Suske en Wiske op het WWW
Suske en Wiske op het WWW
Suske en Wiske

De stemmenrover


Vorige Index
Index
Volgende

Rode reeks no. 84 (1e druk: 1968)
Voor het eerst in album verschenen in 1957

De stemmenrover De Standaard publiceerde op 18 januari 1957 en op 19 januari 1958 de twee aankondigingsplaatjes. De plaats van gebeuren werd er bekend gemaakt en de dag er na kon men ook door goed puzzelen de naam van het nieuwe verhaal raden. Op 21 januari 1957 verscheen de aankondiging en de voorpublicatie startte de dag er na op 22 januari 1957 en eindigde op 30 mei 1957.
De eerste uitgave van het album volgde later in hetzelfde jaar.

Van het Verre Oosten met al haar fantasie bevleugelende mysteries gaat een fascinatie uit waar menigeen geen nee tegen kan zeggen. Willy Vandersteen was ook zo iemand. Hij voelde zich aangetrokken tot deze cultuur. Reeds eerder liet hij zich inspireren door het Verre Oosten met verhalen als De Witte Uil en het meesterlijke De Tartaarse helm. Met dit verhaal De stemmenrover volgde een verdere klassieker met het Verre Oosten als locatie.
Bij de bovengenoemde avonturen stond steeds het land China in het middelpunt, dit keer is het de beurt aan het keizerrijk Japan.
Japan heeft, net als China en India een rijke, maar ook oude, cultuur en beleefde in haar geschiedenis voortdurend gewelddadige conflicten met haar machtige oosterbuur, het keizerrijk China.
Om Japan en haar cultuur beter te begrijpen moet men weten, dat de Japanners geloven in het Shintoïsme (een soort godsdienst gebaseerd op het geloof van de Aarde als levend wezen en ook de verering van geesten, voorouders, helden en van de keizer zelf) en in het Zen-Boedhisme (een verdere ontwikkeling van het eigenlijke Boedhisme). Uit deze twee geloofsrichtingen ontstond het voor ons Westerlingen moeilijk begrijpbare systeem van de Japanse maatschappij.
Deze twee vormen van geloof waren ook de basis van het feodale tijdperk in de 15e en 16e eeuw. Belangrijk is te weten dat Japan toen verdeeld was in leenschappen (Kans) en de leenheren noemden zich Daimyo's. Dezen waren uiterst machtig en beschikten over nietsontziende krijgsheren, de Samoerais. Deze Daimyo's konden elkaar niet niet luchten of zien en hitsten niet alleen de door hun eer aan hun leenheer gebonden Samoerais tegen elkaar op, maar ook het volk. Een gruwelijke, honderd jaar durende, burgeroorlog zou in het jaar 1490 volgen. In het jaar 1590 verenigde Tenno (= keizer) Hideyoshi het door de burgeroorlog geruïneerde Japan, maar in het jaar 1603 kwam een Shogun (= militaire diktator) genaamd Tokugawu Leyasu aan de macht. Vandersteen toonde uitvoerig waaruit de kleding van een samoerai bestond Dit Shogunaat zou tot in 1868 bestaan en kreeg het voor elkaar om vrede in het door de burgeroorlog geschonden land te brengen. De Shogunregering regeerde met strenge hand over de Kans, oftewel de leenschappen van de 250 Daimyo's om onenigheid te voorkomen. Tegelijkertijd zag de regering kans ook om de binnenstromende westerlingen in greep te krijg en door een isolationistische politiek.
Tegen het einde van de 15e eeuw werd Japan als handelspartner door de zeevarende Portugezen ontdekt. Zij brachten handelswaren uit China en ruilden deze om voor waren uit Japan. Voor de Japanners zelf was het per wet verboden handel met het gehate China te drijven. De zuidelijke havenstad Nagasaki was de spil voor de handel met de Portugezen. De Japanners bepaalden ook dat de westerlingen alleen die havenstad mochten binnenvaren om er handel te bedrijven.
Niet lang na de Portugezen begonnen ook de Nederlanders uiterst succesvol kolonialistische politiek te bedrijven. De Vereenigde Oostindische Compagnie (afgekort de "VOC"), werd in het jaar 1602 opgericht en zou binnen korte tijd zeer machtig worden in Zuid-Oost Azië. Al snel verdreef de Compagnie de Portugezen uit Nagasaki en kreeg in 1639 het monopolie om er handel te kunnen drijven.

