Het machtige monument

De diefstal gebeurt op vrijwel dezelfde manier. De dader is dezelfde: Krimson. En de reden voor de diefstal is ongeveer hetzelfde. Eveneens komt in beide een agent voor die dezelfde opmerking maakt na de diefstal

Het levende borstbeeld van Willy Vandersteen is wel grappig, maar toch nogal vergezocht

Lambik als minister maakt een aantal verwijzingen naar de toenmalige Belgische politiek

Op de Expo kan op de achtergrond het silhouet van de Sidonia uit DE ZWARTE ZWAAN gezien worden. Ook Willy Vandersteen is te zien die het Atomium bekijkt en het iets voor een later verhaal vindt. Dit is natuurlijk een grappige verwijzing naar het eerdergenoemde JEROM verhaal.

cover: 8
verhaal 8
tekeningen 9
aankoniging 10

Maar over dit album:
+ veel leuke aspecten die aan oudere albums doen denken (koninkrijkje, uitvindingen)
+ iedereen speelt een rol en niemand overdadig
+ krimson
- geen jubileum niveau als 'Het gouden paard, Het spaanse spook of Amoris van Amoras, )
- waarom steeds weer Willy Vandersteen terug, doe dat alleen bij uitzondering?
- Waarom was het mini-atomium levend? Er is geen enkele aanwijzing dat dit zou gebeuren en doet ook niets in het verhaal. (alleen de referentie naar Willy Vandersteen openen)

Al met al: niet wat ik van een jubileum-album verwacht had, maar sinds ik het verlangen naar de Vandersteen en Geurts tijd heb laten gaan, wel een leuk verhaal.

Het feestelijk jubileumalbum is een prutswerkje geworden !

1. Het verhaal is (zoals de vorige) flauw, voorspelbaar, en ontstaan zonder fantasie of originele inspiratie. Men neemt weer het concept van een film (hier is dat James Bond, men deed dit ook al bij 'De Kaperkoters') wat niet echt van klasse getuigt.
Daarnaast is de afloop weer ontgoochelend, waarmee ik bedoel dat de hele strip door van hot naar her gelopen wordt en dan op het einde in enkele plaatjes de plot komt.
Men voert ook Vandersteen weer op, iets wat passend is in een jubileumalbum. Helaas past hij helemaal niet in het verhaal, en hij heeft niet eens een grote rol. Hij komt even dag zeggen en verdwijnt weer ! In 'De krasse kroko' had hij tenminste een grotere rol ! Dat moest hier ook zo zijn !
Tot slot: Krimson. Onze crimineel van dienst vermomt zich als Mohlekul. Dat is origineel en creeert spanning, maar het idee van vermommen komt in elke nieuwe strip voor ! (de curieuze neuzen: barabas, de joviale gille: de dief, enz.)

Het concept is ook zeer eenvoudig (het Atomium) en ik sluit mij aan bij degenen die van mening zijn dat een verre reis een veel beter verhaal had kunnen leveren.

De personages zijn verschrikkelijk. Het zijn echte karikaturen. Lambik vertelt domme grappen en (zoals gezegd door andere recensisten) is zijn genialiteit kwijt waarmee hij in oude albums schitterde. Jerom is de domme kracht van dienst die enkel in de strip loopt om wat krachttoertjes uit te halen. Ook Sidonia loopt er bij als het vijfde wiel aan de wagen en zorgt samen met Lambik en Jerom voor wat bladvulling. De koning zelf is weggeplukt uit een onnozel kinderverhaal en past niet in Suske en Wiske !
De enigen die dus terecht in het album voorkomen zijn Suske en Wiske, en ze doen het warempel nog goed ook ! (alleen jammer dat het 2 mini-Bonds zijn)

De tekenstijl is goed, maar in een feestelijk jubileumalbum verwacht je toch eens een groot kadertje van misschien zelfs een halve bladzijde met een mooi uitzicht of verborgen humor of...

Tja, al bij al is het een goed album van de nieuwe prutsers... ik bedoel tekenaars; maar een slecht album van de reeks

Even had ik hoop, maar nu bedenk ik triest dat ik even goed een Jommeke had kunnen lezen (die trouwens qua verhaal en qua tekenstijl Suske en Wiske begint te overstijgen ! Jef Nys is gestopt maar de overname verliep naadloos, er is geen enkel verschil in tekeningen en het verhaal blijft een verhaal ) !!

