Suske en Wiske op het WWW
Suske en Wiske op het WWW
Suske en Wiske

De tamtamklopper


De tamtamklopper Wat vinden de lezers van dit verhaal?
Index
Index
Verhaal
Formulier

Op deze pagina worden de meningen van de lezers over De tamtamklopper verzameld. U kunt zelf een bijdrage leveren aan de hier verzamelde commentaren via dit formulier.


Gemiddeld cijfer 9,10

Reactie no. 20
NaamBarbarossa
Leeftijd42
Cijfer10
RecensieDe tamtamklopper is nou echt zo'n heerlijk nostalgisch jaren 50 album. De thema's van het verhaal zijn vaderliefde en de zeer lange arm van de belastingdienst. Dit is een van de eerste albums waar Jerom in meespeelt, en zijn aanwezigheid is nu totaal nog niet storend. Verder is de leukste toevoeging van dit verhaal toch wel Papal- Ambik. Jammer dat hij later niet vaker zijn opwachting zou maken. En 5 jaar na dato zien we ook eindelijk Lambiks broeder Artuur weer terug. Het verhaal zelf heeft echt een goede spanningsboog, maar qua taalgebruik en setting (Belgisch Kongo) zou het vandaag de dag echt niet meer kunnen. Toch blijft dit verhaal mij wel altijd boeien, ook omdat in de Klassiek versie Jerom nog niet hertekend is, waardoor de strip heel nostalgisch wegleest. Dit is in mijn ogen dan ook een van de (vele) hoogtepunten van de reeks, en eigenlijk is dit verhaal dan ook een betere versie van de Vliegende Aap. Een 10 is dan ook meer dan terecht!
Datumwoensdag 29 november 2023 08:09