Toch bleef de Shogunistische regering uiterst kritisch tegenover buitenlanders. Zij wilden kostte wat het kost hun identiteit bewaren en zagen in de blanke westerlingen niets anders als duivels, die hun geloof aan iedereen wilden opdringen.
Tegen het einde van de 16e eeuw was er in Japan door monniken een Christelijke nederzetting opgericht. Al in het jaar 1612 werd die weer verboden en om het Christendom uit te roeien werden vanaf 1630 de Christenen in Japan vervolgd en gedood. Het Shogunaat legde nog eens per wet vast dat Japanners niet naar het buitenland mochten reizen, zodoende waren de contacten met het buitenland beperkt tot Chinezen, Koreanen en de Nederlanders met hun nederzetting in Nagasaki.
Ondanks deze strikte isolatie bloeide Japan tijdens het Tokugawa-tijdperk economisch op. Steden zoals Edo (het huidige Tokyo), groeiden en groeiden en ook de handel beleefde een ongekende groei. De bevolking nam ook toe en zou groeien van 20.000.000 mensen omstreeks het jaar 1600 tot 30.000.000 mensen in de 18e eeuw. Nog tot diep in de 19e eeuw genoot Japan van haar welvaart, had een funktionerend regeringssysteem en bezat (en bezit nog steeds) een hoge cultuur.
De komst van de stoommachines zou hierin verandering in brengen. Japan moderniseerde en oude waardes verloren aan betekenis, zoals de leenschappen en hun heren, de Daimyo's, en natuurlijk de krijgsheren, de Samoerais. Het Shogunaat stond op wankele voeten en hield in 1868 op te bestaan. De Tenno's namen het bewind weer over, verlangden naar aanbidding en gaven de isolationistische politiek op om tegen het einde van de 19e eeuw ook een plaats tussen de imperialistische machten te kunnen krijgen.

Het feodale Japan gaf de filmwereld vaak genoeg interessante verhalen om te verfilmen, zoals de uiterst succesrijke tv-serie Shogun uit 1980 met Richard Chamberlain (*1935) in de hoofdrol. Op het grote witte doek waren er ook parels te ontdekken, zoals The last Samourai uit het jaar 2003 met Tom Cruise (*1962) en vooral de uit het Japan stammende RAN uit het jaar 1985 van de vermaarde regisseur Akira Kurosawa (*1915 - +1998).

Twee jaar later in 1959 zou Willy Vandersteen het Verre Oosten persoonlijk bezoeken, samen met de jounaliste Maria Rosseels. (zie hiervoor De gouden cirkel.)

De Stemmenrover is het eerste gedeelte van een los samenhangende trilogie rond de Talisman der Shings. Het tweede verhaal is Het taterende testament (velen beter bekend onder de andere titel Het sprekende testament) en het laatste deel der trilogie is De zonnige zageman (ook hier weer beter bekend onder een andere titel, nl. De geverniste zeerovers).

Opmerkelijk aan dit verhaal is dat alles om de stem als communicatiemiddel draait. Willy Vandersteen laat de gevolgen zien van iemand (in ons geval Lambik), die plots zijn stem verliest. Tevens wil hij ons laten zien wat er te doen valt, mocht het ons gebeuren; door op te staan en het leven weer in eigen hand te nemen!
Een grappige vondst is ook het uitbeelden van Lambiks spreekstem door een microfoon in een een zeepbel.
Verder zijn er weer de nodige humoristische naamgevingen:
Prinses Sholofly vraagt advies aan Butagasaki Prinses Sholofly (uit het Engels: So lovely)
Butagasaki (afgeleid van butagas) enz, enz.

