De kaduke klonen

Ik had, zoals meerdere mensen wel schrijven, een link verwacht naar wie nou Rosarius was. Maar goed, die was er niet, jammer dan. Ik vind Rosarius trouwens wel een leuk personage, hij is niet zoals Savantas, maar toch is hij een professor en ik vind het heel grappig dat hij zo onderdanig de afwas doet, maar ja, dat kwam ook wel door die ene Jerom-kloon. Wat ik een mispunt vind, zijn zijn spottende woorden naar Barabas in strook 110. (Jerommeke's aan het bijmaken om te ontsnappen, Babsie, kale knikker, derderangs Einstein...)
Krimson is hier wel erg door en doorslecht. Waar ik hem nou echt goed vind, is in de Krimsoncrisis. Ik vind hem nu zo slecht, en zijn plannen zijn zo duivels, dat zijn grappige eigenschappen volledig wegvallen, zoals pillen slikken en huilen als het niet lukt, en het zou leuker zijn geweest met Achiel erbij. Maar zijn doel en zijn plan vind ik verder supergoed uitgewerkt, maar waarom zitten steeds die witte kringen om zijn ogen?
Jerom kreeg in dit album echte moeilijkheden. Dit lag natuurlijk wel voor de hand door de klonen, maar het maakte het verhaal een stuk spannender! Is het ooit eerder voorgekomen dat Jerom in het ziekenhuis belandde? Dat heb ik nog nooit eerder gelezen! Verder was hij wel een beetje naief bij het passen van het kostuum, maar ja. Verder vind ik het ook raar dat hij zo'n pijn heeft van de cactus. Maar hij heeft  zichzelf uitstekend gered, alleen wel met veel woorden viel me op!
Lambik was echt Lambik bij zijn kaartspel en de scheldwoorden vond ik goed geplaatst. Maar waarom stond nou in de aankondigign dat hij de hoofdrol speelde? Maar ja, wie speelde eigenlijk de hoofdrol... Suske en Wiske vind ik eigenlijk een beetje erg op de achtergrond. Als Barabas de kloonmachine onthult zegt Wiske enkel "Wow". Vreemd vind ik dat. Ook de woedeaanval van Suske in strook 107/108 slaat nergens op.  Sidonia ging in dit album helemaal erop achteruit. Ze speelde ongeveer twee en een halve pagina mee, meer niet! En ze was te chagrijnig. Ook was de zenuwaanval van Lambik veel leuker geweest met Sidonia, ze konden het verhaal ook gewoon met Sidonia laten beginnen!
Maar al met al vind ik het een zeven waard.

Kortom: een degelijk album van het nieuwe duo, dat een beetje hoop heeft voor de toekomst ( denk ik). Dus, doe zo voort, jullie zijn op de goede weg om het niveau van vroeger weer te benaderen.

De inhoud is matig. Er zaten ideeën in die misschien toch meer belang mochten hebben in het verhaal zoals de lambik-klonen. Het kan aan mij liggen, maar ik heb nergens gelezen hoe het komt dat die hond en de jerom-kloon wegflitsen. Toen er over Rosarius gesproken werd, mocht er wel een voetnootje bij. Vroeger deden ze dat bij tobias en de Van Zwollems, dus dit moet zeker bij Rosarius. Het is trouwens z'n debuut in de rode reeks.

Het tekenwerk is nog steeds een beetje à la Jommeke (zie de houdingen, maar dat zal ook weer liggen aan de afkomst van de tekenaar :-)). Het lijkt alsof de hoofden als laatste werden getekend. Deze techniek komt wel goed van pas bij lambik en/of sidonia, maar zeker niet bij Sus en Wis.

Conclusie: de auteurs zijn aan het beteren. Maar je mag dit album niet vergelijken met de eerste albums van Paul Geerts en Marc Verhaegen. Peter van Gucht en Luc Morjeau hebben ten slotte veel minder tijd gekregen om zich in de verhalen te werken. Al bij al kreeg ik nog steeds geen waar voor mijn 3.99. Maar zoals ik zeg, ze zijn aan het beteren. Misschien zouden de grote mannen van de Standaard Uitgeverij het aantal albums in een jaar moeten terugbrengen van 4 naar 3. Liever 3 albums die (hopelijk) lukken dan 4 die floppen.
Een 7 lijkt mij een redelijk logisch cijfer. Normaal zou ik hiervoor slechts een 4 geven, maar door de omstandigheden van het maken van het album...

Maar des al niet te min heb ik wel vertrouwen in de toekomst.

Willem

-Professor Rosario: hij wordt voorgesteld als een oude bekende, maar er wordt nergens gezegd uit welk album hij komt. Van andere berichtjes op deze pagina begrijp ik dat hij uit een Jerom-album komt. Dat had ergens in een voetnoot er wel bijgemogen.

-De klonen: wat was nou de hele bedoeling van de klonen? Had Krimson alleen Jerom nodig om de kernkop de aarde in te slaan of hadden de klonen nog een doel? En waarom verdwenen ze in het begin van het verhaal vanzelf en later niet meer?