De tekeningen in dit album zijn wederom erg simplistisch en niet overtuigend. Krimson bijvoorbeeld, lijkt niet op Krimson. Het is een karikatuur van zichzelf.
Het verhaal op zich is onderhoudend, maar niet meer dan dat. Ik kan het nog net opbrengen om het verhaal uit te lezen.
Er zijn geen échte emoties te bekennen. De diepgang is zo plat als het papier waarop het gedrukt staat. Personages hebben allen last van identiteitskrisis en zo kan ik wel door gaan.

Conclussie: als ik de échte Suske en Wiske wil lezen, dan pak ik wel een nummer van voor dit nieuwe team.

maar goed, ik blijf hopen naar de volgende nummers..

Ik ben al 15 jaar enorme fan van Suske en Wiske en heb, zoals zovelen, langzaamaan de degressieve kwaliteit van de albums aanzien. Eerst de verkorting van het aantal bladzijden, daarna de simplifiering en de mediatisering van de verhalen, de (afschuwelijke) verandering van klederdracht, die foute kaft (en verschrikkelijke achterkaft) en dien nu inderdaad vast te stellen dat opnieuw in het nummer 300 geen voldoende werk gestoken is.

Ze hadden er beter mee gestopt na pakweg nummer 250.

Anyway, het album zelf vind ik dus opnieuw niet goed. Het verhaal is mij te veel geforceerd. Waarom steekt die dief dat doosje in de boom? De plotwendingen zijn gewoon geforceerd en immens voorspelbaar. Inderdaad is Lambik eigenzinnig maar hij is toch ook nog zoveel meer?? Lambik was in het verleden soms ook wel echt geniaal! Laat de figuur toch niet wegzakken als de meelopende grappenmaker (iets waar andere tekenaars zich al aan gezondigd hebben.)

Uiteindelijk wordt de grootste vijand van de helden nog als verrassing ten tonele gebracht. Maar Krimson vermomde zich toch niet altijd??? In de grootse tijden bracht hij zichzelf als een machtig man ten tonele (Het rijmende paard, De kwaaie kwieten, de krimsoncrisis). De figuur van Krimson dient niet steeds een ongekende vijand te zijn, integendeel; hij moet gevreesd worden.

En ten slotte: breng de figuur van de Meester niet te pas en te onpas ten tonele. Vroeger was het een echte verrassing als mijnheer Vandersteen in de strip zelf verscheen, nu is dat ook al veel minder.

Kortom: geheel het Magische Rijk van Suske en Wiske is gemediatiseerd, verbasterd en verloederd. En dat is dramatisch.

Ik hoop niet meer op beterschap. Ik houd me voor de strips niet meer te kopen (maar ik weet dat ik het toch niet zal kunnen laten).

Het atomium, de wereldtentoonstelling van 58. Wiske zegt: Expresso wat? en kijkt met Suske erg verbaasd. Ze leefden al (in de STRIPWERELD) in die tijd en weten natuurlijk wat het is....tante Sidonia was er gids en ging daarom niet mee op avontuur in Spanje! Ik snap wel dat het een beetje lastig is, Suske en Wiske zijn kinderen en dus nog geen 50 jaar oud...maar toch had dit anders opgelost kunnen worden. Lambik en Jerom interviewden destijds Bessy, een ander stripfiguur van Willy Vandersteen, tante Sidonia regelde de ontmoeting...geen enkele verwijzing hiernaar (nr 300!).

De autootjes zijn echt belachelijk, ze kunnen wel....maar dan alleen in Khulewitz. In België rijden tegenwoordig SUV's. De mensen hebben geen namen meer, een onbekende leraar...hoe kennen Suske en Wiske hem? Ze zouden nooit met een vreemde meegaan, maar weer geen enkele uitleg. Het wapen wordt gevonden, maar de politie laat de (ook naamloze) dief rustig zijn mosselen in een restaurant nuttigen?

Ik moest wel glimlachen om de eigenwijze Lambik, die toch de doos open doet. Maar verder vindt ik de personages erg karakterloos. Het lijkt alsof ze niet in deze tijd kunnen leven. Dat was vroeger wel anders, duidelijke karakters, ze waren arbeiders en keken sceptisch naar de grootmachten (regering, directeuren van bedrijven) en de wereld (oorlog, onderdrukking, kernbommen, milieuvervuiling). Door hun karakter was de strip zo leuk, zo herkenbaar. Maar ze zijn zichzelf niet meer. Luxe alom, zeer zeker geen volkstuintje meer waar Lambik en Jerom komen helpen...niet dat dat echt moet. In het echte landschap zijn de tuintjes ook verdwenen bij de huizen. Maar de grote schoonmaak is ook niet echt meer normaal, en tante Sidonia heeft geen nieuwe rol gekregen wat haar hele dagen bezig kan houden. Suske en Wiske achter de computer is nog wel ok, ik vindt helemaal niet dat de strip zich in de jaren 50 moet afspelen, maar er wordt gewoon niks mee gedaan.
Het enige herkenbare was eigenlijk de grap met de douanebeambten, alhoewel niet letterlijk...leek hij gewoon gekopieerd uit een oud verhaal helaas.

