De krasse Kroko

Er zitten inderdaad wel erg veel grappen in het album en sommige storen mij echt [ Ze hebben hun terrasdeur open laten staan, dus gemakkelijk, dat vond de scenarist ook, en gelukkig schrijft het scenario voor dat er op dat moment een tak voorbijdrijft, erg flauw allebei ] en sommige vind ik best wel leuk [Het inzoomen op Paul Geerts en de verwijzing naar Expeditie Robinson] .

Het verhaal stelt op zich niet zoveel voor en ook het idee dat Paul Geerts aan de geest van Vandersteen gaat vragen of die zijn werk goed heeft voortgezet is een beetje onnozel.
Als Paul Geerts echt zou willen weten of die het goed heeft gedaan zou hij gewoon naar de resencies op deze site kunnen kijken voor het antwoord. Daar blijkt toch uit dat de meeste zijn verhalen erg goed vinden en dat ze hem graag als tekenaar terug zou willen hebben als dat kon.
Daar heeft hij geen geest voor nodig.

Enne ligt het aan mij of is die verklaring van Sidonia voor haar kangaroo pak niet een beetje vergezocht?
Als ze dan toch een gemaskerde in het verhaal willen laat het er dan eentje zijn die ook nog een beetje spanning erin brengt zoals de gemaskerde in ,, De dolle musketiers of De Sissende Sampan.
Dit was gewoon een beetje opvulling, volgens mij.
Gelukkig bleek de vermomming van de parkwachter wel goed gevonden.

De tekeningen op zich zijn aardig. Het is nog steeds geen Willy of Paul maar een tekenaar hoeft voor mij ook niet persé compleet in de stijl van zijn voorganger te tekenen. Wel moet ik zeggen dat ik de inkleuring op sommige momenten echt afzichtelijk vind. Alsof ze het kleurverloop voor het eerst hebben uitgevonden wordt het overal toegepast, en ook vooral op plekken waar het niet nodig is. Het zal allicht een kwestie zijn van persoonlijke smaak maar ik vind het erg lelijk.
Het verhaal is ook wel ok, en zeker fijn in vergelijking met enkele voorgaande verhalen (met de Kaperkoters als ultiem dieptepunt). Maar ik heb ook weer het gevoel dat er meer in had kunnen zitten. De basis is goed, maar het wordt te weinig uitgediept. Dat valt niet alleen te verwijten aan het minder wordende aantal bladzijdes, maar ook aan de manier waarop deze in worden ingevuld.
De humor varieert van écht grappig tot irritant flauw. Het ergste is nog wel dat de mensen die dit album gemaakt hebben lijken te denken dat als je veel van iets goeds erin stopt dat het dan automatisch nog beter wordt. Less is more en in deze S&W staat het gewoon té bomvol met grappen en grollen. Sterker nog, er kon geen strook voorbijgaan voor er weer eentje opdook. Op die manier neem je de karakters en het verhaal niet serieus meer, en dat verpest eigenlijk ook wel de potentie die dit album had. Ook al zijn sommige grapjes nog zo leuk.
De karakters beginnen steeds meer zichzelf te worden. Dit is volgens mij het eerste verhaal waarin Sidonia in meer dan 2 plaatjes voorkwam en niet constant verschrikkelijk chaggerijnig was? Heel goed hoor! Ook Lambik is weer helemaal terug de oude, al blijft hij wel de enige die alles overeind lijkt te houden. Ik vind het jammer dat de 2 karakters waar de hele serie om draait, Suske en Wiske dus, compleet geen diepgang meer hebben. Waar blijven de moedergevoelens, de jaloezie en nieuwsgierigheid van Wiske toch?

Ik mis in dit album de vindingrijkheid van Marc Verhaegen, de bezieling van Paul Geerts en het vermogen tot verhalen vertellen van Willy Vandersteen. In plaats daarvan komt dit team met zaken die een poging doen daarop te lijken maar die het gewoon niet zijn. Ergens voel ik misplaatste arrogantie en die lijken mij voorlopig nog nergens voor nodig, de albums voelen nog steeds aan als parodiën.

Ik geef het album een 6 omdat ik me er toch mee vermaakt heb en omdat de karakters weer een beetje hun charme terug herwinnen, maar hoger dan dit verwacht ik voorlopig nog niet voor de huidige S&W.

