De keizerkop

Eerlijkheidshalve vind ik de dunnere albums helemaal niet zo erg. Heerlijk om zo na het eten even te lezen. Als kind vond ik de kortverhalen ook altijd wel te pruimen. Ik zit in deze tijd (druk gezin, drukke baan) niet altijd te wachten op langere albums met een dieper verhaal (behalve op vakantie). De verhalen van nu zijn zo simpel, dat ze heerlijk weglezen. Verstand op nul en even weg uit de realiteit. Neemt niet weg dat er best eens een Suske en Wiske van formaat bij mag zitten, zowel qua leesduur als scenario.
We gaan nooit meer terug naar de tijd van Vandersteen en Geerts. Soms kijk ik ook nog met weemoed terug naar de albums van vroeger, maar betrap mezelf er telkens op dat nostalgie de boventoon voert. Ik las deze albums in mijn kindertijd en die waren vrijwel zorgeloos vergeleken de wereld van de volwassenheid. Het waren andere tijden vergeleken nu. Qua commercie, spanningsboog mensen en aanbod van entertainment. Veel fans van de oudere generatie blijven hier een beetje in hangen, niet erg, maar het gaat echt niet anders worden.

De albums zijn dunner, de verhalen makkelijker, de tekeningen moderner, maar al met al ben ik toch nog blij dat ze er nog zijn. Ik betrap mezelf toch nog regelmatig op een flinke glimlach bij een bepaalde grap die ik ook nog ken van de albums van vroeger. Het gaat toch nooit vervelen.

Ik zag het album liggen en dacht, ik lees er weer eens eentje.
Het uitgangspunt is leuk maar het verhaal stelt niet echt veel voor. Het al erg korte verhaal wordt opgevuld met zaken die er niet echt to doen, zoals de muzikale auditie die een paar keer voorkomt. Verder veel losstaande flauwe grappen tussendoor. Voorheen met de langere verhalen leuk als opvulling maar met deze dunne albums toch zonde. Als overbodige zaken weggelaten zouden zijn en de grappen meer in het verhaal verwerkt zouden zijn, dan was er meer ruimte geweest voor een beter verhaal. Nu was er totaal geen sprake van spanning en maakte het zonder een goede opzet ook niet uit wie de gemaskerden waren. Het einde was ook voorsoelbaar. Ik weet dat ik niet meer tot de doelgroep behoor maar ook kinderen houden van en verdienen een goed verhaal.
De tekeningen zijn niet bijster goed. De decors zijn leeg, dpaarden zien er niet uit en de figuren lopen op een rare manier met de knieën omhoog. Maar mij stoorde het meest dat op sommige plaatjes de figuren erg klein afgebeeld zijn zodat ze haast niet te zien zijn. Neem als voorbeeld plaatje 1 van strook 46 en strook 126. Het komt echt veel voor. Het lijkt alsof de tekeningen zodanig verkleind zijn opdat ze in het kader passen. Het is zonde van het verrichtte tekenwerk. Soms is er ook geen ruimte om ze op een normaal formaat te tonen want de tekstbalonnen zijn erg groot.
Over tekstbalonnen gesproken. De woorden die gebruikt worden, ook naast het zogenaamde oud-Romeins, zijn toch niet echt te begrijpen voor de doelgroep van jonge jeugdige lezers. Het past totaal niet bij het simpele verhaaltje.
Waarom zijn de stroken zo smal? Ze kunnen breder want er is wel ruimte voor pagina brede tekeningen. En op sommige plaatsen steekt een tekstballon, een hand of iets anders buiten de kaders. Het is waarschijnlijk nog een manier om te beknibbelen op wat je krijgt voor 8 euro. Ik ben blij dat ik het zelf niet gekocht heb.
Een 2 voor de leuke insteek, de cameo van Willy’s beeld and Asterix en Obelix, en voor de terugkeer vaan de toren op de achterzijde.