Krimson? volgens mij bedachten de schrijvers dit ook pas op het laatste moment. Een uitvinding verkopen? Krimson zou de buitenlandse investeerders verkleinen en ontvoeren oid, het is een meesterbrein...geen kruimeldief. Een wapen waar hij kan overwinnen verkopen, totaal ongeloofwaardig. En als hij het wapen verliest nadat hij neerstort, gaat hij er vandoor zonder de bewusteloze professor, de enige man die het wapen opnieuw kan bouwen.

Het beeld wat opeens tot leven kwam...nee, niet wat ik graag zie. De "kracht van Willy Vandersteen" had het atomium nog kunnen laten stilstaan (of gewoon bewonderd stilstaan om het beeld te bekijken, waarna het gevangen werd), maar dit vond ik niet zoals het zou moeten in suske en wiske-verhalen. Geen enkele andere sprookjesachtige gebeurtenis namelijk, het bleek ook niet te komen doordat het atomium het beeld aanraakte.

Het koninkrijk kan ook nog wel mijn goedkeuring krijgen, maar waar is het volk? Het volk wil niet meewerken aan de bouw, maar waarom niet? Is het te ouderwets in hun ogen, of wordt er juist teveel geld voor gebruikt, of heeft Krimson ze gewoon weggestuurd? Zoveel losse eindjes in mijn ogen.

Ik denk dat ik gewoon te oud ben, of in ieder geval niet langer de doelgroep. Erg jammer. Volgens mij heeft de strip juist zoveel albums gehaald, door te zijn wat het was.

Ik kan niet hoger komen dan een 2, dit omdat ik vermoed dat ik op de achtergrond de kuif van tante Sidonia (als gids?) zie op de wereldtentoonstelling 58 als de vrienden aankomen in het verleden.

Er zaten een paar goede grappen in, maar het aantal grappen is gelukkig ook wat teruggedraaid. Wel jammer dat Lambik alleen maar onnozel moet doen en domme woordgrapjes moet maken, ik snap niet hoe die geacht worden grappig te zijn (grappen over 'hetzelfde laken een pak', erg 'leuk')

De tekeningen waren over het algemeen in orde maar ook niet erg sfeervol, er had zeker meer uit gehaald kunnen worden.

Al met al zeker geen slechte strip, maar als jubileumalbum vond ik het toch ietwat tegenvallen (de rol van Vandersteen vond ik ook ietwat geforceerd overkomen).

Allereerst verbaas ik mij over de zeer hoge cijfers die hier gegeven worden voor deze strip, vergelijk het met Vandersteen/Geerts/Verheagen strips die regelmatig ook kritische cijfers kregen, dan vind ik het hossanna-gehalte te veel waard die deze strip verdiend.