Reactie no. 19
NaamEmmes
Leeftijd47
Cijfer8
RecensieHet eerste avontuur met Jerom als vast lid is er eentje... waarbij hij voor een groot stuk afwezig is! Dat is toch wel het eerste dat me aan dit album opviel. In het begin mag hij nog wel meedoen en komen we te weten dat, als hij zijn ogen open doet, dat hij koplampen heeft. Als hij de stijve kol (stijve boord in de nr88 versie) achtervolgt als auto (best grappig) faalt hij. Maar dan springt hij uit de gyronef, vindt hij Arthur (niet dat we dat meebeleven), en als hij dan in Vitamitje wil springen worden ze opgeslokt door een nijlpaard. En dan komt hij pas terug te voorschijn als hij tegen alle apen moet vechten en de strijd definitief moet beslissen.
Maar tot dan heeft Lambik eigenlijk zijn oude rol perfect terug kunnen opnemen, zoals het was zonder Jerom. En ja, hij kan er wat van! Als hij in een boom omhoog getrokken wordt vecht hij tegen vijf apen zonder enig probleem en doet hij zelfs een T-slag (volgens mij iets dat Jerom in latere albums nadoet). Zijn één op één gevecht met knotsen tegen Biebop, of het veranderen van een giraf van vorm, is iets dat eerder iets voor Jerom is later. Het lijkt alsof Vandersteen dus al vrij vroeg door had, dat hij zichzelf met een probleem pje had opgezadeld omdat Jerom zo sterk is. Maar in dit album werkt het nog goed (en is het verdwijnen van Jerom en Arthur toch wel een zorgwekkende gebeurtenis).
Maar het boek gaat meer dan over Jerom alleen natuurlijk. Het gaat meer over Lambik en zijn papa. Lambik wordt heel emotioneel als hij over hem spreekt en ik vind het dan ook wat jammer dat zijn vader niet zo'n boeiend personage is (zoals bijvoorbeeld Sidonies vader in een later avontuur). Vooral het spreken in rijm (voor de zoveelste keer) valt me tegen, ook al was er op voorhand gezegd dat hij een dichter was. De apekoppen (zoals Vandersteen ze zelf noemt) maken echter veel goed en zijn eigenlijk vrij realistisch en angstwekkend. Ook de stijve kol is goed gevonden, al is het misschien wat ongeloofwaardig dat iemand van de fiscus met een revolver rondloopt. Het verhaal loopt als een trein en heeft eigenlijk geen zwakke momenten. Het is echt wel een Lambik verhaal (misschien om hem gerust te stellen met de komst van Jerom, haha). Suske EN Wiske doen bijna niets op zichzelf in dit verhaal. Ze beleven gewoon alles mee, met Lambik in de echt heldhaftige hoofdrol. Wiske gaat wel achter de stijve kol aan als hij met de bolhoed wegloopt, en komt dan in hetzelfde nijlpaard terecht als Arthur en Jerom, die zitten te kaarten in het nijlpaard. (Ik denk dat Vandersteen nog nooit iets meer ongeloofwaardig heeft verzonnen! Maar kom, als kind zag ik er geen graat in, dus best ok.) Sidonie mag nog eens in heel het verhaal meedoen en dat is ook altijd wel fijn. Het moment dat ze zowel Suske als Wiske bewusteloos slaat (en daarna zichzelf) wanneer ze denkt dat ze opgegeten gaan worden door en leeuw, is een moment dat wel bijblijft... en ik zie het ook niet meer gebeuren in de Suske en Wiske verhalen van vandaag.
Ik heb het avontuur zoals altijd in zijn originele tekeningen gelezen. Jerom is volledig hertekend in nr88 en ook de inktlijnen zijn overal verdikt.
Sidonie haar haarkuif is ook in een meer vloeiende lijn getekend - je ziet minder aparte haren. Jerom ziet er nog grotendeels uit zoals in de dolle musketiers, al lijkt hij mij wel groter te worden naarmate we verder lezen in dit verhaal. Hij draagt al wel en dasje, hoed en een jasje in de eerste pagina's. Ik denk dat Vandersteen altijd al wel van plan is geweest om hem stilletjes aan te laten integreren in de westerse maatschappij. Jerom is ook iets minder bot (al noemt hij Vitamitje een stomme auto,
Qua taalgebruik is het origineel natuurlijk zoveel Vlaamser en in mijn ogen beter. De trage Antwerpse tram werd vervangen door een Amsterdamse tram in de nr88 versie. Waarom? Ik ga er toch van uit dat ik geen "Hollandse" versie nr 88 heb en dat er ook een Vlaamse zou bestaan. Want vanaf nr 69 was het toch voor iedereen hetzelfde album. Maar je ziet wel meer Hollandse uitdrukkingen. Zo wordt op de eerste pagina "allee toe" vervangen door "kom nou"... jammer jammer. Verder speelt het avontuur in "onze Congo" af en later wordt dat Rotswana. Ook is Da Vinci nog gestorven in 1592 en dat werd correct gecorrigeerd naar 1519 in nr88.
We moeten ook nog iets kwijt over hoe Vandersteen speelt met het begrip strip. Zo gebruikt Jerom een tekstballon als parachute waardoor hij buiten die ballon moet praten, gaat sneller dan het geluid wat hetzelfde effect heeft, en plakt hij een tekstballon aan een boom om een boodschap voor hun vrienden achter te laten. In het gevecht tussen Lambik en Bebop slaat hij zo hard dat het achter het volgende prentje doorvliegt en Vandersteen plakt het resultaat af. En Jerom gaat "in driedemensionale stijl" met vitamitje terug naar de hut van Lambiks vader. Het zat al een beetje in de dolle musketiers maar nu heeft Vandersteen duidelijk veel plezier beleeft met dit soort goedgevonden grappen. Ook de cover van het originele album vind ik beter omdat iedereen er op staat en het beter klopt met het verhaal ook.
Een zeer geslaagd verhaal vind ik, met meer geweld dan we gewoon zijn en misschien iets minder humor. ik miste de afwezigheid van Wiske wel wat in dit verhaal maar denk dat ook komt omdat Vandersteen ook nog de Kuifje verhalen tekende in deze periode en daardoor de focus onbewust misschien soms meer op Lambik legt.
Datummaandag 08 november 2021 19:36

