Suske de rat

Mooi dat Willemien nog altijd leeft hoewel ze toch uiterlijk 1910 geboren is. En het is altijd aardig als er gezinspeeld wordt op verboden zaken als Lambik en Sidonia die trouwen, en Suske en Wiske die ouder worden en trouwen.

Ouderwetse kwaliteit van het nieuwe team, ga zo door heren!

Ook de voorkant is anders dan gebruikelijk, maar ook dat is bij een album als dit alleen maar goed bedacht.

De oude tekenstijl geeft een extra dimensie aan het verhaal en de kwaliteit van de tekeningen is over het algemeen ook goed, uitzonderingen daar gelaten. Zo hadden sommige gebouwen in Amsterdam gedetailleerder gekund, met name op de voorkant. Ook de hond ziet er soms wat raar uit, hoewel het goed is om te zien dat dieren weer anatomisch correct zijn getekend, wat in albums als "De dartele draak" en "De halve Havelaar" jammer genoeg niet het geval was.

Het verhaal op zich is erg goed bedacht, hoewel het niet superspannend is. De flauwe woordgrappen uit voorgaande albums van dit team hebben plaatsgemaakt voor goede humor en vooral de grappen met de treinen zijn erg leuk bedacht. De manier waarop de Eerste wereldoorlog in dit album is verwerkt is bovendien geweldig gedaan.

Al met al een uitstekend album tussen enkele tegenvallende delen (315-320).

Achteraf viel alles bijzonder mee. Ik kon wel meeleven met het onrecht dat de kinderen werd aangedaan, de valse beschuldiging en Cois/Suske die z’n vader moet missen en bij een boevenbende terecht komt. Ondanks dat ik het één van de betere verhalen van de afgelopen tijd vind zijn er toch een aantal kanttekeningen:
-In het begin is er sprake van 3 tijdzones: Het heden, het ‘nabije verleden’ en het ‘verre verleden’. Dit komt de overzichtelijkheid niet ten goede.
-Willemien die erg op Wiske lijkt. Dit zou betekenen dat één van de voorouders van Suske erg op Wiske leek.
-Corina die identiek is aan Tante Sidonia bleek een verre nicht van Cis, de vader van Cois. Ook dit klopt ‘stamboomtechnisch’ niet omdat Sidonia geen biologische familie is van Suske.
-Onze bekende helden spelen iemand anders maar ze hebben wel de juiste rol toebedeeld gekregen. Ook trouwen Corinna/Sidonia en Lambik/Sjonnie met elkaar. Dit vind ik niet storend.
-Wel storend vond ik de steekpartij bij Ina. Toch wel iets te geweldadig.
-Het einde met Jerom/Ankerman is nogal voorspelbaar en vluchtig!
-De tekeningen zijn niet slecht maar ook niet top. Wat dunnere lijnen zou geen kwaad kunnen.

Desalniettemin een vermakelijk album, zeker tov. zijn voorganger ‘de suikerslaven’.
Eindelijk weer een pakkend verhaal. Dit album verdiend wel een 7,5 omdat ik het in z’n geheel net niet de beoordeling ‘goed’ waard vind. Maar ik rond het af naar boven ter aanmoediging om deze stijgende lijn vast te houden.

Zulke albums zijn echt 5 sterren waard, top! Dank jullie wel

De verhalen zelf zijn slappe aftreksels geworden en hebben geen diepgang meer. Te vaak wordt er teruggevallen op bijvoorbeeld een recente film. Een van de meest charmante verhalen vond ik de jokkende Joker, en laat die nou net geschreven zijn door een basischool klas.
Het is minder educatief en te geforceerd grappig; de dubbele bodem en donkere humor is er uit.
De reeks mist de bezieling en herkenbaarheid die het zo succes vol maakte en de personages beginnen steeds meer op een karikatuur van zichzelf te lijken, zowel karaktergewijs als de tekeningen.
De slechte tekeningen worden in mijn ogen veroorzaakt door 3 dingen:

1. overdreven lijndikte

2. achtergronden van de tekeningen zijn gedagredeerd met slechts een effen kleur. (denk aan de onheilspellende wolken van Vandersteen in de achtergrond)

3. te veel closeups in de tekeningen( je ziet niet wat er gebeurt) De vakjes zijn te vol, de tekeningen te druk, de karakters te cartoonesk.

