De straatridder
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 83 (1e druk: 1968)
Voor het eerst in album verschenen in 1956
De aankondiging van De Straatridder verscheen in De Standaard op 02.07.1955, maar vantevoren waren er op 29.06.1955, 30.06.1955 en op 01.07.1955 drie aankondigingsplaten verschenen, die de titel van het verhaal beetje bij beetje bekend maakten.
De voorpublicatie zou beginnen op 04.07.1955 en eindigde op 14.11.1955. De eerste uitgave van het verhaal in album kwam in 1956 uit.
De inspiratie voor De Straatridder haalde Willy Vandersteen dit keer bij een klassieker uit de wereldliteratuur, nl. het tweedelige Don Quichot van de Spaanse auteur Miguel de Cervantes (*1547 - +1616).
Het verhaal gaat over de Spaanse edelman Alonso Quixada, die het niet kan verkroppen dat het tijdperk der ridders ten einde gegaan is. Zijn leed hierover is zo erg, dat hij ervan doordraait. Nadien leeft hij in een droomwereld en is er de ridder Don Quichot de la Mancha. Samen met zijn dienaar Sancho Pancha trekt hij de wijde wereld in om het ridderdom weer tot roem te brengen. Een nogal corpulente, niet bepaald aantrekkelijke, boerenmaagd ziet hij als zijn hartendame en tevens is ze de prinses Dulcinea. Hij is geestelijk zo verward dat hij windmolens voor reuzen aanziet en bevrijdt in hechtenis genomen bandieten omdat zij volgens hem slaven zijn. Zo trekt hij door het land en schept pure chaos.
Niet alleen in de stripwereld werd door het verhaal De Straatridder voor Don Quichot een standbeeld opgericht, maar ook de filmwereld vond de tragikomedie goed genoeg om te verfilmen. Diverse malen werd deze klassieker reeds verfilmd. De laatste versie is die uit het jaar 2000 van de regisseur Peter Yates (*1929) en heeft de titel Don Quixote. De hoofdrollen in deze film hebben John Lithgow (*1945), als Don Quichot en Bob Hoskins (*1942) als Sancho Pancha.
In De straatridder is natuurlijk Lambik de meest geschikte persoon om voor Don Quichot door te gaan. Hoe kan het ook anders! Jerom is in de rol van Sancho Pancha terug te vinden. Net als in de klassieker redt Jerom diverse keren Lambik uit de problemen. Lambik bevrijdt weliswaar geen gevangen bandieten zoals Don Quichot, maar wel de, volgens hem, gevangen gehouden dieren, zoals dieren uit een zoo, kippen uit een stal en vee.
In de krantenversie, dus de voorpublicatie, wordt ook verwezen naar een andere film, een Vlaamse film getiteld Meeuwen sterven in de haven uit het jaar 1955 van Rik Kuypers, Roland Verhavert en Ivo Michiels. In deze film gaat het over nijd en jaloezie tussen protagonisten van de Antwerpse onderwereld.
Een bewijs voor de these dat in de jaren 50 tussen de productie en voorpublicatie niet veel tijd lag is hier duidelijk te zien. Tijdens de voorpublicatie in de krant zag een lezer hoe een hen met kuikentjes moest vluchten voor een op een motor naderende Sidonia. De hen neemt wraak door windeieren te leggen, zodat Sidonia met motor en al verongelukt. De lezer reageert hierop en stuurt De Standaard een brief zonder zijn naam te vermelden waarin hij schrijft dat een hen met kuikentjes géén eieren kan leggen! Willy Vandersteen reageert een paar stroken verder op deze brief en spreekt de opmerkzame lezer aan met "Geachte Heer Naamloos" en vertelt hem of haar waarom die hen windeieren kan leggen!
Een ander thema, dat al eens bij De Sterrenplukkers ter sprake kwam, wordt hier weer eens opgevoerd, nl. de omgang van onze samenleving met een sociale randgroep: ...zwervers. Net als in De Sterrenplukkers, pleitte Willy ervoor deze randgroep niet uit te stoten maar mogelijk te integreren in onze samenleving!
Zwerver is niet de enige naam voor iemand uit die randgroep. Andere namen zijn landloper, vagebond, tramp, drop-out of clochard. Hoe kan het gebeuren, dat men af kan zakken naar deze randgroep? Door gebruik van drugs bv. wordt men psychisch en fysiek afhankelijk en aangezien het moeilijk is om aan drugs te komen (het is immers terecht illegaal), zijn deze verdovende middelen uiterst duur. Mensen moeten er steeds meer geld voor opbrengen en zoiets kan op den duur niet goed gaan. Zo kan het gebeuren dat men gedwongen wordt landloper te zijn.