Reactie no. 18
NaamDe Zilveren Bok
Leeftijd249
Cijfer10
RecensieDe Tamtamklopper is echt weer een heerlijk album, waarin na 5 jaar afwezigheid sinds de Witte Uil eindelijk Lambik’s broer Arthur weer eens meedoet. Zoals hieronder al is opgemerkt is de Tamtamklopper eigenlijk de verbeterde versie van de Vliegende Aap. In het luchtruim boven Rotswana (lees Botswana) wordt een vliegende koffieboon gevonden en neergeschoten. Al gauw blijkt dit Lambik’s broeder Arthur te zijn, die bezig was om naar België te vliegen om Lambik te waarschuwen dat er iets aan de hand is met hun vader. Het begint allemaal nog al mysterieus met een microfoon vanuit een verlaten huis die alles afluistert. Hierna besluiten onze vrienden om naar Rotswana af te reizen om op zoek te gaan naar Papal Ambik en Arthur. Dit leidt tot ontmoetingen met de Ju-jubekes en de Joerangetangs, een wreed soort mensapen. Ook zien we in dit verhaal voor het eerst sinds de Sprietatoom Vitamitje weer terug. Uiteindelijk wordt er halverwege kennis gemaakt met Lambiks vader: Papal Ambik.
Papal Ambik blijkt een hele kwieke oude knar die met rijm spreekt. Hij verteld Lambik dat hij zijn bolhoed is kwijtgeraakt en dat hij daarom een brief aan Lambik heeft geschreven. Een geheimzinnige witte boord blijkt ook achter Papal Ambik aan te zitten. Uiteindelijk leidt dit tot vele doldwaze avonturen waarin er zelfs een ware veldslag tegen de Joerangetangs wordt uitgevochten. Het geheim van de bolhoed blijkt de rentekaart van Papal Ambik te zijn, zodat hij een verzekerde oude dag had. De witte boord blijkt zeer gedecideerde ambtenaar van de belastingdienst te zijn die Papal Ambik het geld kwam terugbrengen dat hij vroeger te veel aan de staatskas had afgedragen. Eind goed, al goed.
In de Tamtamklopper zien we een nostalgische koloniale sfeer terug. Hoewel het album vandaag de dag te politiek incorrect zou zijn, vindt ik het als student Geschiedenis heerlijk om te herlezen. Dit album dient net als de Vliegende Aap dan ook in de tijdsgeest van 1945-1955 gelezen te worden, in de periode van dekolonisatie net na de Tweede Wereldoorlog. Ook de tekeningen zijn prachtig, alhoewel ze niet zo gedetailleerd meer zijn als bijvoorbeeld het Zingende Nijlpaard. Dit is ook logisch aangezien Vandersteen de tekeningen steeds meer ging uitbesteden aan andere tekenaars, zoals Karel Boumans. Suske en Wiske werd steeds meer een massaproduct, en de eens zo volkse en nostalgische tekeningen uit Lambiorix en de Bokkerijder zouden langzaamaan helaas transformeren tot de standaardtekeningen die we terugzien in verhalen zoals het Hondenparadijs of de Briesende Bruid.
Ik ben verder niet zo’n grote fan van alle verhalen die na de gouden periode (1946-1952) zijn gemaakt, maar ik vind de Tamtamklopper samen met de Circusbaron wel een van de betere verhalen met Jerom. Lambik heeft hier nog steeds de hoofdrol en het te sterke karakter van Jerom speelt nog geen boventoon in dit album. Jammer dat deze wisselwerking tussen Lambik en Jerom in latere albums steeds ongelijker wordt, iets wat de verhalen niet ten goede kwam. Ook maakt Vandersteen in dit album veelvoudig gebruik van het medium strip zelf, aangezien Lambik de aap Biebop achter een tekening slaat en omdat Jerom zijn eigen tekstballon als parachute gebruikt. Erg geestig gevonden allemaal! Dit album staat (net) niet in mijn persoonlijke top 10, maar dat cijfer verdient het wel! Een topverhaal!
Datumvrijdag 09 juli 2021 19:44

