De knikkende knoken

+

Tekeningen. De tekeningen bij 309 vergelijkte ik al met Van Vandersteen en bij 305 met Paul Geerts, de tekeningen in dit album heb ik me niet aan gestoord en neigt meer na Paul Geerts wint het misschien zelfs van 305. De cover vond ik meteen al zeer goed.

Dicht bij 2 plus punten van De Watersater (309). In het latere De Watersater vond ik Lambik en Sidonia goed uitgewerkt. In het latere De tijdbobijn (305) vond ik Sidonia al beter uitgewerkt en ook 303 lijkt een beetje voorschot te nemen met haar en Lambik. Het mist alleen uitwerking.

Het verhaal. Jammer van de 2 grote gaten. Het einde en personage dat opeens gewoon weg is.

De tijdbobijn heeft na mijn mening van album 303 tm 305 en 307 tm 309 het beste einde.

Barabas doet wat hij moet doen. Wel gaat het in begin beetje te snel bij hem aankomen.

-

Sidonia en Lambik missen dus uitwerking, wel moet moet ik zeggen dat ik het bij Lambik minder erg vond. Het stuk over Sidonia vond ik namelijk minder omdat er een groot gat zit in het zo goed bedoelde verhaal, zie boven.

Ook hier lijkt een voorschot worden genomen, over Jerom was ik bij De Game Goeroe ook niet te spreken en dat lijkt dit album ook het geval terwijl ik het personage in 307 net zo goed uitgewerkt vind als Lambik in 309.

Het Einde weer te gehaast. Net als bij 307 weer vlug vlug om van een personage af te komen.

Cijfer: 7/6.5 Hiermee komt het album op een gedeelde 2de plaats met 307 en gedeelde 3de plaats met 305.

309 - 7.5
307 - 7.0
303 - 7.0/6.5
305 - 6.5
308 - 4.5
304 - 4.5/4.0

Tot 306 in bezit heb, Ga ik nu weer na de normale tijdlijn vanaf 310 (op het moment 310 tm 314).

cover: 9/10 ik mis wat
verhaal: 8/10
tekeningen 8/10
echt weer na een tijdje een willy vandersteenalbum!!!

je moet niet vergeten dat suske en wiske gemaakt is voor 8 tot 16 jarigen (toen ben ik ook gaan verzamelen) ik ben op dat nivo ingestapt.
in de tussentijd is er 2x een herstart gemaakt met nieuwe teams, deze beginnen weer bij de basis. zeker bij het huidige team welke niet of nauwlijks feed back hebben met het oude.v ze moeten hun eigen weg zoeken.
willy vandersteen heeft paul geerts gekneed, hij op zijn beurt knede marc verhaegen.
verder is de wereld veranderd, de jeugd is veranderd.
toen ik 10 jaar was, was de wereld veel kleiner. er waren maar 2 televisie kanalen, nu minimaal 30 internet of computers kenden we niet.
toen werd je onderwezen door boeken en strips, welke weekbladen had je allemaal wel niet, donald duck, eppo, kuifje, robbedoes,pep, tina, penny, wordt vervolgt, en ben er nog een paar vergeten.
nu heb je de donald duck en hier en daar nog 1 of 2 anderen, dan houdt het op

een vergelijk met oudere nummer is moeilijk, als willy vandersteen in deze tijd was begonnen met suske en wiske was de reeks na 10 nummers misschien al geanuleerd, wie zal het zeggen.
met de oude nummers zijn we opgegroeid, hebben we mischien wel 50 keer gelezen, toen hadden we daar de tijd nog voor (toen had ik ook maar 25 titels).
nu mag ik blij zijn dat ik een stripboek 1 keer in de 5 jaar lees (ik heb ze allemaal) want meer tijd heb ik niet.
dus een band met de nieuwe verhalen zoals met de oude verhalen zal ik nooit krijgen, maar dat geeft niet.
bij het lezen van een suske en wiske ben ik een uurtje in een andere wereld.

Kortom: goed werk!

Ik vind dat Jerom's intrede onzin is maar dat dat model staat voor een reeds eerder in het verhaal geslaagd, beeldelijk treffen van de gezichtsindeling van Sidonia, waarvan de reden was dat ze pas zou slagen indien de tekenstijl eenvoudig zou worden gehouden, een voorwaarde voor een vroege ontwikkeling - early adopter. Verder is een ouderwets toneel dus zeker niet vrij van positief.

Wat ik vooral had toen ik het las is dat ik het in een adem uitlas. Het sleept volkomen mee in allerlei eerlijkheden, wijsheden, en leergierigheden, ofwel: het goede. Dat is ook de sfeer van Jan zonder Vrees, een mooi boek dat ik vroeger las op de kleuterschool, toen ik ziek in bed lag en de bof had. Jan zonder Vrees maakte steeds gebruik van een onderaardse gang, die tussen twee kastelen lag.