Samenvatting

In een voor de moderne samenleving verborgen koninkrijk in Japan wil de jonge prinses Sholofly de troon bestijgen van haar overleden vader. Dit behaagt een gestalte gehuld in een zwarte kimono niet, want hij wil zelf de troon bestijgen. De prinses gaat na een onderhoud met haar sterrenwichelaar Komikio raad vragen bij het beeld van Butagasaki maar krijgt (hoe kan het anders!) geen antwoord. Daarop besluit ze zelfstandig de troon te bestijgen. Nu grijpt de zwarte kimono in. Hij wil absoluut een stem van een vreemde persoon uit Europa hebben. Hij mixt een toverdrank door theebladeren en stopt het in een pakje. Vervolgens gaat het pakje tussen andere theepakjes richting Europa en belandt in een winkel waar Wiske voor Sidonia moet gaan inkopen. Sidonia verwacht namelijk Lambik en Jerom, die op bezoek komen. Wiske heeft natuurlijk het theepakje met de toverdrank gekocht.
De stem van Lambik vliegt weg Lambik en Jerom komen op bezoek, Jerom heeft zelfs een net pak aangetrokken, en niet lang daarna gebeurt het onvermijdelijke; een van onze vrienden drinkt de betoverde thee! ....Maar wie is degene?
Het is niemand anders als Lambik, die zijn stem in de vorm van een microfoon in een zeepbel ziet verdwijnen!
Een doktor komt langs en onderzoekt Lambik en de thee. Hij diagnosticeert dat Lambik zijn stem voorgoed kwijt zal zijn, maar aangezien geheimzinnige kruiden uit Japan daartoe de aanleiding gegeven hebben sluit hij de mogelijkheid niet uit dat Lambik zijn stem in Japan kan vinden.
Na aanvankelijke teneergeslagenheid raapt Lambik zichzelf op en vertrekt naar Japan om zijn stem en de daarvoor verantwoordelijke kwaadaardige elementen te vinden.
Hij komt in Japan en redt er een onvoorzichtige kleine jongen van de verdrinkingsdood. Uit dankbaarheid brengt de vader van de jongen Lambik naar een oude Japanner en die verklapt hem de ligging van het verborgen koninkrijk. Na verscheidene dagen komt Lambik in het koninkrijk aan, treft de ontredderde prinses, raakt verzeild in een nest vol intriges en wordt gevangen door de roversbende van de geheimzinnige zwarte kimono.
Suske en Wiske ontmaskeren Komikio Onze vrienden blijven niet stilzitten en reizen Lambik achterna richting Japan. Door toeval leren zij de dankbare vader kennen, wiens kind Lambik gered heeft. Niet lang daarna belanden Sidonia, de kinderen en Jerom ook in het koninkrijk van het de geplaagde prinses.
Na een aantal avonturen losssen zij de intriges tegen de prinses op en bevrijden Lambik, die natuurlijk zijn stem terugkrijgt. Echter... wie is de geheimzinnige drager van de zwarte kimono?
Het is niemand anders als de vertrouwenswaardige sterrenwichelaar Komikio! Hij manipuleerde het hele gebeuren om aan de talisman van de Shings te komen! Een symbool van macht! Met dit symbool wilde hij de troon bestijgen om over het rijk van de prinses te kunnen heersen en om dit doel te bereiken had hij de stem van Lambik en die van zijn geweten nodig.
Gelukkig lukte dit alles niet en Jerom trapt hem nogal hardvoetig en vliegenderwijze uit het verborgen rijk.
Prinses Sholofly bestijgt de troon van haar overleden vader en de rust keert weer terug in het rijk. Zij wil echter zonder tovermiddelen zoals de amulet der Shings regeren en schenkt het aan Lambik als aandenken.

Tekst: Alain Stienen

Aankondiging in 'De Standaard'