven hoofdzonden zo...) Na aftrek van die punten komen we op het eindcijfer. Ik heb zowaar dit album gekocht, maar die fout zal ik niet nog een keer maken met die hommage-reeks, als dit het niveau is. Hommage? Aanfluiting, een trap na en pissen op het graf van Willy, zul je bedoelen. Welke Suske en Wiske-fan pakt de handschoen op en duikt in de archieven om het originele verhaal van De sonometer boven tafel te krijgen? Dan kan dit album met een gerust hart bij het oud papier. |
| Datum | donderdag 25 februari 2021 08:33 |
| Reactie no. 24 | |
|---|---|
| Naam | Inti |
| Leeftijd | 42 |
| Cijfer | 6 |
| Recensie | Hoewel dit begin november al in album verscheen, komt mijn reactie pas na de krantenpublicatie die een maand eerder startte Alle negatieve reacties hebben min of meer gelijk. Het is natuurlijk mooi dat een gepland (maar nooit gemaakt) verhaal uit de Blauwe Reeks na 60 jaar toch gerealiseerd werd. Ook mooi is dat het een "soepele" opvolger lijkt van HET GOUDEN PAARD dat eind april 1959 eindigde. Minder mooi is dat het nergens over komt als een "blauw" verhaal. De tekeningen zijn in de toen gehanteerde stijl, maar veel minder gedetailleerd. Bovendien lijkt prof. Tellenbol niet op de schetsen die Vandersteen maakte. Verder wijkt het gedrag van Lambik veel te veel af. Hij had in de Blauwe Reeks af en toe Rode Reeks trekjes, maar heeft zich nooit als een volkomen dwaas gedragen. Z'n gedrag doet sterk denken aan z'n 1e optredens en wat de opvolgers van Geerts van hem maakten De meeste scènes (vooral in het begin) bestaan uit een steeds maar verder uitgerekte grap, wat al snel helemaal niet leuk meer is. Na een tijdje las ik de strippagina in de krant (Het Nieuwsblad) eigenlijk alleen nog maar vanwege JOMMEKE. Hoewel, DE SNEEUWMAKER kwam eigenlijk ook "uit de oude doos", want het is de samenvoeging van twee kortverhalen uit 2007. Ik kocht DE SONOMETER eigenlijk alleen als hebbeding (en voor het achtergronddossier). Uiteindelijk wordt het verhaal wat beter, maar het komt nog steeds "vlak" over. En de info die tussendoor gegeven wordt, wordt een beetje betweterig gebracht Er verwijst te veel naar "later". Zo verwijst Sato's naam naar DE 3 FORMULES VAN PROFESSOR SATO (1971-1972), de laatste Jacobs BLAKE EN MORTIMER. Prof. Tellenbol heeft het even over een boek van Broca Cauvinius. Dit verwijst naar Nic Broca en Cauvin die drie verhalen van ROBBEDOES maakten. In DE STILTEMAKERS (1984) komt ook een dergelijk apparaat voor De Japanse locatie vloeit voort uit een reis naar het Verre Oosten die Vandersteen in opdracht van de krant met journaliste Maria Rosseels maakte in september-oktober 1959. In de krant verschenen geregeld reportages van Rosseels, geïllustreerd door Vandersteen. Die reis kende de volgende route: Alaska, Japan, de Filipijnen, Hongkong, Thailand, India, Egypte en Turkije en vormde de inspiratie voor 3 verhalen van SUSKE EN WISKE, 2 van DE RODE RIDDER en 1 van BIGGLES De naam van hotel Doraemon verwijst naar de gelijknamige manga (Japans voor strip) die liep van 1969 tot 1996. Daarin probeert een robotkat uit de toekomst in het verleden de grootvader (dan nog een kleine jongen) van z'n maker een beter leven te geven. Nog meer manga komt voor aan het eind van het verhaal als Dr. Tezuka besluit om "mangaka" (striptekenaar) te worden, met als personage ASTROBOY. Grappig genoeg is de professor vernoemd naar Osamu Tezuka, die inderdaad de geestelijke vader is van deze beroemde manga, waarin een robot in de vorm van een kind de wereld red Als dit verhaal zich afspeelt in 1959, dan klopt er iets niet. ASTROBOY (die in Japan eigenlijk TETSUWAN ATOM heet) ontstond