Het lijdende Leiden

Ik ben het eens met de mensen die zeggen dat dit verhaal geprofiteerd zou hebben van een paar pagina's extra; het zou het verhaal iets meer ruimte hebben gegeven en misschien een rustpuntje hebben kunnen geven.

De tekenstijl van het team spreekt mij nog steeds niet zo aan, maar dit is denk ik meer een persoonlijke smaak. De tekeningen zagen er verder wel goed uit, wederom vooral de platen die meer dan een strookje gebruiken.

Wel prettig trouwens dat Lambik iets van zijn oude grandeur terug heeft gekregen. Hopelijk blijft dit zo!

Enige minpuntje is de boekenwurm (?) uit Sidonia's boekenkast, die onze vrienden naar het verleden transporteert. Dit vond ik een wel heel gezocht personage, dat bovendien verder ook weinig toevoegt aan het verhaal. Had dan liever de hypnotiseur uit De Tartaarse Helm weer uit de mottenballen gevist. Ik hoop dan ook vurig dat we de boekenwurm niet meer terugzien, maar ik vrees het ergste...

Hoe het ook zij, dit is een goed album. Zeker vergeleken bij het magere verhaaltje in de eveneens net verschenen, toeristische uitgave De Laaiende Linies, dat zich ook afspeelt in de Tachtigjare Oorlog tegen de Spanjaarden.

Enig minpuntje is de overgang van heden naar verleden nogal abrupt, maar ja, je kunt niet alles hebben uiteraard. De truc met de droom in het verleden is inderdaad al vroeger gebruikt (zie de Tataarse helm, De 7 Schaken), maar ze had hier gewoon moeten worden herhaald.

Ons dynamische duo heeft (alweer) een knap staaltje werk geleverd ,... het begint onderhand een gewoonte te worden ! Mooi !

Ook Sidonia doet het een heel stuk beter. Ik geloof dat je altijd de poppetjes verdraait maar als ze met het juiste bezig zijn valt het niet meer op. Het ligt natuurlijk ook aan de constructie van zo'n verhaal. Als de scenarist zich vergist, krijg je een rommeltje, maar bij sommige scenario's slaan de missing links dan weer in elkaar. Net of zo'n topklasse verhaal niet kan bestaan zonder de afknappers.

Tja en dan zie je ook hoe de achtergronden verbeteren. Alles staat ineens op z'n plaats, tot in het kleinste detail is afgewerkt, nou een plezier voor het team alsook voor de lezer.

De gags zijn af en toe echt goed, dan knalt de energie eruit. Ik zie er ook heel veel staan. Meestal zijn ze goed uitgewerkt. En dan laat de actie je niet in de steek. Zowel de spaanse garnizoenen als Jerom knallen er lustig op los. Helemaal niet gek als hij even recht voor z'n raap vlamt en dan.. hups! weer van 't toneel.

Dan vind ik dat de sfeer heel robuust is, heel zelfstandig. Alles loopt gewoon in dezelfde sfeer door. Dat heeft als voordeel dat zich stiekem een soort surplus verzamelt, dat de lezer kan consumeren, waardoor de fijnheid van het intrige tot uiting komt. Dit wordt zelfs tot in detail getekend. Een kroon op het werk van Vandersteen zelf. Als Willy het had gemaakt, was het niet anders geworden. Je ziet ook ineens goed het stijlverband met produkties van de Studio in de jaren 80/90 onder leiding van Geerts. Dit album kan makkelijk in de top tien van speciale uitgaven - bijv. jubileumuitgaven - van Vandersteen in de vroegere (moderne) jaren.

Ja wie droomt er niet van dat Lambik weer in z'n ouwe jasje rondloopt door de tuin of door de stad en dan de gekste dingen meemaakt, en doet zo nonchalant. In dit album is daartoe een aanzet gegeven. Daar zijn we natuurlijk nog niet. Dat moet eerst groeien, dat Lambik karakter krijgt en zich sterker verzet, en ook emotioneler wordt. Dat heb ik al de hele reeks, dat de emoties worden onderdrukt. Dus zo'n figuur moet zich veel meer geven en niet maar in een bepaalde rol blijven staan of lopen. Dat moet dynamischer.