Dit album is 1 van de betere van het nieuwe team, maar als je kijkt naar vroeger zou je dit toch niet echt schitterend noemen, toch? Het eigenlijke verhaal is wel goed, maar ik vind het niet goed uitgewerkt, tekeningen en inkleuring zijn zoals altijd (volgens mijn mening) slecht. Kijk naar vroeger,al die gedetailleerde gebouwen en wat zie je daar nu van? Niet veel.

Weetje, ik denk dat voor kinderen die nu S&W beginnen te lezen deze albums heel goed vinden, en echt ongelijk kan ik ze niet geven, op zich zijn ze wel goed. Het zijn alleen geen echte S&W albums zoals ik ze vroeger kende (niet dat ik zoals jullie al rond de leeftijd van 30-40 zit, maar toch kende ik ook wel de goede, rode, albums van S&W).
Ik vond die verandering van de cover... (ik kan er geen woorden op plakken) : dom, idioot, slecht om de 'traditie' te breken, onnodig. Maar nu kan ik de goede/iets mindere albums onderscheiden (de rode) van de slechte. Maar nu heb ik gezien dat de rode strips echt verdwijnen, ze worden allemaal zoals de nieuwe strips. Ik probeer nog zoveel mogenlijk rode strips te kopen, want ik denk dat als ze zo verder doen ik gewoon stop met die nieuwe albums. Een legende gaat de dieperik in, wat een schande...
Maar zoals ik al zei, op zich valt deze strip nog wel mee dus een 6 zal wel voldoende zijn zeker.

Terug naar Knikkende knoken. Ik ben blij met de 2 grotere platen, en vond hier en daar een leuke grap of een leuke verwijzing (Smoke on the Schelde! Prozac-lampen, of de opleiding waar Tjakaah wordt gebruikt). En er is terug wat historische achtergrond, wat voor de jongsten alleen maar goed kan zijn. Ik heb in mijn jeugd heel veel opgestoken van Suske en Wiske en Jommeke, en dat moet zeker blijven!

Wat kan er beter: nog meer grotere en gedetailleerde platen, en daarvoor moet je zowiezo meer bladzijden gebruiken. Ook verhaallijnen beter uitwerken (Jerom genezen door een vondst van Sidonia, was magertjes uitgewerkt) En nog meer humor en verwijzingen voor volwassenen. Voor het aantal bladzijden moeten we eerder aan de oren van Stuido Vandersteen en Standaard Uitgeverij trekken! Winst is belangrijk voor het voortbestaan, maar men wordt al snel een geldwolf.

Bijzonder sterk album, waarin de geest van Vandersteen en Geerts merkbaar te voelen was !

Laat ik beginnen met de cover. Wat dat betreft vind ik dat Morjaeu nog steeds zoekende is naar een goede indeling. Bij de Sterrensteen vond ik de cover eigenlijk te weinig detail bevatten, hier slaat Moraeu wat mij betreft weer door. In totaal tel ik 15 personen (inclusief spoken, baby's etc.). Hoewel er met de nieuwe lay-out meer ruimte is vrijgekomen, vind ik dat toch wel iets te veel van het goede. Wel een compliment voor de sfeervolle inkleuring.

De verhaallijn vind ik een van de betere die Van Gucht voor S&W gemaakt heeft. Het bevat verschillende elementen die goed zijn verwerkt: de verhaallijn is helder, heeft leuke bijfiguren (o.a. Jan Zonder Vrees) en bovenal: de humor is voor het eerst eens goed gedoseerd en er zijn veel minder flauw grappen dan in de vorige albums. In vorige albums waren die grappen vaak storend of haalden ze het tempo uit het verhaal. In dit album zijn de grappen eindelijk eens onderdeel van het verhaal. Al met al een positieve ontwikkeling. Daarnaast is de eerder genoemde tijdparadox een interessant verhaalelement. Van Gucht vind ik sowieso wel sterk in het op een goede en originele manier afronden van een verhaal.

Het tekenwerk wordt mijns inziens ook steeds beter. Er is steeds meer oog voor detail en de grote stroken met een sfeerimpressie mogen wat mij betreft vaker verwerkt worden. Al blijf ik er bij dat het niveau van Verheagen en de latere Geerts nog niet gehaald wordt. Te vaak zie ik helaas nog armen of benen die enigszins misvormt aan het lichaam hangen. Tevens hou ik zelf niet zo van de redelijk dikke ininkting die gehanteerd wordt bij de S&W-albums. Een wat fijnere lijn zou het tekenwerk van Morjaeu wat meer recht doen.