al in 1952 en liep tot 1968. Bovendien was de echte Tezuka een stuk jonger toen hij mangaka werd en was het niet de 1e manga die hij maakte. In 1946 begon de dan 17-jarige Tezuka met MA-CHAN NO NIKKICHO (Eng. DIARY OF MA-CHAN), waarin in korte grapjes de streken van Ma-chan, een ondeugende kleuterjongen die opgroeit in de jaren na de Tweede Wereldoorlog beleefd worden. Pas een viertal reeksen later begon hij met ASTROBOY, waarvan in 1963 een anime (tekenfilmserie) werd gemaakt. Tezuka inspireerde anderen om ook manga te gaan tekenen en wordt door z'n invloed de "vader van de manga" genoemd (al zullen alleen echte stripfanaten dit ongetwijfeld weten) Een recensent merkte op dat een sonometer handig zou zijn. Het is natuurlijk fijn om even stilte te hebben, maar dat heeft toch nadelen. Zo zou je bijvoorbeeld niet merken dat buiten een ongeluk gebeurt, het geknetter van een beginnende brand, of inbrekers |
| Datum | maandag 22 februari 2021 20:15 |
| Reactie no. 23 | |
|---|---|
| Naam | jacob |
| Leeftijd | 10 |
| Cijfer | 9 |
| Recensie | Een leuk en spannend avontuur, dat ik velen aanraad! Wat opvalt: op de cover staat niet alleen Willy Vandersteen, maar ook Francois Corteggiani en Dirk Stalaert, wat ook voorkwam bij Suske en Wiske 'De Preutse Prinses'. Ik vind het ook wel knap hoe ze zich zo verplaatsen in de 'blauwereeksstijl'. Grappig om te zien dat professor Tellenbol sinds de jaren '50 Sonometer zoveel is veranderd. En natuurlijk betweter Wiske, Suske de slimmerik, en Lambik de grappenmaker! De vele boze recensies over de sonometer snap ik niet. Waarom 'blauwereeks onwaardig'? Maar het is wel waar dat het verhaal anders dan gewend is. En dus is het wel een vette 9 waard! [al kost 'ie 8 euro] |
| Datum | vrijdag 19 februari 2021 17:51 |
| Reactie no. 22 | |
|---|---|
| Naam | Robin |
| Leeftijd | 19 |
| Cijfer | 5 |
| Recensie | Een hele hoop reclame voor een slecht James Bond avontuur in de vorm van een Suske en Wiske album met mooie, soms simpele, tekeningen. Tijdens het lezen ben ik vaak afgehaakt omdat dit verhaal naar mijn mening enorm is opgeblazen en ook nog eens naar mijn mening totaal geen Suske en Wiske sferen vertoond. Jammer... |
| Datum | maandag 25 januari 2021 22:27 |
| Reactie no. 21 | |
|---|---|
| Naam | Henri ronsgeest |
| Leeftijd | 75 |
| Cijfer | 3 |
| Recensie | Ik ben al 62 jaar in Amerika zo mijn Nederlands is niet zo goed meer, maar ik zal het proberen. Teneerste, als dit een BLAUWE reeks moet zijn dan had de tekening op vookant in het vierkante blok moeten zijn. Nu lijkt het op de nieuwe versie. Het verhaal is slap. Lambik is dom, niet zo als in Blauwe reeks. He is jammer maar het had veel beter kunnen zijn. |
| Datum | zaterdag 09 januari 2021 23:54 |
| Reactie no. 20 | |
|---|---|
| Naam | henmii |
| Leeftijd | 36 |
| Cijfer | 7 |
| Recensie | Best een leuk album, ook erg mooi getekend. Maar Lambik wordt wel erg melig neergezet, en weer een zeer abrupt einde (dit begint de standaard te worden voor Suske en Wiske, helaas). Ook vindt ik het vreemd dat Professor Tellebol met Tezuka meewerkt zonder te morren. Dat had toch heel slecht kunnen aflopen? |
| Datum | zondag 27 december 2020 13:45 |
| Reactie no. 19 | |
|---|---|
| Naam | Caspar |
| Leeftijd | 47 |
| Cijfer | 9 |
| Recensie | Met lage verwachtingen aan begonnen, maar ik vond het toch wel erg geslaagd. Een album in de stijl van de oude S&W-verhalen (niet eens zozeer de Blauwe Reeks, hoewel Jerom, Barabas en Sidonia niet meedoen). De sfeer van de oude Vandersteenreeks wordt wel benaderd vind ik. De clou van de sonometer (alle herrie uitschakelen) deed me denken aan de belerende toon die de rode reeks in de jaren 60/70 vaak had. Het verhaal is wel wat complexer (en langer) dan de doorsnee albums (zeker dan de albums die nu in de rode reeks uitkomen), daardoor leuk om te lezen, hoewel de ontknoping weinig verrassend is en het al vroeg onthullen van de Gemaskerde een beetje flauw is. |
