De gevangene van Prisonov

Het is een leuk album met leuke acties en veel fantasie. Ook mooi dat ze de tank weer terug lieten komen. Zou leuk zijn als Rikki weer eens terug zou komen of misschien ingenieur Walraven die na het album Rikki EN Wiske ook spoorloos was verdwenen.

Leuk album en mooi getekend

mvg,

KV

Fleurige Floriade: 7.8, wel een verdiende cijfer iets hoger had kunnen zijn, 1 belangrijke opmerking: ik heb gevoel dat meesten lage cijfers voor volgende verhalen geven vanwege 1 persoon die nog niet in fleurige floriade aanwezig is: Odfella. Ik snap wel dat sommigen Ofdella niet mag, maar dat is geen reden om verhaal meteen een 1 te geven. Daarmee doe je afbreuk aan 5 verhalen dat hele goede lijn en thema hebben.

De heilige bloed: 6.9, beetje aan lage kant, vond wel een 8 of 8.5. Ik kon zien dat tekenaar veel tijd besteed heeft aan dit verhaal, het stad wordt goed op kaart gebracht en personages spelen hierin goede rol, zowel de goeden als slechteriken. Ik heb wel 1 opmerking: meesten zijn verrast met de komst van Kalasj Nikov, niemand had hem eerder gezien en ik begreep pas alles over kalasj in volgende verhaal. dus mensen die eerst heilig bloed gelezen heeft, worden daardoor beetje verward. heel goed gedaan om lengte van Lambik te benutten en humor is zat, denk maar aan ziekenhuisscene.

In de ban van milt: 6.9, dat is ook beetje aan lage kant, ik zou wel 8 vinden voor dit verhaal. Het is een land met veel vreemde dingen, dat klopt, maar het past juist bij dit verhaal en na lezen van dit verhaal begreep ik de heilig bloed pas. Maar wel goed om sommige dingen te bewaren voor later zodat lezer nieuwsgieriger wordt. dat is wel een pluspunt.

Dan komen we bij de Laatste vloek: 5.6, nu ben ik wel beetje eens met dit cijfer: niet mooie tekeningen en vormen van personages is matig. maar het heeft wel wat spanning in het verhaal, sommige mensen klagen over de krachttremen, maar dat is ook het onderwerp van het verhaal en dat komt niet in elke verhaal voor en voor 1 keer is niet erg. Het is eigenlijk normaal dat Lambik en Jerom vallen op zelfde persoon, denk maar aan andere verhalen.

De kus van odfella: 6.2, voor sommigen is de titel al de reden om een 1 te geven. Ik zou een 8 geven voor dit verhaal, omgeveingen en legenden prima uitgewerkt in de verhaal. sommige vreemde huizen oke, dat hoort ook bij vreemde omgeving. Ik ben eerst ook  verbaasd dat wiske en sidona rikki niet herinnert, maar dat maakte me ook nieuwsgierig naar het volgende verhaal.

Dan komen we bij laatste verhaal: gevange van prisinov: 6.9 daar ben ik wel beetje eens, al mag het wel wat hoger 7.5. pluspunt is natuurlijk onthulling van rikki. sommigen klagen over het fruit, maar het is toch "geweldloos" oplossing, echt een familiestrip. Waarom klagen mensen steeds over dingen die maar 1 keer in hele reeks voorkomt. Ofdella al 5e keer dat is oke, maar zij is nevenpersonage, ongeveer zelfde als theofiel. Minpunten is veel te snelle einde, het zou wat langer moeten zijn bij die raketscene. andere minpunt is die pianist, die voegt eigenlijk niets aan het verhaal.

Conclusie: de 6 verhalen is eigenlijk 1 grote verhaal die eindigt met terugkeer van Rikki. totaal score van dit 6 verhalen is ongeveer 7.5 tot 8. Het is geslaagde proef met trilogie vind ik. Ik doe het zo, alle 6 stripboeken pakken en allemaal in 1 keer lezen, dat is 6 keer zo lange verhaal. Voor mensen die lange verhalen leuk vind, doe het zo!

Groet, Peter

Ik vind dat de hele triologie teveel beinvloed wordt door de Harry Potter en Lord of the rings Hype. Ook de in het dagelijks levende actualiteiten worden teveel gebruik in de hedendaagse albums. Hierdoor stellen de eens zo fantasievolle verhalen een beetje teleur bij de wat gevorderde lezer.

De verhalen van vroeger waren fijner te lezen en minder druk (van verhaal en personages). Vooral de opzich staande verhalen waren prettiger te lezen. Maar dit neemt niet weg dat het gene goed album is.