Andere oorzaken naast drugs zijn alcohol, kapotte huwelijken en geen werk meer hebben. Heel zelden zijn er mensen tussen die bewust onze samenleving de rug hebben toegekeerd en ook zijn er soms mensen die door psychische stoornissen tot zwerver worden.
Door de geschiedenis heen werden zwervers steeds verschillend behandeld. Bij de Oude Grieken werden ze behoedzaam maar ook steeds voorkomend behandeld. Het kon immers een van hun Goden zijn en men wilde zo'n Godheid niet tot vijand hebben. In oudere Amerikaanse films kwam het ook al eens voor dat men de Kerstman als zwerver voorstelde. Zo was men vooral rond Kerstmis in Amerika verdraagzamer tegenover landlopers.
Maar... het ging ook anders! Vooral tegen het einde van de 19e eeuw kende men in onze landstreken geen pardon tegenover landlopers. Ze werden opgesloten in bedelaarsgestichten, weldadigheidsscholen en toevluchtshuizen. Eerst nadat ze na hard werken een bepaalde som aan geld verdiend hadden werden ze weer op vrije voet gesteld.
In België werd deze praktijken vooral door art. 347 van het strafwetboek gebillijkt. Heden ten dage geldt deze wet in Belgie nog steeds, ofschoon de stemmen ertegen zich beginnen te hopen. Door deze mensen op te sluiten komt men niet verder. Het is alleen maar armoede opsluiten, zo beweert men. Men moet andere systemen ontwikkelen om deze mensen weer een plaats in de samenleving te geven.Het zal echter in onze tijden van economische malaises, wereldwijde terreur en grote werkeloosheid heel erg moeilijk zijn om zulke innovatieve systemen financieel te kunnen ontwikkelen. De toekomst voor een beter bestaan voor zulke mensen ziet er dus ook nu nog duister uit.
Samenvatting
Door een agent wordt Sidonia gealarmeerd dat Suske en Wiske 's nachts op straat worden gezien. Als dit niet stopt ziet hij zich gedwongen de kinderen in een tuchthuis te stoppen. Sidonia is hier ontzet over en begint de zaak te onderzoeken. In de tussentijd heeft Lambik ook van iemand de waarschuwing gekregen, dat de kinderen 's nachts op straat worden gezien. Tot haar opluchting vindt zij de kinderen in die nacht in de krotwoning van
Seppe, de straatmuzikant. De kinderen maakten kennis met de aan lager wal geraakte muzikant en wilden hem helpen de woning op te knappen.Seppe wordt bedreigd door de verhuurder van de krotwoning. Indien hij de huur niet kan betalen moet Seppe zijn enige bezit, zijn viool, inleveren.
Plotseling begint het te regenen en Sidonia ziet onder wat voor een mensonwaardige toestanden Seppe moet leven in de krotwoning. Het regent namelijk door en er blijft niets droog. Sidonia nodigt Seppe uit om bij haar te komen logeren, maar de man weigert. Dit laat Sidonia niet tot rust komen en zij besluit voor Seppe een huis te bouwen (de grondprijzen en het bouwmateriaal moeten in die tijd toch wel héééél erg goedkoop geweest zijn, omdat alles zo eenvoudig gaat!). Nog voor de komende winter wil Sidonia het huis klaar hebben en zij belt hiervoor Lambik op of hij niet samen met Jerom zou kunnen helpen. Lambik doet nogal vreemd, want hij spreekt Sidonia aan als Dulcinea, maar zal toch komen om te helpen. De fundamenten voor het huis worden zodoende gelegd. Lambik blijft zich verder vreemd gedragen ; hij laat zich door Jerom de schoenen poetsen, laat zich als edele heer aanspreken, de schop is voor hem een zwaard en hij spreekt Sidonia nog steeds aan met Dulcinea.
Op een gegeven moment stappen Lambik en Jerom op om op reis te gaan. De dag erna stapelen de berichten zich op dat er dieren uit een dierentuin door toedoen van geheimzinnigen ontsnapt zijn. Thuis aangekomen ontdekken onze vrienden de ontsnapte dieren bij zich thuis en bij Lambik in huis.
Wiske verwittigt bij Lambik thuis de politie, die de dieren komen halen. De politie moet zelfs een zijmuur uitbreken om de ontsnapte olifant naar buiten te krijgen.