Reactie no. 17
NaamInti
Leeftijd42
Cijfer8
RecensieIn dit verhaal doet Lambiks broer Arthur de Vliegende Aap weer mee. En er komt nog een familielid bij. De vader van de broers, Papal Ambik. Deze is een krasse knar die steeds in rijm spreekt. Een prima personage dat jammer genoeg maar zelden meedoet, terwijl Arthur veel vaker (maar nog steeds erg weinig) meedoet. Z'n vorige optreden was ook al weer 5 jaar geleden
Er zit vanaf het begin een hoop geheimzinnigheid in het verhaal. Eerst een "vliegende koffieboon" (die al snel Arthur blijkt te zijn), een geheimzinnige "stijve boord", een bolhoed die een geheim verbergt...
Vitamitje doet weer mee als hij (iets omgebouwd) in Afrika als vervoermiddel gebruikt wordt voor de expeditie. Vreemd genoeg zien we hem nooit eten. Bovendien lijkt hij uit zichzelf te kunnen handelen als hij op een bepaald moment een leeuw in z'n staart bijt en er vervolgens alleen vandoor gaat
Opgemerkt kan worden dat Arthur in dit verhaal geen baard heeft, terwijl thuis een portret van hem die wel heeft
Dat de inboorlingen zich gedragen zoals toen (begin jaren '50) in Europa over Afrika werd gedacht, dat is tot daar aan toe (hopelijk valt deze uitspraak niet verkeerd). Maar het is er iets te ver over om ook een stam sprekende apen te laten meespelen. Hoewel dit natuurlijk met ogen van nu bekeken is
Datummaandag 05 april 2021 20:07

Reactie no. 16
NaamRemco
Leeftijd48
Cijfer8
RecensieEen goed album dat ook weer de oerwouden induikt, met een veugje kolonialisme en de navenante stereotiepen, die anno 2020 uit den boze zijn. maar goed dit album was uit de jaren '50. Mijn versie had oudere tekeningen een '71 herdruk uit '95. en dat pastte toch beter dan mijn "Vliegende aap"versie. Vroeger vond ik dat niet zo.
De humor was steengoed in dit album: vooral Jerom, die mij snel verveelt ( en nu dikwijls overbodig is), was erg primitief en daardoor leuk, de leeuw met kunstgebit, het Nijlpaard met telefoon en Vitamitje in een stille rol.
Grappen die mij altijd zijn bij gebleven, kwamen vaak uit dit album.
Daarnaast is het verhaal sterk, de tekeningen goed , elk karakter kwam goed tot zijn of haar recht.
Dit is ook een klassieker wat mij betreft.
Datummaandag 16 maart 2020 20:27

Reactie no. 15
NaamJules Vismale
Leeftijd41
Cijfer9
RecensieIn dit verhaal van De tamtamkloppers, dat in de jaren '50 werd getekend, wordt opnieuw aangetoond aan dat negers en apen in de ogen van blanken nog steeds als erg primitief bekend staan! De Ju-jubekes (vernoemd naar zwarte drop) worden traditioneel afgebeeld als domme negers met rode lippen, grote oorringen, rieten rokjes en ze praten net als de Joerengetangs (de mensapen die vernoemd zijn naar orang-oetangs die alleen niét voorkomen in Afrika) en Jerom in telegramstijl. Ook in De apekermis werden mensapen opeens als erg oorlogszuchtig en intelligent beschouwd alsof ze uit de sciencefictionserie 'Planets of the Apes' waren opgedoken en mensen stammen ironisch gezien van oerapen af. Talloze gebeurtenissen waren sterk overdreven zoals Jerom die een lege tekstballon als parachute gebruikt, Lambik die een kleine knuppel groter tekent en Bibop achter een plaatje slaat, een nijlpaard dat Jerom en Arthur inslikt en zij ongedeerd in diens maag verblijven, Wiske die geen last heeft van claustrofobie als ze in de slokdarm van het nijlpaard kruipt, een slang die Lambik verslind en zichzelf uit diens staart knipt, Lambiks vader die steeds in rijmvorm praat en zich gedraagt als Tarzan, de leeuw met een kunstgebit, de jacht op de bolhoed die later het geheim van Papal-Ambik niet bevat, de dubbelhartige Stijve Boord die een fiscus blijkt te zijn maar later wel teveel betaald belastingsgeld terugbetaald en de leiders van de Ju-jubekes en de Joerengetans (Bolobo en Bibop) die koste wat het kost willen genieten van een rijke oudedagsvoorziening. Jerom ontpopt zich wederom als een soort Samsom die duizenden apen verslaat maar bij Arthur is het opnieuw opvallend dat hij (zowel in deze strip alsmede in andere verhalen) constant met pijlen en kogels wordt bestookt die in zijn armen doordringen en zou Arthur daarom eigenlijk niet zijn armen vol moeten hebben met littekens?
Datumzaterdag 18 februari 2012 17:07