| Datum | zaterdag 26 december 2020 15:32 |
| Reactie no. 18 | |
|---|---|
| Naam | Jean |
| Leeftijd | 62 |
| Cijfer | 1 |
| Recensie | De blauwe reeks onwaardig. De manier waarop Lambik naar voor gebracht wordt... ook heel chaotisch. Inderdaad jammer van mijn zuurverdiende centjes. |
| Datum | zaterdag 26 december 2020 13:07 |
| Reactie no. 17 | |
|---|---|
| Naam | Thomas |
| Leeftijd | 58 |
| Cijfer | 1 |
| Recensie | Leuk getekend, maar het zwakste, nee het SLECHTSTE verhaal van S en W dat ik ooit gelezen heb. De geweldige blauwe reeks onwaardig. Zonde van mijn zuurverdiende geld |
| Datum | zaterdag 05 december 2020 12:47 |
| Reactie no. 16 | |
|---|---|
| Naam | Remco |
| Leeftijd | 49 |
| Cijfer | 6 |
| Recensie | Het verhaal rond deze episode is bekend: aan de hand van een paar stroken is een nieuw verhaal geschreven in de stijl van de Blauwe Reeks. De opzet was voor deze serie bedoeld, dus is het geheel gerechtvaardigd om de stijl van de Blauwe Reeks zo goed mogelijk te benaderen. Dat is behoorlijk gelukt, althans qua uiterlijk. Op andere vlakken schiet het verhaal toch te kort. Je kunt natuurlijk niet verwachten dat Corteggiani en Stalaert zo maar even een exacte kopie van een boek uit de eerdergenoemde reeks maken. Dat is ook niet gelukt, hoewel alles er prachtig getekend uit ziet en werkelijk een verademing is, vergeleken met wat we nu zien. Alles is met zorg gemaakt. Het verhaal daar schort het aan….daar zit toch minder zorg in, lijkt het: het pakt niet ( hoewel het idee geslaagd is) en het verzandt in een zoektocht naar een onderdeel van de zogenaamde sonometer. Voor het exacte verhaal: zie de verhaalsectie. Het mist toch bepaalde kracht. Dit is met name te wijten aan het teveel aan gezochte humor. Lambik op de eerste plaats. Ook in dit verhaal is hij zijn heldenstatus volledig kwijt. Daarnaast wordt ook de boevenbende tot “onnozel” bestempeld. Heel spijtig: het verhaal mist daardoor kracht en het blijft mijlenver van de originele serie. Het ligt niet alleen aan de humor. Doordat Lambik te veel aandacht krijgt en niet leuk is, lopen Suske en Wiske er een beetje plompverloren bij. Dat was in de Blauwe Reeks anders. Je kunt niet continu de vergelijking maken ( dit album is gemaakt in 2020) maar op dit punt wel. Het is echter wel weer een genot om naar de tekeningen te kijken. Die zien er prachtig gedetailleerd uit ( voorbeeld: auto’s zijn herkenbaar), de kleurstelling is zelfs aan weleer aangepast. Maar een stripboek blader je niet alleen maar door maar dat moet je ook lezen. Uiteindelijk bladerde ik het alleen maar door. |
| Datum | maandag 30 november 2020 15:11 |
| Reactie no. 15 | |
|---|---|
| Naam | Aggie |
| Leeftijd | 42 |
| Cijfer | 10 |
| Recensie | Mooi dat dit verhaal dan toch nog is verschenen. Het is een boeiend verhaal en ook spannend omdat er veel duistere figuren in voorkomen die op jacht zijn naar de sonometer. Het verhaal is goed uitgewerkt. |
| Datum | woensdag 18 november 2020 22:50 |
| Reactie no. 14 | |
|---|---|
| Naam | Harmen |
| Leeftijd | 29 |
| Cijfer | 5 |
| Recensie | Wat een droom om dit verhaal te mogen uitwerken... De grote Blauwe Reeks, zou ik één keer, na herlezen, inlezen, laten inspireren en met al mijn krachtingspanningen en nachten doorhalen, het niveau van Vandersteen wellicht enigszins kunnen benaderen?
