De gramme huurling
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 82 (1e druk: 1964)
Op zaterdag 16 december 1967 was in De Standaard de aankondiging van De gramme huurling te lezen. Twee dagen later, op maandag 18 december 1967, begon de voorpublicatie en deze eindigde op vrijdag 26 april 1968.
Het verhaal verscheen als eerste druk in augustus 1968 in de winkels.
De tweede wereldoorlog (1939 tot 1945) had als gevolg dat de oude Europese koloniale machten, zoals Engeland, Nederland, België, Frankrijk e.a. geen doorlopende contacten konden onderhouden met hun overzeese koloniën. De regeringen van Nederland en België moesten naar Groot-Brittannië vluchten. De regering van Frankrijk moest gedwongen de capitulatie accepteren en collaboreerde met de Duitse bezetters.
De Britten namen wederzijds de Italiaanse koloniën op het continent Afrika in bezit. (Italië, onder het bewind van de dictator Benito Mussolini (*1883 - +1945) was namelijk een bondgenoot van het nationaal-socialistische Duitsland en Adolf Hitler (*1882 - +1945).)
In Zuid-Oost Azië en de Pacifische oceaan verdreven de Japanners (ook bondgenoten van Hitler en Mussolini) systematisch de Britten en de Nederlanders uit hun koloniën. Daardoor ontstond in de koloniën zoiets als zelfstandigheid en dat wilde men niet meer verliezen. De door de tweede wereldoorlog zwak geworden koloniale machten bleef niets anders meer over als het te accepteren of oorlog te voeren tegen de opstandige koloniën, zoals de Fransen het deden in Vietnam.
In 1954 kwam het tot een gewapend conflict der Fransen tegen het leger van de Demokratische Volksrepubliek Vietnam bij Dien Bien Phu. De Fransen verloren en waren nu gedwongen zich volledig uit Vietnam terug te trekken.
Ook Nederland trachtte na 1945 in Indonesië de koloniale macht weer op te richten. Dit was iets dat de Indonesiërs niet meer accepteerden en zodoende kwam het tot een gewapende opstand tegen de Nederlanders. De oorlog der Indonesiërs tegen Nederland duurde tot 1949 en door de interventie van de VS werd Nederland gedwongen deze oorlog te beëindigen en Indonesië zelfstandig te laten worden.
Het proces der dekolonialisering bereikte in de jaren 60/70 haar hoogtepunt met alle gevolgen vandien, zoals hongersnoden, gewapende conflicten, burgeroorlogen en genocide. Want door de overhaaste zelfstandigheid vergat men twee dingen, het gebrek aan het nodige kapitaal en de know-how om het land economisch op te bouwen.
Vooral op het continent Afrika was het raak. Zelfs heden ten dage zijn de gevolgen van de dekolonisatie nog duidelijk te voelen op dit continent.
Ontwikkelingshulp is en blijft zodoende nodig!
Een ding is ook zeker; het zal veel tijd en geduld vergen, voordat er in Afrika rust heerst.
Tegen die achtergrond van de dekolonisatie speelt het verhaal van De gramme huurling.
Huurlingen, dus mannen die tegen betaling vechten, zijn niet bepaald lieverdjes! Het zijn meestal ex-soldaten, die zich in de normale maatschappij niet meer terecht kunnen vinden, ofschoon er ook moordenaars, verkrachters en andere ongure types bij zijn.
Het beroemdste huurlingenleger is wel die van het Franse vreemdelingenlegioen. (zie Het zingende nijlpaard)
Zoals gewoonlijk steekt Willy Vandersteen de draak met alles wat er rond ontwikkelingshulp gebeurt.
Een mooi voorbeeld is, dat hij het leger van de tot leven gekomen houten fetisjen Poe-Sjenellen noemt. Poesjenellen zijn houten poppenpersonages uit het Antwerpse poppentheater, de Poesje. (zie ook De 7 schaken)
Een ander leuk voorbeeld zijn de reacties der Blippies bij de opbouw van het nieuwe dorp, waar onze vrienden veel geduld moeten opbrengen.
Lambik gaat in dit verhaal duidelijk met zijn tijd mee! Tijdens de belegering van het dorp door het leger van de Poe-Sjenellen hoort hij een plaat van een groep die muziekgeschiedenis geschreven heeft, The Beatles!
The Beatles waren in 1967 muzikaal gezien op hun hoogtepunt, want ze hadden in dat jaar hun misschien wel meest veelzijdige album uitgebracht, nl. Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band! Voor vele muziekcritici is deze plaat namelijk een mijlpaal in de geschiedenis van de rock- en popmuziek.
Het is dus heel goed mogelijk, dat Lambik tijdens de belagering deze plaat luisterde.
Interessant is ook het feit, dat in De apekermis, dat in 1965 verscheen, Wiske niet zo'n hoge dunk had over deze groep, want zij drijft in de zoo, waar de apen hun opstand beginnen, luidruchtig de spot met het uiterlijk en de muziek van The Beatles.
In het begin van het verhaal, in strook 1, heeft een andere bekende Vandersteencreatie een cameo, namelijk Leonard Snoek.
Samenvatting
Lambik is verbitterd over de onvriendelijkheid der mensen en zijn vrienden. Hij wil in een café een stevige pint drinken en leert een ex-huurling kennen. De man dist hem sterke verhalen op en zo besluit de dronken Lambik zelf ook een huurling te worden. De volgende dag wordt Lambik opgemerkt door een vermomde, in het zwart geklede man met een hoed op.Ondertussen werden onze vrienden door buren geattendeerd dat Lambik demonstraties in zijn tuin houdt met geweren e.d. Sidonia en de kinderen komen meteen kijken, maar Lambik wil niks met hen te maken hebben.
