De charmante koffiepot

Rode reeks no. 106 (1e druk: juni 1970)

De charmante koffiepot Met dit verhaal begon de loopbaan van Paul Geerts als toekomstige Suske en Wiske-tekenaar vaart te krijgen. Voorheen was hij ongeveer een jaar betrokken bij het productieproces van de Wastl -reeks (de Duitse naam voor Jerom). Wie meer informatie hebben wil over Wastl, moet eens een kijkje nemen op de zustersite Jerom op het WWW.
Hier begon Paul uit te blinken, door ongevraagd scenario´s te ontwikkelen. Dit is niet onopgemerkt aan Willy voorbijgegaan, zo werd immers werk van Willy´s schouders genomen.
In 1969 vroeg Willy of Paul zin had voor de pilootreeks, dus Suske en Wiske. Paul zei natuurlijk "Ja." en vanaf De charmante koffiepot nam hij de inkting van Eduard De Rop over. Hij beet zodanig van zich af door nieuwe scenario´s te ontwikkelen, dat Willy hem in 1972 vroeg of hij niet de hele reeks op zich kon nemen. Zo kon Willy de voorbereidingen treffen voor het realiseren van een nieuwe stripreeks, Robert en Bertrand, een jeugddroom van Willy.

De aankondiging viel te lezen op zaterdag, 11 oktober 1969. Het verhaal begon maandag 13 oktober 1969 en eindigde op 19 februari 1970. Het album verscheen in juni 1970.

Samenvatting

Lambik keert huiswaarts met de trein en krijgt het aan de stok met een onbeschofte kerel die zijn modderige schoenen op de bank heeft. De onbeschofterik regelt zijn dispuut met Lambik nogal hardhandig en hangt hem buiten aan de trein. Op het station wordt Lambik bevrijd en loopt nu huiswaarts. Hij komt langs een verlaten huisje en ziet er, tot zijn grote verbazing, licht branden. Nieuwsgierig als hij is, gaat hij op onderzoek uit en treft er Suske en Wiske, die ook het licht gezien hebben. Volgens Wiske is het een spookhuis. In het huisje zelf is niemand te zien, alleen een brandende kaars. Lambik gaat naar binnen en hoort tot zijn ontzetting een stem. Vliegensvlug is hij weer buiten. Nu gaat Suske het huis in en ontdekt er voetstappen. Onze vrienden volgen het spoor en dat loopt weer het huis uit, regelrecht naar het huis van tante Sidonia. Verbaasd vragen onze vrienden aan Sidonia of ze bezoek heeft. Het blijkt de ploegbaas van een aannemer te zijn. De man is, volgens Sidonia, een brutale vlegel. Lambik wil het zaakje regelen en merkt, dat het dezelfde kerel is waar hij in de trein al eerder mee te doen had. De ploegbaas wilde van Sidonia weten wie de eigenaar van het verlaten huisje is. Ze willen het afbreken om er een modern complex op te bouwen.

Het huisje is eigendom van een oud vrouwtje, juffrouw Sorsjeere. Dit dametje heeft Sidonia een brief gegeven waarin ze vroeg, of Sidonia niet op haar huis kon letten, want zij moest voor een onbepaalde tijd weg.
Lambik ziet hierin een kans de onbeschofte ploegbaas dwars te zitten. Sidonia wil ook wel, maar ze heeft geen enkele volmacht.
Lambik neemt afscheid en loopt nog eens langs het huisje en neemt er weer een kijkje. Alweer hoort hij de spookstem. Angstig loopt hij weg en knalt tegen een openstaande deur. Hij valt en is bewusteloos. Na een tijdje komt hij bij bewustzijn en ontdekt er de ploegbaas, Tjaf, die de afbraak aan voorbereiden is. Lambik wil dit verhinderen, maar wordt aan een kram gehangen door Tjaf. Deze verlaat het huis en prompt hoort lambik de stem weer, die uit een buffetkast komt.
De stem is van Teut, de sprekende koffiepot!!! Lambik vertelt dit zijn vrienden, maar die verklaren hem voor gek. Verbolgen verdwijnt Lambik en gaat weer terug naar het spookhuis en treft er Teut aan. Na enige verklarende woorden gaan ze de wijde wereld in maar krijgen steeds problemen met mensen, die niet gewend zijn aan pratende koffiepotten. Ten einde raad gaan ze weer terug naar het huisje om te overnachten.

's Morgens worden ze gewekt door Tjaf, die het huis wil laten afbreken. Plots verschijnt juffrouw Sorsjeere en Tjaf neemt de benen. Juffrouw Sorsjeere bedankt Lambik en zegt hem de bijzondere gaven van Teut verborgen te houden tegenover anderen. Lambik hoort in een andere kamer geluid en treft er Suske en Wiske. Hij wil hen aan juffrouw Sorjeere voorstellen, maar ze is plots verdwenen. De kinderen denken nu dat hij begint door te draaien en sluiten hem op in een kast. Teut helpt lambik te bevrijden en vluchten. Wiske heeft echter meegekregen dat Lambik de waarheid vertelt heeft over Teut. Ze vertelt dit de anderen en gaan meteen er na op zoek naar de twee.

Ondertussen breekt Tjaf het huisje af en vindt in een gewelf het dagboek van juffrouw Sorsjeere. Hij leest erin dat degene die de koffiepot bezit schatrijk zal zijn. Onmiddelijk begint hij een klopjacht op Teut en Lambik.
De vriendschap tussen Lambik en Teut moet een harde proef doorstaan, want Teut raakt verliefd op Solinne, een koffiekan.
Na enkele hachelijke avonturen kunnen onze vrienden verhinderen dat Tjaf Teut met een lading dynamiet opblaast om aan de schat te komen. Na hardhandig afgerekend te hebben met Tjaf levert Jerom de ploegbaas aan de politie af. Ondertussen repareert Lambik zijn vriend. Hierna lezen onze vrienden de schatkaart en stellen vast dat deze schat niks anders is als een stuk papier met een wijze spreuk. In de tussentijd haalt juffrouw Sorsjeere ongemerkt Teut af. Ze heeft tevens Solinne bij zich en ze verdwijnen voor eeuwig naar Fantasia, een tehuis voor sprookjesfiguren .

Tekst: Alain Stienen

Lezers-recensies

Wat vinden de lezers van dit verhaal?
Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal.
Schrijf zelf een recensie.