De tekenaar heeft zich duidelijk laten inspireren op de Blauwe Reeks en de tekeningen zijn soms zelfs Kuifje-achtig. Ze zijn sferisch overwegend van prima niveau, objecten en inrichting uit de jaren '50 zijn te herkennen, soms wordt verrast met een 'camera'standpunt, en soms zijn ze w.m.b. echt fraai typisch Vandersteens. Zelfs de redelijk klassieke opbouw van de pagina's doet me vaak vertrouwd aan. Toch zijn veel tekeningen summier wat betreft detail, en wanneer je er één pagina van de Blauwe Reeks naast legt staat dat in pijnlijk schril contrast. Hoewel Lambik zo af en toe op onnatuurlijke houding is getekend (zoals storend op de omslag), lijkt er elders juist veel aandacht voor de Vandersteense houdingen. De scenarist wist niet wat hij aan moest met de 54 pagina's. Niet te veel haasten, moet hij gedacht hebben. Dus gaan Lambik, Suske en Wiske pas op pagina 33 naar Japan. Het is niet dat het verhaal daarvóór helemaal niet is begonnen, maar wel erg marginaal en onoverzichtelijk. Kijk naar De Schat van Beersel, waar 'onze vrienden' er ook even over doen voor ze 'terug gaan in de tijd', maar er al een hele rits van mysterische en spannende voorvallen heeft plaatsgevonden: het verhaal is daar al begonnen. De 'thuissfeer' is hier knap neergezet (lang niet meer gezien), maar 1. duurt te lang, 2. voelt teveel als een opmaat ipv als onderdeel, en 3. is niet fijn opgezet. Het bizarre is te meer dat vanaf het moment dat 'de vrienden' eindelijk naar Japan vliegen het verhaal écht slecht en slordig wordt. Alsof de scenarist de vlucht naar Japan vertraagd heeft omdat hij geen enkel idee had wat daar moest gaan gebeuren. Japanse referenties uit de Blauwe Reeks had hij natuurlijk ook niet, maar in België kon hij nog putten uit 'Wiske gaat boogschieten' etc. De verfijndheid en rijkheid waarmee in de Blauwe Reeks de verschillende culturen en tijden werden vastgelegd en veelvuldig konden worden meebeleefd (80-jarige Oorlog, Romeinse Rijk, kasteel in de late Middeleeuwen, Venetië, Parijs etc.) blijven hier achterwege; het blijft te veel bij af en toe een (prima) tekening en een aantal karikaturen zoals een kronkelige (Bonsai)boom. Dit is in heel grote mate de scenarist, maar in mindere mate ook zeker de tekenaar aan te rekenen. Het verhaal is erg chaotisch. Met name door slechte dosering: groots uitpakken met onduidelijke scènes, vechtscènes en grappen, het te graag er tussendoor gooien van woordgrapjes en onhandigheden, maar het te weinig toepassen van overgangen (zoals simpelweg niet laten zien hoe de verborgen deur bij de professor verborgen was) en het ontwikkelen van een verhaal. Het ergste is dat het scenario, en dat waar alles om draait, naar mate het verhaal vordert simplistischer wordt. Alle nare geluiden in de wereld willen laten verdwijnen na jaren van oorlog met bombardementen - oké. De Sonometer moet goed worden afgesteld, maar dat kan met een ventiel van de professor - vreemd, maar