Sorry voor de tirade, maar er spreekt hier een persoon die heeft leren lezen met S&W en de albums van binnen en buiten kent. 1 plaatje is voor mij genoeg om een album te herkennen.
Met lede ogen heb ik aangezien hoe de strip in kwaliteit zwaar achteruit ging. Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen, zolang dit team bezig is, en had zelfs de neiging na 20 jaar te stoppen met het kopen van nieuwe strips. Totdat ik Suske de Rat in de schappen zag liggen :)

Want wat een pareltje is dit gebleken. De sfeefvolle voorkant alleen al trok mijn aandacht en spreekt boekdelen in combinatie me de titel.
Suske weerspiegelt fantastisch de bluf en branie die hij had, in het begin van de reeks.
Het verhaal is natuurlijk bekend, maar op een slimme manier aangepast. Er zit weer passie in het vertellen, stomme grappen hebben plaatsgemaakt voor kleine nuances en er zit gevoel in het verhaal.
Je merkt dat de tekeningen sfeervol zijn, maar vooral duidelijk. Het gebruiken van de oude tekenstijl om het verhaal te vertellen is een gouden greep geweest. Maar ook de tekeningen die zich in de huidige tijd afspelen zijn helder.
Het lijkt ineens of men bij studio Vandersteen het licht heeft gezien. Onder leiding van Luc Morjeau en Peter van Gught zaten er een aantal verhalen bij die mijnzins wat beter waren dan de rest van de zooi, zoals het Leidend Leiden.
Maar dit album is tot nu toe het absolute hoogtepunt. Ik hoop dat de lage kwaliteit van de vorige albums slechts een kwestie van gewenning was,en dat dit album de nieuw standaard wordt voor de toekomst.

Ook erg leuk dat de stukjes uit het verleden in de "oude" stijl getekend zijn! De tekeningen waren hierdoor erg fris. De kwaliteit van de tekeningen lag hoog met als hoogtepunt de tekening met de sterren.

Geweldig studio, ga zo door!

De keuze om in de oude tekenstijl te werken, pakt hier goed uit waardoor het verhaal gelijk iets meer een nostalgisch gevoel krijgt. Het Ciske de Rat element zit natuurlijk daarbij al door heel het album verweven, al heeft de studio er een goede eigen draai aan gegeven, wat nog meer een knus oud gevoel oproept. De sfeer van dit verhaal zit dus wel goed.
Ook de tekeningen, vooral de plaat waar er naar de sterren gekeken worden, mogen er zijn. Eindelijk hebben S&W niet van die ingevallen hoofdjes maar zie je ook nog eens een grammetje getekend vet op het gezicht.

Toch zijn er ook nog wel enkele kritiekpunten. Jerom wordt in het verhaal geschreven. De gaat echter op een nogal geforceerde manier. Wat mij betreft had hij ook een van de bandieten kunnen zijn. Dat was natuurlijker geweest en had minder geforceerd overgekomen. Ook Ina is snel over haar dieverij heen. Dat hebben we al in meer albums gezien maar is toch ook hier weer een beetje storend.

Desalniettemin een dikverdiende voldoende deze keer. Hopen dat de studio me kan verrassen in de Tiranieke Tor. Ik ben benieuwd.

Dit is mijlenver de beste S&W sinds decennia. Alles klopt. De moderne tekeningen in combinatie met de klassieken werken zo goed.
Dit album voelt ingetogen, oprecht, geen flauwe grappen, heeft een mooi verhaal, je wil maar niet dat het is afgelopen en de prent van S&W die uitkijken over nachtelijk Amsterdam is zó sfeervol. Dat heeft natuurlijk mede te maken met het hele verhaal eromheen. De makers hebben hier een groot succes geboekt. Dit is een klassieker. Suske de Rat gaat wat mij betreft te boek als een topper in deze immense serie. Ik geef het een 10.

Ook voor mij is het een klein puntje van kritiek dat het aantal bladzijdes net niet genoeg is om het geheel af te ronden. Daar staat tegenover dat het voor het allereerst is dat ik bij een album van de studio denk dat ze met meer ruimte ook tot een beter album hadden kunnen komen, want bij vorige albums leek het volgestopt om maar die bladzijdes te kunnen vullen. Het levert een memorabel album op dat zowel fans van een latere leeftijd als nieuwe fans aan zal spreken.

Ontzettend leuk ook dat er twee tekenstijlen in het verhaal zitten. De verhaallijn in de verleden tijd is getekend in de oude van der Steen stijl. Leuk!

A met al kan ik alleen maar positief zijn over het verhaal. Een 9 is net iets teveel (verhalen als de schat van Beersel etc. zijn net wat beter), maar als ik halve punten kon uitdelen gaf ik het verhaal een 8.5.

Ik zou zeggen: Ga zo door (hoewel de titel van het volgende verhaal het ergste doet vermoeden).