Ik heb de strip gelezen en ik zal moeten toegeven dat het verhaal daadwerkelijk ergens op lijkt. Ze beleven een James bond-achtige avontuur waarbij de vaart er redelijk in blijft. De bedenkers van deze strip hebben het ook nog eens slim gespeeld door hun simpelheid van tekenen te combineren met het terug grijpen naar de oude Vandersteen strips. Ze lenen het een en ander uit de oude tijden: Het sprietatoom (alleen heet het nu iets anders), een mini staat met douanes bij een hef boom en al. Handig gedaan dit terug grijpen naar nostalgie. Alleen verbloemd het hun kundigheid in tekenen niet. Achtergronden zijn niet of matig uitgewerkt, een groot gemis, iets wat de andere drie tekenaars wel in de vingers hadden. Suske en Wiske lijken op verre familie leden van hun zelf, maar niet op hun zelf. Lambik lijkt wat in elkaar gedrukt; Jerom is iets minder opgeblazen maar nog steeds simplistisch getekend. Ook lijkt de kwaliteit per bladzijde te verschillen voor de personages. De ene bladzijde netjes en helder en de andere bladzijde had ik het gevoel of ik te veel gedronken had, maar het was toch echt de tekening die dronken was. Emoties tekenen bij Suske en Wiske is kennelijk ook een moeilijk iets. Ik kreeg soms ook de indruk dat bijfiguren beter getekend waren dan de hoofdfiguren. Ik laat in het midden of dit komt door hun zelf opgelegde massa productie of door gebrek aan vaardigheid.
Het vervelende van het slechte teken werk is dat het al 50% van de magie weg neemt. De andere 50% zit in het verhaal. Hier ben ik wat positievere over. Het verhaal is vlot en leuk. Diepte zit er niet, waardoor het als geheel wat oppervlakkig blijft. Maar toch ze beleven een spannend avontuur en naast de vele flauwe grapjes (ze kunnen het niet laten) zaten er ook daadwerkelijk grappen in die bij mij een glimlacht ontlokte. Niet alles is geweldig: Lambik moet kennelijk een karikatuur zijn en is meer clown dan mens, hoewel het in deze strip iets beter is. Positieve is dat de strip weer wat meer draaide om Suske en Wiske. Nummer 300 was de eerste strip van het duo waarbij ik geen wegleg neigingen kreeg. Heeft het me over de streep gekregen en mij overtuigd dat de strip onder leiding van het nieuwe team ook leuk kan zijn? Nee, helaas niet. Ondanks dat de strip leuk is, is het ook niet meer dan dat. Het is verworden in een strip. Eentje die ik wel eens uit de kast trek bij de bibliotheek van een of andere onbekende tekenaar/schrijver; ik lees ze, vindt het vermakend, breng het terug naar de bieb en ben alweer vergeten van wie het was of hoe de strip heette.
De magie is weg, dat is helaas bij dit nieuwe team gebeurd, en ik ben bang dat ze het ook nooit meer er in krijgen. Voor de jeugdigen onder ons is deze vernieuwde Suske en Wiske misschien nog wel te pruimen, maar voor deze oudere jongere is er iets meer voor nodig.
En weet je, ik ben ook zeer bang dat het niveau van nummer 300 meteen ook het maximale is wat ze kunnen halen, dat verontrust mij.
Ik zal altijd Suske en Wiske fan blijven, maar niet van deze Suske en Wiske. Ik stop bij dit album en zal wachten tot de Studio op een dag een waardige opvolger(s) vind.
Ik zal positief zijn en zal voor mij doen een hoog cijfer aan ze geven: een 5 omdat het verhaal hun beste was.

Een dikke 7 dus. Zet deze stijgende lijn voort!

Ik ben ook blij te zien dat alle 5 de hoofdpersonages in dit verhaal verwerkt zijn; voornamelijk Sidonia werd nog al eens thuis gelaten.

Minpunt vind ik nog altijd wel het hoge aantal grappen; Suske en Wiske is niet alleen een comedy-strip! Spanning, persoonlijk 'drama' en avontuur horen er net zo zeer bij en in de albums van de studio willen die nog wel eens lijden onder de grote hoeveelheid grappen die niet allemaal gepast zijn. Hierdoor worden de personages, en dan voornamelijk Lambik, soms een karikatuur van zichzelf.
Toch vind ik het niveau van de grapjes over de gehele linie gezien wel omhoog gegaan.

Het tekenwerk vond ik niet echt verbeterd; soms vind ik sommige tekeningen wel erg vluchtig gemaakt (voornamelijk de achtergrond soms) en voornamelijk Lambik vind ik nog altijd te mollig.

Het einde verraste me; ik had absoluut niet door dat Moluhkuhl Krimson was! Kudos aan het team hiervoor, want in de vorige albums zat er weinig verassends in.

Al met al dus zeker een verbetering ten opzichte van de vorige albums, vandaar de 8, maar er is nog altijd veel ruimte voor verbetering.

Het lijkt op een gegeven moment alsof iedereen als een kip zonder kop achter elkaar aan rent, maar op een bepaald punt slaat het een fantasievol zijweggetje in. Geheel in de geest van Vandersteen ontdekken we een Oost-Europees dwergstaatje wiens kinderlijke vorst is blijven hangen in de jaren '50. Een aardige hommage aan zowel de tekenaar als aan bouwwerk ''het Atomium''. Alleen de scheutige hoeveelheid nodeloze woordgrappen en het bedenkelijke tekenwerk, weerhouden me om hier een hoger cijfer aan te geven. Perfect is het allerminst, maar het heeft desondanks wel een ziel.

Ik begin met de cover, hij ziet er redelijk uit maar dit is nog steeds matig vergeleken met de oudere albums. Ik ben nog zo'n persoon die de oude rode cover terugwil maar goed, dat zal wel niet meer gebeuren.