Toen ik voor het eerst de cover zag, was ik enigszins teleurgesteld; het was zo vol en de achtergrond vond ik niet goed uitgewerkt. Toen ik deze voor het eerst op vol formaat zag, echter, moest ik toch toegeven dat ik er naast zat; hoewel het nog altijd wel vol is, is de achtergrond toch redelijk uitgewerkt. Het verhaal zelf komt jammer genoeg wel wat flauw op gang, maar de rest van het verhaal is -gelukkig!!!- vrij van de vervelende flauwe grappen die de vorige albums zo plaagden. het verhaal loopt vlot maar niet al te snel, en er was ruimte voor wat geschiedenis Ik was zeer blij met het tekenwerk in sommige plaatjes- gedetailleerd, een keer een vergrote tekening... ga zo door! De slechteriken waren ook eindelijk eens niet doordrenkt met flauwigheid, wat hen gelijk een stuk geloofwaardiger maakte. De helden zaten redelijk goed in hun rol -Lambik had misschien nog ietsie serieuzer gemogen, maar ook hij was zeker een vooruitgang!- en het was leuk dat we ook zagen wat Sidonia deed, ik was al bang dat ze haar weer uit het verhaal zouden halen door haar thuis te laten.

Al met al een leuk verhaal dat ik graag nog eens zal lezen- ga zo door!

Toch wat kleine puntjes van kritiek.
De humor is gelukkig minder flauw dan in voorgaande delen, maar de namen Busch en Bleir hadden van mij niet gehoeven. Toch weer wat flauw.

Verder merk je dat het verhaal eigenlijk te groot is (of beter gezegd, het album te dun) om goed uitgewerkt te worden. Maak de Suske en Wiske's net zo dik als vroeger en hetverhaal wordt er beter door. Goed voorbeeld is het moment waarop opeens Jerom en tante Sidonia weer ten tonele verschijnen. Wat is er nou gebeurd? Hoe hebben ze Jerom weer genezen? Dat hele proces had ik toch graag in een aantal strookjes uitgewerkt gezien. Nu komt het toch wat afgeraffeld over.

Verder niets dan lof over dit album. Ik hoop dat dit niveau wordt voortgezet en dat de albums weer wat dikker gaan worden.

Plaatjes:
OK, al kloppen hoofdfiguren nog niet altijd. Maar t gaat doe goede kant op, t mag vooral nog allemaal iets soepeler. Strook 35+36 en vergelijkbare platen vind ik top, echt erin houden!

Inkleuring: Is mooi, al ontdekte ik in de loop van het verhaal redelijk wat foutjes.

Daarnaast wil ik toch nog even melden dat ik de prijs behoorlijk omhoog vind gegaan (5,26 euro!) maak het verhaal dan ook maar weer wat langer!

Totaal: 6.8 (verhaal) +7.4 (plaatjes) +6.4 (inkleuring :3 = 20.6:3= 6.9 dus een krappe 7.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik ondanks de traditie breuk zeer te spreken ben over de nieuwe covers.
Het is een leuk verhaal en de humor is ook oké. Met name Lambik die fanatiek bezig is een bijnaam te vinden voor Bert is erg vermakelijk. Ik heb weer eens ouderwets genoten.

Kortom zeker een goede stap vooruit, hetgeen mij zeer hoopvol stemt voor de komende albums. Eigenlijk een 7.5 maar als aanmoediging deze keer een 8.

Ik begin met de cover. De cover is mooi netjes uitgewerkt en straalt veel spanning uit zoals dat met een cover moet dus dat is al een pluspunt.

Nu het verhaal zelf. Het verhaal heeft een goede opbouw en de mysterie is direct al wat aanwezig aan het begin. Humor heeft een goede invulling in dit verhaal al is het soms iets teveel van het goede maar echt storend is het niet. De grappen zijn prima uitgewerkt en ook voor de oudere lezer grappig maar, zoals ik al had gezegd, het is soms iets teveel van goede. De tekeningen waren mooi en zagen er vrij fijn uitgewerkt uit maar ik mis soms het gevoel van detail maar echt vervelend was dat niet. De locatie, het Antwerpen van de middeleeuwen, was een goeie keuze want daar komen de spoken en het verhaal prima tot hun recht want het geeft het gevoel van mysterie en spanning een extra gevoel. Het slot van het verhaal vond ik briljant want het verwijst naar het begin van het verhaal en dat is prima uitgewerkt vond ik.

Het verhaal heeft dus veel pluspunten zoals: de tekeningen, het verhaal, de humor en niet te vergeten spanning en mysterie. Het album krijgt van mij een 7 omdat het voorafgezegde punten redelijk goed heeft gedaan en het mooi tot een album is verwerkt. Het verhaal is geen 8 of hoger waard omdat het nog steeds niet de legendarische status van Willy Vandersteen en Paul Geerts heeft bereikt maar ik krijg nu steeds meer hoop dat we niet lang meer hoeven te wachten op een topper.

Al met al is er zeker een sterke verbetering in de albums aan de gang en mijn hoop is dat we binnenkort weer een echte topper krijgen die de status van Willy Vandersteen en Paul Geerts kan evenaren.