De terugkeer van rikki is uiterst slim aangepakt, vooral met de spiegel (a la harry potter). Dat hij blijft waar hij is kan te pas komen in latere albums. Bij gebrek aan personages of verhalen kan hij altijd een gastrol vertolken. Wat ik betreur is dat de rol van barabas minder wordt en da ook crimson langzaam verdwijnt uit de serie. Nog maar te zwijgen over de domme grappen en opmerkingen van de niet al te snuggere lambik en de aantijdingen van sidonia aan zijn adres. Toch verdient dit album weer een ruime voldoende, vanwege de tekeningen, de inkleuring en de originaliteit. Maar ook vanwege de eigengehaaide interpretatie van de actualiteiten en publiekstrekkers.

Maar al met al begrijp ik wel dat ook suske en wiske met de tijd meemoeten om het publiek geboeid te houden. Jammer dat het soms ten koste gaat van de verhalen, want suske en wiske zijn zeker zo leuk om te lezen dan de krant, Harry Potter en Lord of the rings.

De tekeningen zijn ronduit prachtig. Vooral Prisonov is erg mooi.

Ík vind de namen in het album heel grappig. Ik vind Bulshitov en Pisang A-bom echt super origineel.

De grap van de Pianist vond ik droog maar de grap van de visa kaart is eh... dom. Sidonia is een aardige vrouw die zeker niet alleen haar eigen hachje comfortabel wil hebben. Als ze echt bij de schepenen had gezeten had ze de stad geholpen.

Om een lang verhaal kort te houden: marc ga zo door !

(o maar hou wel op met die trilogieen die zijn irritant)

Tim

De come-back van Rikki is op een zeer discrete manier gebeurd en sluit zeer goed aan op het verhaal en de volledige geschiedenis van S&W.
En ook naar de toekomst toe is het zeer goed verwerkt. Door Rikki in Chocowakije te laten bij het verzet, zal Suske niet op de tweede plaats komen en zullen Jerom, Lambik en Barabas geen vragen moeten stellen over het verleden van Rikki en ook andersom niet.

Ik kijk al uit naar de volgende trilogie.

Nog veel succes Marc!

Groeten

De inkleuring is ook weer uitstekend gedaan door Rita! Er zijn veel leuke vondsten gedaan door Marc zoals: strook 19 dat de heren Rigterink van Oss uit de kast vallen, de strook 22-64 de Visa-kaart die Sidonia wil hebben, strook 74 er wordt geschoten met diverse soorten gebak, erg leuk gevonden door Marc, strook 102 werd een aantal energie bronnen gevonden achter woord komt ski ,tov en owitz erg leuk gevonden door Marc, strook 118 werd een paar cocktails gebruikt als bommen (blue krukasau of pisang A-bom) Erg leuk gedaan door Marc.

De grap van de pianist en de visa card van Sidonia begreep ik niet ,ik zal het verhaal nog keer lezen misschien dan begrijp ik de grap wel. Dit verhaal maakt de tweede trilogie compleet! Laten we hopen dat deze tweede trilogie ook ooit nog eens in een luxe uitvoering uitkomt. (Ivo Gobel)

Toch kan het me niet echt meer grijpen zoals S&W vroeger wel deed. Om te testen dat dit niet lag aan het ouder worden, heb ik uit mijn collectie blind drie albums genomen en deze eens vergeleken met dit album.

Opvallendheden tussen de 'oude' en dit nieuwe album:
- veel te veeeeeeel personages; niet te volgen wie bij wie hoort
- veel te veeeeeeel verwijzingen naar vorige albums. Dat gebeurde eerst een keer per album, nu een keer per bladzijde...
- ERG veel geweld. Sidonia bleef eerst thuis, maar heeft het aanrecht nu ingeruild voor een plek achter de kanonnen en dat is niet voor de eerste keer.
- Humor... nooit van gehoord of moet zo'n zogenaamd leuke pianist grappig zijn...???
- Eindes zijn veel te abrupt en (zie vorig gedachtestreepje)eerst legde je het album weg met een glimlach door het leuke einde ('slotgrap'), maar nu leg ik het album onverschillig weg omdat het einde gewoonweg niet leuk is.
- De snelheid van de verhalen (door sommigen als geweldig gevonden) zorgt ervoor dat je continu moet terugbladeren hoe het ook alweer zat. Zo behoor je een stripboek a la S&W niet te lezen. Het blijft een stripboek voor kinderen.
- De hoofdpersonages zelf worden veelal buitenspel gezet. Te veel draait het verhaal om bijfiguren. De domheid van Lambik wordt geprobeerd terug te halen door een opmerking (Champagne zou Chantage moeten zijn), maar dat is weer té. Daarnaast komt het leiderschap wat Lambik altijd prefereerde helemaal niet meer terug. Jerom is amper meer de tegenhanger van Lambik, nu vind ik hem slechts een domme kracht. Suske en Wiske zijn het bijna continu met elkaar eens.. Waar is die onderlinge (positieve) strijd gebleven en over Sidonia.. zie hierboven ergens. Waar is overigens de vaste bijrol van Barabas..???