oké. Kom, we laten hem een geluid maken waardoor de vijand vlucht, en zelf doen we sushi in de oren - pfff, nou nee. O, nu is de metershoge peperdure machine, mijn levenswerk waarmee ik de wereld wilde redden, ontploft, nou ja, we kunnen ook stripverhalen gaan schrijven. Aiaiai. De vijanden blijken bovendien heel onprofessioneel (1 van de 3 is een infiltrant, de baas is eigenlijk niet helemaal lekker) en daardoor ongeloofwaardig. Dat is echt niet 'des Blauwe Reeks''. Ook heb ik lichte moeite met het veelvuldig gebruik van dommigheid om zaken uit te leggen. Het raden: Overdrukventiel van een snelkookpan (weet Suske) hoort vast bij de 'tijdgeest' van het verhaal. - Een gaslamp? Een Koffiezetapparaat? Nee, een Sonometer (was dat raden echt nodig?). - Maar vooral Lambik die niet weet wat Ninja's zijn (Nien-wattes?) en wat kamikaze is (kamikwatte?), en later Suske en Wiske die hem verwijten dat hij niet weet wat "biofonie" en "geofonie" zijn, om het te kunnen uitleggen. Dit staat vooral niet in verhouding met de diverse termen waarvan wél wordt verwacht dat Lambik en de lezer ze kent. Als het nodig is moet toch een andere manier zijn om de lezer ervan op de hoogte te brengen. Verder is de weinig serieuze draai die wordt gegeven aan zaken soms pijnlijk. Het verleden van de oorlog en de kamikazepiloten erbij halen is een passend iets, maar de piloot die een vliegdekschip mist (blub..) een 'nul' noemen vind ik dan welhaast ongepast, maar vooral ook afbreuk doen aan de professionaliteit van het verhaal. De dreigingen met halzen doorsnijden (ook eerder in een recensie genoemd) en onthoofding van 'de kinderen' vielen mij ook op als atypisch en en onnodig.
Het is heel jammer dat de balans die Vandersteen in de Blauwe Reeks vond in het karakter van Lambik (slaapverstrooid, van schrik in andermans armen springend en zeker niet onoverwinnelijk, maar tegelijk een allemansvriend, vastberaden en vaardig) niet wordt hervonden door de schrijver. Lambik wordt, zoals in vele andere recensies al genoemd, erg sullig neergezet, en hij gedraagt zich soms simpel gezegd Homer Simpson-achtig. Enkele voorbeelden: Al met al ben ik te spreken over de tekeningen en over enkele passages en 'sfeeroproeping' van de jaren 50, maar ben ik echt teleurgesteld in de kwaliteit van het verhaal: de opbouw, rijkheid en de afronding ervan. De 5 is meer vanwege de duidelijke poging respect te willen tonen voor de Blauwe reeks dan om het resultaat. Bij 'De Sonometer' blijf ik gewoon denken aan die paar schetsen van Vandersteen en mijmeren over wat hij er van zou hebben gemaakt. |
| Datum | zondag 15 november 2020 17:25 |
| Reactie no. 13 | |
|---|---|
| Naam | Ronald Slaman |
| Leeftijd | 44 |
| Cijfer | 8 |
| Recensie | Een waardig album voor de blauwe reeks. |
| Datum | vrijdag 13 november 2020 15:59 |
| Reactie no. 12 | |
|---|---|
| Naam | Anthony |
| Leeftijd | 56 |
| Cijfer | 2 |
| Recensie | Wat een absolute bagger is dit.