De kinderen blijven in de buurt van Lambiks huis om op te letten. Niet lang daarna komt de man in het zwart bij Lambik op bezoek, met als gevolg dat hij zich verhuurt aan de geheimzinnige voor diverse acties in Duister Afrika.
Bij onze vrienden meldt zich een heer van de Internationale Bouworde voor een ontwikkelingsprojekt op een eiland voor de kust van Afrika. Hij wil graag, dat Jerom en onze vrienden hen helpen de volksstam der Blippies zoiets als beschaving bij te brengen.
Zo gezegd, zo gedaan en niet lang daarna zien we ze op het eiland van de blauwhuidige Blippies. Na aanvankelijke moeilijkheden met deze, op zijn zachtst gezegd, eigenaardige volksstam, beginnen ze vol moed huizen en lokalen te bouwen.
Teleurgesteld over het feit, dat Lambik zich tegen hen gekeerd heeft, keren onze vrienden terug naar het dorp. Daar leren ze Makoko, de tovenaar, kennen. Deze heeft gezworen de nieuw opgebouwde school af te branden. Plots krijgt het dorp zwaar mortiervuur te verduren. Makoko ziet zijn kans schoon en verdwijnt. Jerom vermoedt nu dat Lambik en Makoko samenwerken om de opbouw van het nieuwe dorp te verhinderen.
Het leven neemt zijn loop en zo gaan een paar dagen voorbij, zonder dat er iets gebeurt.
Op een nacht sluipt Lambik echter om de pas opgebouwde school, maar door een stommiteit wekt hij Wiske en die slaat meteen alarm. Jerom zet meteen de achtervolging in om Lambik eindelijk te kunnen pakken en na een tijd krijgt hij hem. Lambik vertikt het echter Jeroms vragen te beantwoorden. Plots ziet Jerom een lichtschijnsel. Meteen rent hij naar het dorp en ziet hoe Sidonia, de twee kinderen en enkele Blippies met grote moeite het dak van de school aan het blussen zijn. Jerom grijpt nu in en vernietigt het vuur door het brandende strodak op te eten.
Lambik komt als uit het niets met een granaatwerper uit het oerwoud en schiet er op los. De kinderen overmeesteren Lambik, maar hij beweert niet op de school geschoten te hebben om hem te laten afbranden, maar juist om haar te beschermen. En inderdaad! Jerom komt met de bewusteloze Makoko opdagen en verontschuldigt zich officieel bij Lambik.
Lambik wil zijn vrienden echter nog niet vergeven en verdwijnt in het oerwoud. Daar ontmoet hij de geheimzinnige in het zwart en bericht hem, dat de school gered is. De geheimzinnige wil in zijn jeep wegrijden, maar door kapotte remmen belandt hij in de rivier, waar gulzige krokodillen al op hem wachten. Lambik wil meteen helpen, maar wordt door de weer tot bewustzijn gekomen Makoko neergeslagen. Ondertussen gaan de krokodillen reeds tot de aanval over. Nu grijpt de vliegensvlugge Jerom in en redt de geheimzigge uit zijn hachelijke positie, maar ook Makoko weet de situatie te benutten en dreigt de bewusteloze Lambik neer te schieten.
Lambik, die inmiddels weer bij zijn positieven gekomen is, weet het pleit ten nadele van de tovenaar te beslechten. De geheimzinnige in het zwart maakt zich nu bekend. Het is de heer E.P.H. Endriks, aalmoezenier van de Sociale Werken, die de verbittering en de vechtlust van Lambik kon doen omkeren, door zijn vrienden te beschermen tegen Makoko. Het was Endriks van begin af aan al duidelijk, dat zodra iemand komt om de Blippies te helpen, de tovenaar er tegen is, want die ziet zich dan in zijn macht aangetast.
Het leven in het dorp begint weer als vanouds en zelfs Makoko schijnt zich te schikken in zijn lot.
Wat echter niemand weet, is dat Makoko een leger houten beelden, de Poe-Sjenellen, gemaakt heeft. Die beelden zijn nu tot leven gekomen en beginnen het dorp te bedreigen. Makoko kan hen echter niet helpen, want die is in de tussentijd door een krokodil aangevallen en moet dringend naar een hospitaal.
Het verraderlijke aan deze houten fetisjen is de eigenschap, dat ze onverwoestbaar zijn. Schiet je ze bijvoorbeeld neer, dan barsten ze uit elkaar en uit de splinters komen er weer nieuwe te voorschijn.
Lambik evacueert het dorp, laat stellingen bouwen en loopgraven maken om het bedreigde dorp te beschermen.
De oorlog tussen onze vrienden en de Poe-Sjenellen begint. Na een hevige strijd en door het ingrijpen van de bekeerde Makoko wordt het houten beeldenleger vernietigd.
Onze vrienden beginnen met hernieuwde moed en met daadkrachtige hulp van Makoko de aangerichte schade te herstellen. Na enige tijd keren de Blippies ook terug en het duurt niet lang voordat het nieuwe dorp onder toezicht van Makoko een bloeiende gemeenschap is geworden.
Tevreden keren onze vrienden nu naar huis, want ze hebben hun doel bereikt.
Tekst: Alain Stienen
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