Dit zet Wiske aan het denken en ze besluit daarna eens rond te neuzen. Ze zet Schanulleke neer op het bankstel en loopt door het huis de trappen op richting zolder. Plots knipt iemand het licht uit en hoort ze sluipende voetstappen. Wiske schrikt hevig en roept naar de geheimzinnig rondsluipende persoon. Die antwoordt niet en Wiske hoopt op de zolder een voorwerp te vinden waarmee ze zich kan verdedigen. Ze valt echter over een hele hoop metalen voorwerpen. Ze knipt het licht aan en ziet tot haar verwondering helmen, schilden en harnassen liggen. Ze trekt het aan om zich beschermen en gaat weer naar beneden. Tot haar ontzetting ziet ze dat Schanulleke weg is. Suske komt ook kijken en Wiske doet haar verhaal. Suske gelooft het allemaal niet en gaat met Wiske naar boven op de zolder. De gehele ijzerwinkel blijkt verdwenen te zijn! Weer beneden aangekomen ligt Schanulleke ook weer op haar plaats! Ook Sidonia gelooft het verhaal van Wiske niet.
De andere dag gaan onze vrienden weer terug naar de bouwplaats en ziet tot hun verrukking dat de eerste grondvesting reeds voor de helft klaar gemetseld is. Er ligt ook een kaart erbij waarop staat "1 helpende hand van de straatridder!". Het wordt snel duidelijk dat de straatridder niemand anders is als... Lambik! Bij Lambik is een zwaar boek op zijn hoofd gevallen waarna hij rare kuren begon te vertonen.
In zijn rol als straatridder begint Lambik echter te ver te gaan. In zijn poging om alle dieren te bevrijden wordt hij in toenemende mate een publiek gevaar.
Dit komt de onbekende verhuurder van Seppe's krotwoning gelegen en deze begint de bouw voor zijn nieuwe huis te dwarsbomen. Door toeval raakt de advocaat Ach. Terpoort erbij betrokken en hij helpt onze vrienden waar het maar gaat bij de bouw van het huis.
In de Kempen grijpt de politie in en probeert op spectaculaire manier Lambik te pakken te krijgen. Het mislukt, maar Lambik komt zwaar ten val. Ten einde raad besluit Jerom Sidonia op te bellen. Ze geeft in schijn toe en Jerom brengt de zwaar gewonde Lambik langs. Sidonia wil nu de politie verwittigen, maar een onbekende knipt de telefoondraad boven aan het huis door.
Nu volgen de gebeurtenissen elkaar snel op; Wiske rent naar de advocaat Ach. Terpoort om daar de politie te kunnen inlichten, belt aan, maar wordt ontvoerd! Ach. Terpoort kan haar nog juist redden! Lambik blijkt nu weer herstellende te zijn door die val en wordt hierna weer normaal. Plots wordt het licht uitgeknipt en lambik krijgt alweer een slag op zijn hoogd met een zwaar boek! Godzijdank had het geen effect op hem! Het huis van Ach. Terpoort wordt opgeblazen! De advocaat denkt dat Seppe zelf achter al deze terreurdaden zit!
Lambik wil, dit keer bij zijn volle bewustzijn, een laatste positieve daad als straatridder verrichten en gaat samen met Jerom op weg.
Lambik en Jerom komen echter de dag erna niet opdagen. Ach. Terpoort komt langs met een krant waarin staat dat de straatridder een bank beroofd heeft en er met 2.000.000 Belgische frank vandoor is! Ondanks de onderzoekingen van de politie blijven Lambik en Jerom spoorloos verdwenen.
Op zekere dag doen Suske en Wiske in het havenkwartier van Antwerpen boodschappen en zien hoe een jongen Schanulleke steeds voor zich uit trapt. 
Onze twee vrienden grijpen meteen in en komen te weten dat de vader van de jongen het popje gevonden heeft bij een hangar tussen de houtstapels. Suske en Wiske vinden de twee voortvluchtigen en bellen Sidonia op, die daarna meteen de politie telefonisch op de hoogte brengt.
De politie omsingelt de twee en ondertussen is een menigte komen kijken wat er aan de hand is. Plots hoort Sidonia een gesprek van twee oudere dames die tijdens de nacht van de bankoverval twee mannen zagen die de straat aan het schoonmaken waren! Het is Sidonia en de kinderen nu duidelijk dat Lambik en Jerom niet de bankovervallers waren. De politie wil dit niet geloven en gaat tot actie over. Op het laatste nippertje weten de twee door toedoen van Ach. Terpoort te ontsnappen.
Na enkele verdere verwikkelingen komen onze vrienden achter de naakte waarheid! Degene die dit alles in scene gezet heeft is niemand anders als de geheimzinnige baas van Seppe's krotwoning en was ook degene die Lambik en Jerom de bankroof in de schoenen geschoven heeft. De geheimzinnige agitator is... advocaat Ach. Terpoort.
De politie was er zelf ook al achter gekomen en heeft de bandiet aan de grens kunnen aanhouden. Het geval van de straatridder wordt in de doofpot gestopt en na een tijd kan Seppe eindelijk in zijn nieuwe huis gaan wonen.
Tekst: Alain Stienen
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