Reactie no. 14
NaamMark
Leeftijd37
Cijfer8
RecensieAardig album dat zich in Rotswana afspeelt waar Pa Lambik 'zijn geheim' is kwijtgeraakt. Tezamen met broer Arthur en achtervolgd door lokale inboorlingen, apen en een geheimzinnige wordt een zoektocht gestart. Leuk om te zien dat Jerom in zijn tweede verhaal nog volledig onaangepast is (maar wel in berenvel met stropdas, colbert en hoed een krant gaat kopen) en de meeste 'drukdoenerij' aan zich voorbij laat gaan.

Ook de tekeningen zijn goed waarbij, zoals eerder vermeld, in dit verhaal, en vooral op blz 45, voor het eerst volop wordt geexperimenteerd met beeldgebruik. Dit geeft leuke gags en zou in latere albums, weliswaar niet in deze dichtheid, vaker gebruikt gaan worden.

Datumvrijdag 31 december 2010 11:42

Reactie no. 13
Naamsebas
Leeftijd30
Cijfer9
RecensieDit album hoort zeker bij mijn favoriet.Dit omdat het op de oude manier is getekend. Appart is ook dat er voor het eerst gespeelt word met de tekstballonnen en dat er iemand achter een stripplaatje geschoten word, echt leuk gedaan. Verder is het een heel spannend verhaal,wie is toch de man met stijveboord, en met als ontknoping toch wel een knipoog naar de belasting!!
Datumzondag 28 maart 2010 14:03

Reactie no. 12
NaamRobin
Leeftijd12
Cijfer8
RecensieIk had hoge verwachtingen.. té grote zelfs omdat de cover me erg aansprak.. ik vond hem dus wat minder dan mijn verwachtingen maar desondanks vond ik hem zeker leuk. Prima vermaakt met de personage's, orgineel getekend. Leuk album!
Datumvrijdag 12 juni 2009 16:35

Reactie no. 11
NaamSandstorm
Leeftijd30
Cijfer9
RecensieFantastisch verhaal. De figuur van Lambik is hier op zijn best uitgewerkt. Enerzijds is hij de grote held van het verhaal( de laatste interventie van Jerom niet te na gesproken), anderzijds haalt hij toch nog de nodige kuren uit en zorgt zo voor een portie humor.

Er zijn hier al en paar keer ergernissen ter sprake gekomen in verband met de aangepaste versie, maar het ergste vind ik toch de vervanging van 'Miljaar' (blz 22 oude versie), in ' duizend bommen en granaten' (blz 24 rode reeks nr 88).

