De gekke gokker
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 135 (1e druk: september 1972)
Op 28 december 1971 was de aankondiging van een spiksplinternieuw Suske en Wiske-verhaal in De Standaard te lezen. Het verhaal heette De gekke gokker. De voorpublikatie startte de dag er na en zou eindigen op 8 mei 1972.
De eerstuitgave in boekvorm was in september 1972.
Na het avontuur met De steensnoepers wilde Willy Vandersteen zich concentreren op het creeren van nieuwe reeksen en er volgde een penoverdracht. In Paul Geerts zag hij hiervoor de geschikte man. Paul, nu naast Willy de hoofdverantwoordelijke voor de Suske en Wiske-reeks, stortte zich meteen in zijn werk en schiep De gekke gokker.
Paul beweerde later ooit eens dat niemand de penoverdracht gemerkt heeft. Inderdaad volgde Paul in het begin de leidraad van Willy voor het scheppen van nieuwe verhalen, maar midden jaren 70 begonnen de verhalen in het "sprookjesachtige" af te zakken. De verhalen werden anders van inhoud en zwakten af. Een zee van middelmatigheid ontstond, ondanks dat er een paar pareltjes tussen waren, zoals De raap van Rubens en De Efteling-elfjes. Eerst midden jaren 80 zou hij dit pad verlaten en de reeks tot nieuwe hoogtepunten brengen.
Met zijn eerste verhaal voor de reeks haakt Paul in op gokverslaving en de gevolgen hiervan. Hij laat zien hoe een man die verslaafd is aan het gokspel, kan afglijden naar een sociale randgroep: de zwervers. Tevens komt er de moeilijke resocialering in dit verhaal aan bod. Paul laat de kwellingen van Lambik duidelijk zien in zijn droombeelden. Ook de onvermijdelijke terugval in de verslaving komt aan bod. Familieleden en vrienden zullen veel geduld bij zulke personen moeten opbrengen voordat ze van hun verslaving af zijn.
Samenvatting
Sidonia en de kinderen bezoeken de kermis en treffen er toevallig Lambik en Jerom. Lambik heeft de royale broek aan en tracteert. Na een spelletje met de flipperkast horen Lambik en Wiske een vreemde stem die voorstelt met de jackpot te spelen. De twee ontdekken een klein raar mannetje, dat luistert naar de naam Jack Potfees. Potfees verleidt de twee om aan zijn jackpot te spelen. Ondertussen merkt Suske dat Wiske en Lambik nergens te zien zijn. Sidonia, Suske en Jerom beginnen meteen naar de twee te zoeken. Jack Potfees ziet dit, verdwijnt en laat Lambik en Wiske bij de jackpot achter. Sidonia is ziedend van woede en geeft de twee een fikse uitbrander. Lambik wil zich rechtvaardigen en wil de schuld aan Jack Potfees geven, maar deze is verdwenen.Lambik die nu geluk had met het gokspel heeft lont geroken en wil verder spelen maar wil wel Sidonia aan zijn kant hebben. Daarom koopt hij voor Sidonia een grote bos bloemen, maakt complimentjes over haar eten om dan vervolgens met een klapper te komen: ...hij nodigt haar op een avondje uit!
Sidonia laat zich dat natuurlijk geen tweede keer zeggen en doft zich op. Tijdens de autorit worden Lambik en Sidonia gestopt door Jack Potfees, die hen tracht te verleiden tot het gokspel. Lambik gaat er niet op in en rijdt verder langs een andere weg. Het duurt niet lang en ze worden weer gestopt door Potfees. Lambik veroorzaakt hierdoor een ongeluk. Twee toevallig passerende agenten willen uitleg over het ongeluk. Lambik wil Potfees er bij betrekken, maar deze is weer verdwenen. De agenten hebben een goede bui en laten Lambik gaan. De auto blijkt het ook nog te doen en zonder verdere incidenten bereiken ze de stad. In een café wil Lambik dan heel erg toevallig in de
buurt van een gokkast zitten. De niets vermoedende Sidonia wil het eens proberen en wint ook nog prompt. Lambik ziet zich zijn doel nader en speelt ook. Nu wint Sidonia voor de tweede keer. Dit keer ziet Lambik Sidonia's geluk met lede ogen aan en begint te tieren. Lambik wil nu verder spelen maar merkt, dat hij geen geld meer heeft. Uit het niets verschijnt plotseling Jack Potfees en die raadt hem zijn gouden zakhorloge te verkopen om aan geld te komen. Lambik versjachert zijn horloge en inderdaad wint hij kort hierna. Voor Potfees is Lambik de ideale sufferd om zijn plannen te verwezenlijken. Een passant begint een gesprek met Sidonia en maakt haar er attent op dat het gokspel verslavend kan zijn. Sidonia wil dit afwimpelen maar de passant verwijst naar Lambik, die alleen maar oog heeft voor de gokkast. Sidonia wil Lambik stoppen, maar Potfees verhindert dit. Verbolgen stuurt Lambik Sidonia naar huis.
Ontroostbaar en tot diep in haar hart getroffen gaat Sidonia naar huis. Daar zit echter iemand op haar te wachten, namelijk ...Jack Potfees!
Voor Sidonia is het nu duidelijk dat Potfees de verpersoonlijkte speelduivel is! Samen met Suske, Wiske, Jerom en een sprekend spaarvarken binden zij de strijd aan met Jack Potfees. In de Ardennen komt het dan tot een grote showdown om Lambik voorgoed uit de klauwen van Potfees te krijgen.
Tekst: Alain Stienen
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
