Twee toffe totems

Rode reeks no. 108 (1e druk: 1970)

Twee toffe totems In dit verhaal wordt naar een manier gezocht om de verdraagzaamheid tussen jongeren en ouderen te bevorderen.
In die tijd, waar het verhaal ontstond, begin jaren 70, was een roerig decennium van ons heengegaan, de jaren 60. In de jaren 60 liep de economie op volle toeren. Werkloosheid was er zo goed als helemaal niet, maar op politiek en cultureel niveau was het in de jaren 60 stormachtig. De koude oorlog liep op volle toeren, met als hoogtepunt : de Cuba-crisis. Er had niet veel moeten gebeuren en er was een derde Wereldoorlog geweest. President Kennedy had een dikkere huid dan zijn collega Chroesjtsjov in de Sowjet-Unie en de wereld kwam er nog eens een keer zonder kleerscheuren er vanaf.
Na de moord op Kennedy in 1963 begon de rampzalige Vietnamoorlog. Net als in de Koreaoorlog in de jaren 50 was deze oorlog eigenlijk een strijd tussen het kapitalistische westen en het communistische oosten. De koude oorlog werd hier openlijk uitgedragen. De Amerikanen kwamen er in deze oorlog dit keer niet zo goed weg en kregen het openlijk en op politiek niveau zwaar te verduren. Vele andere landen vonden deze oorlog onterecht. Niet alleen dat, maar ook vele jongeren in Europa en in Amerika protesteerden, gingen op de straat en lieten hun ongenoegen meer als duidelijk zien. Ze waren zo radicaal, dat ze zich van het (kapitalistische) systeem der ouderen afwendden. Ze kwamen samen en begonnen communes op te bouwen, droegen hun haar steeds langer en propageerden de vrije liefde! De hippie´s waren geboren!!! Hun motto was : Love, Peace and Understanding! Weg met het establishment!
In hun ogen waren de arbeiders kleinburgers, die het establishment in de hand speelden en daarmee het systeem en de oorlog dienden. In de ogen van deze zogenaamde kleinburgers waren deze hippies langharig werkschuw tuig, die hen, na hard werken, de welvaart niet gunden.
Hier speelt Willy op in en weeft er een verhaal om met een duidelijke boodschap.

Voor de duidelijk moet ook vermeld worden dat Willy zich als geen ander aan de omstandigheden kon aanpassen. Als hij met zijn strips populair wilde blijven dan moest hij zijn strips steeds laten evolueren en dat wordt vooral in de Suske en Wiske-reeks meer als duidelijk. Zou hij dit niet gedaan hebben, had hij het net zo zwaar te verduren gekregen als zijn (vroegere) collega´s als Hergé en E. P. Jacobs.
Hergé kreeg van alle kanten te horen, dat zijn werk niet meer werkelijk interessant, ja zelfs oudbollig was. Eerst met "De Picaro´s", tevens het laatste verhaal van Kuifje en Bobbie, haakte Hergé in op de aktualiteit en had weer succes.
Hergé´s vriend, E.P. Jacobs, zou zich nooit meer kunnen herstellen, hem werd zelfs in zijn vroegere werken fascisme verweten. Iets wat Jacobs nooit begrepen heeft en al deze kritieken zorgde ervoor dat hij zich voor de buitenwereld ging opsluiten. Zijn laatste verhaal was "De 3 formules van Professor Sato - deel 1" begin jaren 70 en deel 2 zou voor lange tijd onvoltooid blijven. Na Jacobs dood in 1987 bewerkte Bob de Moor, Hergé´s rechterhand en tevens een van de vrienden van Willy Vandersteen, de ruwe schetsen, die Jacobs had achtergelaten en voltooide het. Tot grote opluchting van velen in de stripwereld kwam in 1990 " De 3 formules van professor Sato - deel 2 " uit.

De aankondiging van Twee toffe totems verscheen op vrijdag, 20 februari 1970 en het verhaal startte als voorpublikatie op zaterdag, 21 februari 1970 en eindigde op vrijdag, 3 juli 1970.

Samenvatting

Tijdens een koude winter heeft Lambik problemen met de centrale verwarming en gaat bij Sidonia logeren. Sidonia heeft last met de kinderen en Lambik wil dat regelen. Suske en Wiske protesteren tegen alles en Lambik is nu hun "vijand". Plots begint Schanulleke zich ermee te bemoeien en hierna begint alles uit de hand te lopen. Het huis van Sidonia begint op een slagveld te lijken. Schanulleke brengt hen naar professor Barabas. Hij zou volgens Schanulleke de oplossing voor het probleem hebben. Inderdaad weet professor Barabas te berichten, dat er in de vroege geschiedeis van Canada een Indianenstam geleefd heeft waar twee totems de oplossing kenden voor de onverdraagzaamheid tussen jong en oud.
De kinderen, Jerom en Lambik laten zich verkleed als trappers naar het verleden flitsen. Aangekomen krijgen ze het meteen aan de stok met de hun vijandelijk gezinde Indianenstam der Iroknizers. De aanval der Iroknizers heeft onze vrienden uit elkaar geslagen. De kinderen drijven op een boomstam de rivier af. Lambik ligt bewusteloos aan de rivieroever en Jerom zoekt tevergeefs zijn vrienden in het woud.
Weer tot bewustzijn gekomen redt Lambik een Indiaans meisje van een woeste eland en komt terecht bij de stam der Dollem Inas. Hier zijn vrouwen de baas. Lambik begint zich op te werpen voor de mannen in deze stam. De hoofdvrouw, sachemes Zware Geit is dit een doorn in het oog. Lambik moet rennen voor zijn leven en valt tijdens zijn vlucht in een ravijn. Hij wordt opgevangen door Jerom.

Ondertussen helpen de kinderen een ziek Indiaans meisje van de stam der Mojicanen. De zielsgelukkige moeder houdt Schanulleke voor een amulet. De jaloerse medicijnman voelt nattigheid en voelt zich door Schanulleke bedreigd. Hij mobiliseert enkele mannen die ervoor moeten zorgen dat Schanulleke in zijn bezit komt. Wiske wil nu Schanulleke verstoppen en loopt zich tegen een boom bewusteloos. De valse medicijnman bindt Schanulleke aan de martelpaal en wil het poppetje met een tomahawk vernietigen. op het laatste nippertje wordt Schanulleke gered door de verbolgen vrouwen der Mojicanen.
De medicijnman ziet zijn fouten in en wijst de kinderen de weg naar de twee totems. Zij treffen hierbij Lambik en Jerom. Meteen ontstaat er weer ruzie tussen de kinderen en de ouderen en het ontaardt in een wedstrijd tussen de twee kampen. Na diverse gevaarlijke avonturen komen de vier gelijktijdig aan bij de twee totems. De ene heet Wasik - Maral en de andere Wasik - Nogmar. Ze staan elk op een berg en kunnen alleen vragen beantwoorden als ze verenigd zijn. Jerom weet hierop raad en de twee totems zijn nu gelukkig verenigd. De vier krijgen nu het antwoord en tevens een wijze raad. Vervolgens vliegen de twee totems op een wolk naar de Eeuwige Jachtvelden.
Daarna worden onze vrienden naar het heden geflitst en onze vrienden zijn weer verzoend. Tante Sidonia biecht de kinderen dat zij het was die Schanulleke liet spreken. Zij vindt namelijk dat de wereld gerust mag veranderen.

Tekst: Alain Stienen

Lezers-recensies

Wat vinden de lezers van dit verhaal?
Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal.
Schrijf zelf een recensie.