Datumzondag 26 oktober 2008 19:25

Reactie no. 10
NaamJ. Joffer
Leeftijd27
Cijfer10
RecensieJaaah, de Tamtamklopper(s). Een album dat in elke top tien hoort te staan, als dat al niet het geval is. Feitelijk is het een herwerking van De vliegende aap, maar dan zo ontzettend veel beter uitgewerkt, in alle opzichten. Wie de twee albums naast elkaar legt, kan bijna niet geloven dat het beide verhalen uit dezelfde reeks zijn, en dat ze ook nog binnen vijf jaar na elkaar zijn gemaakt (1948 en 1953).
Evenals in De vliegende aap begint het avontuur thuis bij de open haard met een onheilspellend bericht in de krant over Lambiks broer Arthur. Andermaal reizen onze vrienden naar Afrika, maar ditmaal in verband met Lambiks vader, wiens oudedagsvoorziening op losse schroeven is komen te staan sinds zijn bolhoed is verdwenen. Wat volgt is een reeks geweldig slim bedachte gags, waarvan er vele subtiel spelen met het fenomeen stripverhaal: Jerom die tekstballons gebruikt als valscherm en plakplaatjes, Lambik die zijn tegenstanders achter andere plaatjes terecht laat komen, en gevechtsscènes die op verzoek van mensenrechtenorganisaties én de dierenbescherming worden afgeplakt.
Zoals alle Vandersteens uit deze periode razend knap geschreven en getekend, met verzorgde Afrika-decors. Jammer dat voor de kleurenuitgave de tekst van de Nederlandse versie is gebruikt, met de Amsterdamse tram en de tunnel onder de Maas, want dat moet natuurlijk Antwerpen en de Schelde zijn. Ook is pagina 53 om onduidelijke redenen opnieuw getekend. Dit alles drukt de pret echter niet en dit album krijgt een dikke vette tien.
Datummaandag 7 januari 2008 20:30

Reactie no. 9
NaamSam
Leeftijd17
Cijfer10
Recensieheel leuk en grappig verhaal met een grappige schetsing van lambik's vader in het begin
DatumSat Sep 29 14:10:30 2007

Reactie no. 8
NaamJoost van Wijngaarden
Leeftijd34
Cijfer9
RecensiePrachtig! Weer zo'n lekker lang ouderwets suske en wiske verhaal. Vooral goed aan dit verhaal is de toepassing van jerom. In tegenstelling tot andere albums komt hij minder onverwacht ( hij zit dan ook voor een groot deel samen met Arthur de vliegende aap in de buik van een nijlpaard.
Leuk ook dat Lambik, Arthur en hun vader samen de show stelen in dit boek
DatumMon Jan 22 17:05:40 2007

Reactie no. 7
NaamDirk Baudoncq
Leeftijd48
Cijfer10
Recensie"DE TAMTAMKLOPPER" was het eerste Suske en Wiske album die mij ooit door Sinterklaas werd bezorgd,zo rond de jaren 1965.Voor een klein baasje die net kon lezen wast dit indrukwekkend.Daarom voor deze onvergetelijke strip een 10.
DatumFri Aug 11 11:58:30 2006

Reactie no. 6
NaamEs
Leeftijd14
Cijfer9
RecensieIk vind het een tof album! Vooral de grappen met de plaatjes vind ik heel leuk!!! Maar verder vind ik het verhaal leuk bedacht en ik vind het leuk dat Arthur mee doet
DatumFri Sep  2 17:34:58 2005

Reactie no. 5
NaamEli Dirkx
Leeftijd13-14
Cijfer9
RecensieNormaal gaf ik dit verhaal, maar omdat de heruitgave stadsnamen uit Vlaanderen verving met stadsnamen uit Nederland, trek ik een punt af.
Ik heb toch wel liever de klassieke versie dan de heruitgave, want de namen waren op die manier veel grappiger om te lezen. Bhibop, bijvoorbeeld, vond ik een behoorlijk amusante naam vergeleken met Biebop. Dan vind ik het nog uitzonderlijk amusant om de naam 'Stijve Kol' te lezen, wat niet te zeggen valt van 'Stijve Boord'.
Ik durf te zeggen dat de vervangen namen in de strip de sfeer verpestten.
DatumSat Jul 30 14:36:41 2005