De scenarist is waarschijnlijk kleurenblind, want je kunt mij niet wijsmaken dat ie een album uit de blauwe reeks gelezen, laat staan begrepen heeft. En een eerbetoon aan Vandersteen is het allerminst, die zal zich omdraaien in zijn graf. Voor iedere Vandersteen-Suske-en-Wiske-liefhebber die hem nog niet heeft aangeschaft, doe jezelf een plezier en sla deze over.
De teksten zijn op veel plaatsen onlogisch en onnatuurlijk en er wordt teveel uitgelegd en gepoogd grappig te doen. Het scenario mist spanning en gelaagdheid, en onze vrienden zijn voor mij iig niet terug te herkennen.
Tsja, ik had beter de illusie kunnen koesteren. |
| Datum | donderdag 12 november 2020 21:09 |
| Reactie no. 11 | |
|---|---|
| Naam | Leendert |
| Leeftijd | 46 |
| Cijfer | 8 |
| Recensie | Hier kwam bij mij weer een nostalgische gevoel boven. Echt een leuke ouderwets Suske en Wiske avontuur met evenveel pagina's als een album vroeger had. Daardoor waren er genoeg pagina's om een verhaal goed uit te werken. Hoewel het album mooi getekend is met de klare stijl, is het verhaal wel meer een rode reeks verhaal dan een blauwe reeks verhaal. Voor een blauwe reeks verhaal, concentreert het verhaal zich meer rond Lambik, die vaak een heldenrol heeft en soms zelfs atletisch is of een krachtpatser. Hier is hij precies het tegenovergestelde. Lambik is meer clownesk en woerd juist heel vet
Het is mooi dat een aantal tekeningen uit de originele oude tekeningen van het verhaal ook werden hertekend en opgenomen, hoewel jammer is dat het de scenarist niet lukte om ze allemaal in te brengen. Maar dat gezegd hebbende, vind ik het wel een mooi album en zeker mooi getekend. Ik denk dat het een goed idee zou zijn om elk jaar zo'n album uit te brengen in deze stijl en met voldoende pagina's zoals dit album. Maar misschien iets meer in de verteltrant van de blauwer reeks. Daarom een dikke 8 |
| Datum | dinsdag 10 november 2020 18:35 |
| Reactie no. 10 | |
|---|---|
| Naam | Hans |
| Leeftijd | 56 |
| Cijfer | 7 |
| Recensie | Ik sluit me aan bij de andere commentaren: het is een mooi album, maar er is een grote fout gemaakt door Lambik opnieuw als een snul voor te stellen. Dit kan echt niet in de Blauwe Reeks. Het is wel minder erg dan in de recente albums van de Rode Reeks, waarin Lambik met de jaren geëvolueerd is van een verstrooide goedzak tot ronduit een debiel. De tekeningen van dit album zijn ook oneindig veel beter dan in de recente albums van de Rode Reeks, en het verhaal is ook sterker. Het is helaas geen Vandersteen-verhaal. |
| Datum | maandag 09 november 2020 00:46 |
| Reactie no. 9 | |
|---|---|
| Naam | Niels |
| Leeftijd | 43 |
| Cijfer | 7 |
| Recensie | De reclame heeft zijn werk goed gedaan. Ondanks dat er maar enkele tekeningen door Van der Steen voor dit album zijn gemaakt is De Sonometer als een klassiek/ historisch album in de markt gezet. Mede ook door de kaft blauw te maken, hetgeen verwijst naar de historische Blauwe reeks, lijkt het een album van weleer. De schrijvers laten het verhaal ook in de jaren 50 van de vorige eeuw afspelen. Dit is ook terug te zien in het album waarin Chevrolet modellen uit de jaren 50 te zien zijn en de verwijzingen naar de recent afgelopen tweede wereldoorlog. Het paar jaar geleden gewijzigde formaat van het album vind ik persoonlijk niet prettig en had van mij bij het oude moeten blijven. Maar ook dit zal wel een commerciële bedoeling hebben gehad.
Het verhaal begint goed en spannend. Maar de spanning en het verhaal nemen af als ze in Japan zijn. Lambik zorgt voor de vrolijke noot en de grappen.