-Barabas: opnieuw wordt Barabas veel te goedgelovig voorgesteld, net als in Het Slapende Goud. Daar gaf hij Lambik onder verdachte omstandigheden zijn uitvinding mee, hier vertrouwd hij Rosarius met zo'n gevoelige uitvinding als een kloonmachine, hoewel deze Rosarius blijkbaar een oude bekende schurk is. En hoewel Barabas later in het verhaal tenminste laat zien dat hij niet helemaal achterlijk is door Rosarius en Krimson in de luren te leggen, toch voelt het begin van het verhaal niet goed. En wat is er gedurende het verhaal opeens met Barabas' ethische opvattingen gebeurd. Aan de start van het verhaal neemt hij nog afstand van Rosarius' experimenten met menselijke klonen, aan het eind kloont hij er zelf lustig op los en verandert hij zelfs belangrijke eigenschappen van de klonen: ze hebben geen vrije wil meer en veranderen zelfs in ballonnen of stuiterballen of zoiets. En tot overmaat van ramp worden de klonen zelfs zonder boe of bah vernietigd. De schrijver mag dan wel geprobeerd hebben alle problemen hiermee onder het vloerkleed te vegen door te zeggen dat het slechts kopieen betreft en geen echte levende wezens, maar dat is voor mij wat te makkelijk. Zeker aangezien de klonen geen echte duidelijke rol in het verhaal lijken te hebben, komt dit hele gebeuren op mij meer over als makkelijk scoren met een actueel onderwerp, dan een intelligent verhaal hierover neerzetten.

-Jerom: waar heeft hij zijn verstand tegenwoordig gestopt? Hij wordt  gebeld door Rosarius, die blijkbaar een oude tegenstander is, en die zegt hem dat hij een pak gekocht heeft in Jeroms maat? Of hij dit even wil passen? En Jerom vindt dit allemaal maar normaal? Dat slaat toch helemaal nergens op zeker?

-De lengte van het verhaal: dit heeft niet alleen betrekking op dit verhaal, maar aangezien dit de eerste recensie is die ik hier schrijf, zet ik het er maar bij. De verhalen zijn veel te kort. Er is zo geen tijd om het verhaal goed uit te werken. De introductie is vaak al de helft van het album, waarna er niet veel tijd meer over blijft voor het hoofdgedeelte en de afronding. Dat laatste wordt dan ook vaak op de laatste een of twee pagina's afgeraffeld. Dit komt de verhalen zeker niet ten goede. Er is geen tijd meer voor een beetje diepgang in de verhalen en elk zijspoortje dat wordt ingeslagen vreet meteen een groot gedeelte van het album. Erg jammer allemaal, zeker nu de verhalen weer interessanter worden en het weer waard zijn om meer de ruimte te krijgen.

Ik had dit album eigenlijk een 6,5 willen geven (voldoende, maar niet te ruim, want nog veel ruimte voor verbeteringen), maar halve cijfers zijn niet mogelijk. Daarom maar een 7.

Al met al ben ik vol goede hoop voor de toekomst, want Suske en Wiske lijken weer wat van hun oude charme terug te krijgen, maar dan zou de uitgever er wel goed aan doen om de schrijvers/tekenaars wat meer pagina's te geven en deze laastste op hun beurt zouden het publiek iets serieuzer moeten nemen. Zelfs al richten ze zich voornamelijk op kinderen, dat betekent nog niet dat hun publiek niet intelligent genoeg zou zijn om door slappe verhaaltjes heen te kijken. Ook kinderverhalen zijn op hun best als het publiek serieus genomen wordt.

Maar goed, over het algemeen een leuk verhaal.

Professor Rosarius is te zien in "Jerom - Het groene eiland" te lezen in Familiestripboek 1995 (50 jaar jubileumboek) en Familiestripboek 1999.

Naast de suske en wiske stijl vond ik ook dingen uit Robbedoes en Kiekeboe terug. Beter nog: Rosarius is een soort Zwendel en Krimson's plannen kunnen zo terecht bij Timothea Triangl. Ook in tekenstijl is dit ergens wel te merken.

Kortom, een redelijk verhaal dat teveel aanvoelt als een mix van andere reeksen met een suske en wiske sausje. Beter dan het vorige misbaksel, maar nog steeds niet veel...en te vlug uit.
 Was Verhaegen nog maar gebleven. Met zijn verhalen "veraad op de veluwe" en "de formidabele fantast" zat hij waar hij had moeten zitten. Jammer genoeg grepen ontwetenden in.

De bijlage (een agenda voor volgend jaar) is leuk bedrukt, maar is eigenlijk meer een reclame-gadget dan heel erg handig. Maar de jongere scholier heeft er ongetwijfeld iets aan.

Dat maakt voor mij de conclusie (na het zien van deze enorme waslijst) dat ze er bij de nieuwe studio nog niet zijn. De energieke guiten was beter. Maar het is positief dat er vooruitgang is. Dat maakt voor mij een 7.

Al met al een album dat gelukkig niet nog dieper zinkt dan het vorige, en wat mij betreft zeker geen onvoldoende waard.