Ik zal dan ook kort de imo pro's en contra's aanhalen:
- de humor wordt er vaak 'bijgetrokken': ik verdiep me graag in een verhaal, ik wil me 'één voelen' met de personnages. Als die dan om de haverklap zeggen dat dit een strip is, tsja, dan is het 'poef', 'dagdroom doorbroken'
- zeker de reply toestanden zijn niets voor deze strip
- Lambik en Sidonia lijken vaak even groot als S en W. De verhoudingen kloppen totaal niet
- VDS in een vogelgedaante die dan op een vraag moet antwoorden waarop hij de helden laat antwoorden die dan braafjes zeggen dat Geerts het o zo goed gedaan heeft? Niet alleen is het verre van origineel, het heeft ook niets van een eerbetoon, maar eerder van een slijmgedoe of een "allez, van dit verplicht nummer ben ik ook weer vanaf"-gedoe te maken
- zoals reeds eerder aangehaald: in oudere verhalen waren er meer gedachte- en verhaallijnen. Nu is er slechts 1 en dat is saai en weinig onderhoudend
- waarom nog maar 46 pagina's?? Moet dan alles pure commercie zijn?? 10 jaar geleden kostte een S en W nog 79 frank, nu al 4.5 euro en dat terwijl ik 12% minder pagina's kan lezen? Geldklopperij ja!
- sidonia als kangoeroe die een heel verhaal huppelt en niet vertelt tegen de kids dat zij het is? Kom nou... En hoe wist de slechte dat Jerom zo sterk was dat ie in slaap moest gedaan worden? Wordt nergens gezegd.

+ mooie tekeningen, voor de rest
+ best wat actie
+ origineel nummer in de zin van: Australië, krokodillen als hoofdlijn etc. Andere cultuur etc...

kortom: geen onderscheiding, wel een voldoende

Paul heeft zelf de strip inderdaad goed voortgezet en een aantal fantastische verhalen afgeleverd. Al zijn opvolgers vind ik maar magertjes. Een positief punt: Het huidige tekenaar/schrijver duo maakt iets betere verhalen dan Marc Verhaegen. Die heeft de strip namelijk echt tot aan de rand van de afgrond geholpen.
De commercie speelt uiteraard ook een grote rol. Er moeten nu eenmaal 4 delen per jaar verschijnen i.p.v. dat er aan een goed scenario gewerkt wordt. Gewoon te weinig tijd om iets goeds af te leveren.

De eerste drie pagina's zijn er geven een erg goede sfeer, maar er moet helaas te veel worden vertelt in een te korte tijd. De personages hadden beter uitgewerkt kunnen worden, waardoor je de reden van de reis beter kunt begrijpen, en ook de parkwachter en 'Pol' beter had kunnen plaatsen.

Vervolgens is introductie van onze helden wel erg leuk gedaan, de hints naar bijv. 'De Rinoramp' en 'De gekke gokker' zijn briljant. Het verblijven in een appartement vind ik een leuke variatie, maar niet goed genoeg uitgewerkt. Ook de reden van Sidonia om thuis te blijven is erg oppervlakkig. Dan het avontuur in Australië. Mooie tekeningen, goed verhaal. De personages zijn weer wat ze waren, reageren natuurlijk. De humor is naar mijn mening zeer grappig, welliswaar anders dan die van Willy of Paul, de Studio ontwikkeld eigen grappen en dat kan ik wel waarderen. De achtervolging van de krokodil en Lambik is bijvoorbeeld best geestig. Zo af en toe wordt de plank mis geslagen. Het 'Pak ons dan, als je kan' van Wiske (strook 66), of het ontploffende kampvuur van strook 79 en 80, slaan nergens op.

Het plot, de ontknoping, viel wat tegen. Ook erg oppervlakkig, veel te weinig uitgewerkt. De kangaroe (Sidonia) en de vogel blijven heel raadselachtig. Ook het feit dat de Krokoman een op geld beluste parkwachter blijkt te zijn is niet echt sterk.

Oftewel: Een matig verhaal, had erg goed kunnen zijn, als het niet zo nodig binnen de 46 pagina's geperst moest worden. Jammer, want er hadden zo 64 pagina's gevuld kunnen worden. De tekeningen zijn wel van een hoog niveau, beter dan 'De tikkende Tinkan'. De figuren zijn niet meer zo houterig en gedragen zich ook veel natuurlijker, met als hoogtepunt het gevecht tussen Suske en Wiske en de krokodil. Dit is op en top het Suske en Wiske gevoel; De grappen zijn niet meer zo flauw als in het vorige album, maar vaak juist geniaal; De tekeningen zijn mooi; Het verhaal is een beetje een domper, ook omdat 'Pol' Paul Geerts niet goed is uitgewerkt en een tamelijk kleine en slechte rol speelt. De tekeningen halen het gemiddelde goed omhoog: een voorzichtige 7.