Ook in dit album pagina’s met grote lappen tekst en technische uitleg over geluid. Kinderen haken hier onherroepelijk af en een deel van de volwassen waarschijnlijk ook. |
| Datum | zondag 08 november 2020 15:11 |
| Reactie no. 8 | |
|---|---|
| Naam | Alexander |
| Leeftijd | 51 |
| Cijfer | 5 |
| Recensie | Het tekenwerk mooi en passend voor een blauwe reeks hommage album. Het scenario chaotisch en onsamenhangend. Bijzonder storend is de wijze waarop.Lambik wordt neergezet is; tegenstrijdig met zijn optreden in de Blauwe Reeks (en zou evenzo misplaatst zijn in de Rode Reeks). Ook de bad guy en zijn aanhangers worden zo stompzinnig weergegeven, dat er geen spanning ontstaat, laat staan voorduurt... Jammer, een gemiste kans. In de rode reeks vanaf 339 zou ik dit album één van de mindere nummers vinden. |
| Datum | zondag 08 november 2020 13:33 |
| Reactie no. 7 | |
|---|---|
| Naam | Amoras/J.Rom liefhebber |
| Leeftijd | 33 |
| Cijfer | 8 |
| Recensie | Een geslaagde hommage aan de Blauwe Reeks! Prachtig getekend door Dirk Stallaert. Het verhaal haalt het echter niet bij de klassieke Blauwe Reeks, het is iets te simpel. Jammer dat Lambik alleen voor grappen en grollen wordt gebruikt, in de Blauwe Reeks ws hij de grote held. Verder een vermakelijke album in Klare Lijn stijl. |
| Datum | zondag 08 november 2020 10:00 |
| Reactie no. 6 | |
|---|---|
| Naam | Bart |
| Leeftijd | 53 |
| Cijfer | 6 |
| Recensie | Ik heb zoals vele liefhebbers lang uitgekeken naar dit album. Alles zag er veelbelovend uit en niets werd aan het toeval overgelaten, althans dat dacht ik toch. Eerlijk gezegd vind ik het een gemiste kans. Waar de albums van de blauwe reeks in uitblinken, zijn ongetwijfeld een sterk onderbouwd verhaal en fijn gedetailleerd tekenwerk. Over dat tekenwerk kan ik kort zijn, Dirk Stallaert slaagt met vlag en wimpel in zijn opzet. Het verhaal op zich echter is ondermaats. Ik zou hiervoor mijn cijfer willen opsplitsen in 9/10 voor het tekenwerk en 3/10 voor het verhaal. Aan de andere meningen te zien ben ik blijkbaar niet de enige die zich stoort aan het feit dat Lambik hier meer een dommerik is dan een held. Misschien had de scenarioschrijver best eerst een ander blauw album gelezen. |
| Datum | zaterdag 07 november 2020 16:15 |
| Reactie no. 5 | |
|---|---|
| Naam | Tim |
| Leeftijd | 33 |
| Cijfer | 5 |
| Recensie | Zeer lang uitgekeken naar dit album, maar helaas, dit album is de blauwe reeks onwaardig. Hetgeen me het meeste stoort is Lambik die weer de dwaas speelt. Zou een goed album zijn geweest voor de rode reeks maar is naar mijn mening een zware tegenvaller voor de blauwe. |
| Datum | vrijdag 06 november 2020 06:40 |
| Reactie no. 4 | |
|---|---|
| Naam | Dejan |
| Leeftijd | 48 |
| Cijfer | 10 |
| Recensie | Gewoon een prachtig 'nieuw en oud' Suske en Wiske album dat ik met uitermate veel plezier heb gelezen en ook zeker ga hérlezen. BIS ! |
| Datum | vrijdag 06 november 2020 01:52 |
| Reactie no. 3 | |
|---|---|
| Naam | Jmzwaan |
| Leeftijd | 25 |
| Cijfer | 10 |
| Recensie | Wat een plezier heb ik aan dit album beleefd! De tekeningen, decors, de humor; alles klopt! Dit is scht een klassiek stripverhaal. Nog niet eens zo zeer een echte Vandersteen, eerder een Vandersteen meets Herge. Goed dat er is gekozen om Lambik weer gewoon Lambik te laten zijn. Dirk Stalleart, misschien de beste tekenaar die Vlaanderen in huis heeft. |
| Datum | donderdag 05 november 2020 18:11 |
| Reactie no. 2 | |
|---|---|
| Naam | Richard |
| Leeftijd | 51 |
| Cijfer | 3 |
| Recensie | Wat een zware tegenvaller dit. Het album is de blauwe reeks niet waardig. Ik had echt meer verwacht van dit duo.