Kortom meer kritiek te noemen dan lofprijzingen. Jammer want dit verdient een stripalbumreeks als S&W niet om steeds te strijden om vijfjes en zesjes als waardering. De zoveelste gemiste kans :-/

-Bukovin sprak in 'Rikki en Wiske' nog het Chocowakijse accent maar daar is weinig van over.
-Het naar mijn idee te pacifistische gedoe met die taarten.

De pianist vond ik overigens wel geinig en wordt in het album trouwens al aangegeven als vervelend.
Dat Rikki uiteindelijk een kleine rol speelt in het album is wel te begrijpen. Zijn karakter heeft zich nooit echt ontwikkeld, en hiermee speeld Marc Verhaegen op safe door Rikki niet al te veel in de huidige groep te groeien. Het is namelijk moeilijk om te bepalen hoe Rikki met Suske, Lambik of Jerom om zou gaan. Rikki zou mischien nog Barabas leren kennen maar een reunie met Wargaren zou dan toch ook niet uitgesloten zijn.
Rikki besluit dus uiteindelijk in Chocowakije te blijven om zich tegen Bulshitov (afgeleid van bullshit) te verzetten. Een slimme zet want dat kan ook nog een eeuwigeheid duren.
En hiermee blijft de mogelijkheid voor Rikki voor een gastoptreden in de toekomst, en ik gok dan op album 300.
De tweede trilogie zit er op, eentje waar ik persoonlijk wel van heb genoten maar ik verlang inmiddels alweer naar de op zich zelf staande verhalen.

Maar al bij al: leuk verhaal.

Ondanks dat er op een leuke manier fruit en gebak en dergelijke als munitie wordt gebruikt blijft het wel een aaneenschakeling van geweld, schieten en bombardementen etc. Dat had voor mij wel wat minder gemogen. De reacties van de met fruit beschoten vijand zijn daarentegen wel erg grappig. Zoals ook de 'woordovspellinkis'.
Het verhaal bevat wederom erg veel zijsprongen die het hoofdverhaal storend onderbreken. Zo is het mij ook niet duidelijk wat nu zozeer het nut is van het optreden vn het F.B.C.T.C. Het vervult in mijn ogen een grappige noch nuttige inbreng. Evenmin als de introductie van de figuur Iwanov die onze vrienden tegen moet houden. En de grap van de vallende piano ontgaat mij geheel.
Liever had ik gezien dat deze stroken gebruikt waren voor het einde van het verhaal want dat komt weer abrupt uit de lucht vallen. Enkele stroken meer met Rikki was leuk geweest. Dat Odfella daar afscheid neemt doet mij goed. Tja, en hoe het verder gaat met Rikki versus de rest is een open einde. Benieuwd wat er in de komende verhalen nog mee gaat gebeuren.

In het verhaal zit deze keer een duidelijke te volgen lijn. Eén die mij niet helemaal weet te boeien mede toe te schrijven aan eerder genoemde punten. De tekeningen zijn ook deze keer voldoende evenals de inkleuring (laten we die niet vergeten). Sammenvattend krijgt dit verhaal van mij een 5.

PS: Ik heb het totale verhaal al wèl gelezen dus deze recensie kan als volwaardig worden meegenomen.

Ter zake: Toen voor het eerst werd aangekondigd dat Rikki zijn comeback zou maken, hield ik mijn hart al vast. Misplaatste recyclage, dacht ik,en daarbij volkomen overbodig! En eigenlijk denk ik er nu nog altijd zo over.

Maar ik moet bekennen dat de manier waarop Marc Verhaegen het er (tot nu toe) van afbrengt respect en bewondering afdwingt. In één beweging verklaart hij ook hoe het komt dat in alle albums na 'Rikki en Wiske' met geen woord gerept wordt over Wiskes oudere broer, noch door Sidonia noch door Wiske zelf. Dat is een bekommernis waar wij zelfs niet van wakker lagen en dat hij die aanpakt is dus meer dan we verhoopt hadden! Ronduit schitterend kortom is de manier waarop hij een 58 jaar oude exit ombuigt tot een klifhanger die meer dan 200 afleveringen omspant (al strookt de toverspiegel van Nehm Wahr nu wel niet met de mechanische sfeer van 'Chokowakije I'). Zou het dan toch nog goedkomen met Verhaegen...?

Dat alles op basis van de wat tot nu toe verschenen is in de krant: de aanvang. Het staat nog te bezien of Verhaegen met het vervolg van het verhaal de hooggespannen verwachtingen kan inlossen. Vandaar geen kwotering.