Nu de inhoud, het verhaal was wederom saai en teveel moppen en grappen in gegooid die de wat oudere lezer totaal niet zal trekken denk ik. Het stukje dat het beeld van Vandersteen een kopstoot geeft aan het Atomium vindt ik persoonlijk geen eer aan Vandersteen doen. Het verhaal bouwt wederom geen echte spanning op en daarbij komt ook nog dat de grappen het verhaal zo beinvloeden dat het hele verhaal gewoon afgezaagd lijkt. Die grappen stoorden mij tot lettelijk de laatste bladzijde. Dus zoals ik wel eens vaker heb gezegd, stop met die overvloedige grappen, een verhaal wordt daar niet beter op.

Over de tekeningen ben ik kort, ze zien er wel redelijk uit maar het lijkt alsof de tekenaar van de strip ligt te slapen en daarom er ook behoorlijke slechte tekeingen tussen zitten en die doen een strip nooit goed.

Dit verhaal verdient dan wel een 4 omdat het een jubileum nummer is en dat moet wel lichtelijk beloont worden en het nog altijd niet het niveau van de ''Slapende Fout'' en de ''Blikken Blunder'' heeft bereikt en dat zegt dan wel wat. Maar het krijgt ook slechts een 4 omdat voor een jubileum nummer 300 een bar slecht verhaal is met slechts redelijke tekeningen en veels te veel grappen.

Al met al niet goed en dan ook een teleurstelling voor veel lezers.

- Over het algemeen: nog steeds te veel grappen, (maar er zitten nu veel meer goede bij dan voorheen), en je snapt niet voor welke grensovergang de fantasievolle douanes staan. Je snapt dus ook niet hoe ze in Oost-Europa terecht komen, en bovendien zegt Barabas op het eind dat hij de draagbare teletijdmachine heeft later overVLIEGEN, terwijl de anderen met een nachtje autorijden bestemming bereikt hebben.
- De slechte grappen: de grote knuffels in het begin van het verhaal, de verwijzing midden in plaatje 3 in strook 35 over het ministerie van toerisme (ze kunnen het niet laten...)
- De simpel met kleur opgevulde achtergrond in strook 28 (nou snap ik waarom ze 4 albums in een jaar afkrijgen)
- De regeringsplannen van Lambik (zo dom is hij echt niet hoor)
- Ook zitten er veel kleine grappen in die overbodig zijn (bijvoorbeeld de agent Janssens die de kinderen wil fouileren en de nogal domme commissaris in plaatje 3 van strook 20)
- De dief die ineens heel dik is na een schranspartij mosselen (het is nog steeds geen kleuterstrip hoor)
- De douanegrap is wel leuk maar wordt te vaak herhaald

Dan nu de plus die dit album goed maken:
+ Joepie!! Klassieke Vandersteengrappen weer terug!! Eindelijk weer een verwijzing naar het pensioen (de buschauffeur in het begin), Lambik die weer eens niet van iets af kan blijven (het dansende doosje)
+ Een Vandersteenclue in het verhaal: Een interessante, eindelijk leer je nog echt iets zoals vroeger, wetenswaardigheid over atomen en een atoompers, bovendien een eindelijk goed uitgewerkt plan van professor Mohlekuhl alias Krimson, je ziet dat Krimson hier een rol heeft die bij hem past, hij is typisch zo'n iemand die graag een atoompers wil gebruiken.
+ Ik zei het al, de comeback van Krimson (eindelijk weer eens een klassiek bijfiguur)!!! Wel raar dat hij ineens gegroeid is, komt misschien door zijn pillen, hij was toch ongeveer evengroot als S en W, maar we zagen hem al eerder in een vermomming zoals deze, in het Zoemende Ei dacht ik, dus daar is ook over na gedacht!
+ Het een na laatste plaatje, prachtig uitgewerkt. Tuurlijk, 1958, Vandersteen in zijn bloeitijd, ontzettend leuk voor de echte fans om hem, zoals hij zichzelf toendertijd portretteerde, te zien nadenken over een verhaal met het Atomium. En we zien nog meer figuren, achter Lambik meen ik Mie Pladijs ter herkennen, ik zie Leonard Snoek en zowaar Kuifje die een ijsje eet! Volgens mij is het niet Rikki, kan ook aan mij liggen. En de figuren die rechtsvooraan lopen ken ik niet, maar zullen ongetwijfeld ook stripfiguren uit die tijd zijn.
+ De koning, hij is zo naïef maar de goedheid zelve, met als jongensdroom om Expo 58 na te bouwen in Khulewitz samen met de echte Mohlekuhl. Dan wordt hij ook nog eens verrast door de draagbare teletijdmachine, een prachtig slot.

Misschien vinden de anderen het een beetje raar, maar ik heb echt van dit album genoten, en ik hoop dat het nieuwe team zo door gaat.