Hoewel de tekeningen de stijl van de blauwe reeks wil benaderen lukt daar maar nauwelijks. De tekeningen hebben zeer weinig detail in tegenstelling tot Vandersteens verhalen (en zelfs enkele van zijn eigen originele platen van dit verhaal). De meeste plaatjes hebben nauwelijks een decor en een veel te groot deel heeft enkel een achtergrondkleur.
Het verhaal is een onsamenhangend geheel zonder opbouw en een gebrek aan spanning en mysterie. Het begint al met vele pagina's geneuzel over een pakketje. Lambik staat wel het meest af van zijn karakter in de blauwe reeks en is hier de dommerik uit de rode reeks, hetgeen leidt tot flauwe en telkens herhaalde 'grappen' het gehele album door. Een zogenaamd geheimzinnige tegenpartij is niet geheimzinnig en vormt geen enkel gevaar voor onze vrienden. De leider is ook hier vervallen tot een zielig karikatuur, net zoals zijn hulpje. Kortom flauwigheid alom in dit album wat er extra voor zorgt dat het verhaal niet lekker weg leest. Even een terzijde: opmerkingen als het doorsnijden van de keel met een roestig mes vind ik niet kunnen in een S&W verhaal.
De boodschap over geluidsoverlast lag er wel erg dik bovenop. Dat had wel wat subtieler verwerkt mogen worden. |
| Datum | donderdag 05 november 2020 14:25 |
| Reactie no. 1 | |
|---|---|
| Naam | Tobias |
| Leeftijd | 38 |
| Cijfer | 8 |
| Recensie | Voor alle duidelijkheid: dit betreft geen ongepubliceerde strip. Vandersteen werkte niet meer dan enkele stroken uit en een deel daarvan werd al eens in de rode reeks gebruikt/verwerkt. De stijl van dit album mag dan retro zijn, het plot is nieuw. Ik zie dit verhaal dan ook vooral als een hommage aan de blauwe reeks en niet als een 'echt' onderdeel daarvan. Als hommage is het album zeker geslaagd. Het is een volwaardig avontuur. Interessant, informatief, spannend. Schitterend getekend ook. Wie niet beter weet, zou zweren dat het al tientallen jaren in de boekenkast stof staat te vangen. Ik heb het met plezier gelezen en ga het op korte termijn ook zeker nog eens herlezen. Die drang heb ik bij de recente delen in de rode reeks overigens zelden, dus dat is op zich al een compliment. Ik houd van de opzet van de blauwe reeks. De ruimte die genomen wordt (in bladzijden, maar ook in tekst) om een verhaal goed te vertellen, is een verademing ten opzichte van de recentere albums die je in 10 minuten uitleest. Er valt simpelweg meer te zien en te ontdekken. De verzorgde en gedetailleerde tekeningen dragen daar natuurlijk ook aan bij. Maar het meest ben ik gesteld op de Suske, Wiske en Lambik van de blauwe reeks. En dat brengt me bij mijn enige echte punt van kritiek op dit album. Lambik. In dit avontuur is Lambik van begin tot eind een wat dommige, onhandige, ijdele clown. De blauwe reeks Lambik, de sterke, heldhaftige man van de wereld met zowel talenten als tekortkomingen, maar met het hart op de goede plaats, die komen we in De Sonometer niet tegen. Gemiste kans. |
| Datum | woensdag 04 november 2020 12:35 |