Reactie no. 4
NaamAntoon van Ham
Leeftijd24
Cijfer8
RecensieIk heb toch wat meer moeite met het verhaal dan Jan Bex die eerder een recensie schreef. Niet dat het verhaal slecht is (er zijn betere verhalen, maar ook veel slechtere) of dat de tekeningen slecht zijn. Maar naar mijn idee is het experimentele beeldgebruik te veel van het goede. Zo tekent op één bladzijde Lambik zelf een grotere knots, wordt er een plaatje afgedekt ‘ter bescherming van de lezer’ en slaat Lambik zijn vijand dwars door een aantal plaatjes heen. Niettemin is het een leuk verhaal en zit er heel veel humor in. Leuk is om te zien hoe er verder invulling aan de rol van Jerom wordt gegeven.
DatumTue Mar 22 19:46:28 2005

Reactie no. 3
Naamharmen
Leeftijd14
Cijfer10
Recensieook een 10 van mij, want dit is echt een heel goed album, met heel veel humor, en alles komt lekker onverwacht.
lambik is ook heel leuk, en jerom die sneller dan zijn tekst loopt, en aan zn tekstballonnetje hangt, is ook echt goed!
ik had er niks meer of minder van verwacht! tante sidonia komt er wel weinig in voor, maar ja, dat maakt eigenlijk ook niet zoveel uit. -voor een keer-
en het eind is ook heel goed,
ik kan er eigenlijk alleen maar goeie dingen over zeggen!
DatumMon Mar 21 17:19:03 2005

Reactie no. 2
Naam jippe
Leeftijd 10
Cijfer 10
Recensie onze vrienden gaan naar afrika om arthur te bezoeken en om papal-ambik te gaan helpen.een echte klassieker.alleen...achter de laatste r van tamtamklopper zou nog een s komen te staan.zo heet dit album in kleur in de rode reeks,TOCH??????
Datum Fri Feb 4 16:16:06 2005

Reactie no. 1
Naam Jan Bex
Leeftijd 42
Cijfer 10
Recensie 'De Tamtamklopper'. In het enkelvoud, welteverstaan. Dit moét u lezen in de oerversie. Of in die van de onvolprezen Suske en Wiske Klassiek-reeks.
'De Tamtamklopper', van 1953 en te plaatsen net na 'De Dolle Musketiers' (waarin ene Jerom geïntroduceerd wordt), is een gevoelig en tegelijkertijd heerlijk-relativerend meesterwerk van Vandersteen. Met ingenieus en zowaar experimenteel beeldgebruik, met effenaf geniale tekstballons en efficiënte situatiehumor. We weten het, de superlatieven kunnen niet op.
U wil voorbeelden? Dit Kongo-verhaal is het eerste waarin Jerom vanaf het begin meedoet. In de - bonjour tristesse - hertekende en - Aaargh - herschreven versie uit de jaren zestig oogt hij beschaafd, maar hier is hij nog een echt authentiek brokje holenmens. Met uitspraken in droge telegramstijl als 'Heb pak papier gekocht... Heet gazet...' Vandersteen, enthousiast, kan gaan experimenteren met Jeroms krachten, laat hem bruut lopen als een auto ('Tweede versnelling... Prrrr... Derde... Doef! Doef! ... Kleppen kloppen...') of hem juist heel slim een tekstballon gebruiken als parachute of richtingwijzer. Vandersteen had het figuurtje al heel lang in zijn hoofd, de creatieve vulkaan kan uitbarsten.
Lambik heeft hier ook één van zijn mooiste rollen. Hij staat ver van die debiele schreeuwlelijk van nu, maar is integendeel een sentimentele man met een groot hart, met in dit album een grote boon voor zijn broer Arthur en zijn vader. Klassiekers van Lambik in dit album: 'Zeg gekoloniseerde...' Of die scène waarin hij briefgewijs met een leeuw communiceert.
De kwaliteit is overdonderend goed. Het leesplezier navenant. Je bent nog niet uitgegrinnikt van de vorige tekstballon of daar valt je oog op een staaltje schitterende visuele humor en zo dendert het maar verder. 'De Tamtamklopper' was een, wat mij betreft, vergeten Vandersteen, maar staat nu meteen gecatalogeerd bij diens absolute topwerken. Deugddoend anti-gif.
Datum Thu Oct  7 12:43:11 2004