De groene splinter
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 112 (1e druk: 1971)
Voor het eerst in album verschenen in 1957
De groene splinter is een verhaal, dat als voorpublicatie in het weekblad Kuifje liep. De voorpublicatie startte op 4 juli 1956 en eindigde op 4 september 1957. Tevens plaatste het weekblad om het verhaal te promoten op 27 juni 1956 een tekstblok met een aankondiging en op 4 juli 1956 een aankondigingsplaat op de cover. Het album zelf kwam in 1957 uit.
Willy Vandersteen heeft hier in dit verhaal als thema een "Lost World"-scenario verwerkt. Een "Lost World" is een landstreek op of onder de aardkorst, dat door de tijd vergeten schijnt te zijn. Veelal is deze landstreek bevolkt met dinosauriërs en oermensen en zijn er verloren beschavingen te vinden zoals Atlantis, Mu of Lemuria.
De eersten, die in de literatuur zulke "Lost Worlds" beschreven, waren de auteurs Jules Verne ( met zijn Le Voyage Au Centre de la Terre oftewel De Reis naar het Middelpunt der Aarde uitgegeven in 1863.) en Edgar Rice Burroughs met zijn Tarzan-romans in het prehistorische rijk Pelucidar en zijn wereldbekende Caprona- The Land that Time forgot, uitgegeven in 1924. Een andere bekende auteur was Sir Arthur Conan Doyle (De man, die de detective Sherlock Holmes heeft gecreëerd). In 1912 kwam zijn roman The Lost World uit en dit boek was sindsdien toonaangevend bij elke verdere roman. De invloed van deze roman is ook bij Michael Chrighton's Jurassic Park uit de jaren 90 te merken.
Hollywood en trouwens de hele filmwereld haakte gretig hierop in en er werden aan de lopende band films met een door de tijd vergeten wereld geproduceerd, zoals Journey to the center of the Earth (1959, met James Mason en de toenmalige bekende popster Pat Boon in de hoofdrollen.), Ataragon (Japanse titel : Kaitei Gunkan) van Inoshiro Honda uit 1963, The Land that time Forgot uit 1974 en natuurlijk de Jurassic Park-trilogie van Steven Spielberg.
Dat zo een concept met een door de tijd vergeten wereld natuurlijk ook door stripauteurs graag gebruikt word is niet meer als logisch. Naast Willy Vandersteen gebruikte ook Edgar P. Jacobs (lees hiervoor het geweldige Het Raadsel van Atlantis met de onvergetelijke stripfiguren Blake en Mortimer) en Walthéry (Natasha 18 - De dinosauriërs). Ook Paul Geerts gebruikte later nog eens voor de Suske en Wiske -reeks een vergeten wereld, nl. in De malle mergpijp om de kracht van Jerom te verklaren.
Samenvatting
Door toeval komen Lambik, Suske en Wiske op een voor de buitenwereld afgeschermd terrein. Ze ontdekken daar een ondergrondse basis. In deze basis vechten drie gemaskerde wetenschappers om een zwevend stuk meteoriet, welke een kostbaar metaal bevat. De twee op macht beluste wetenschappers vluchten met het zwevend stuk steen via een machine, de stalen mol, die zich door aardlagen kan voortbewegen. Onze vrienden gaan in een zelfde soort ondergronder op zoek naar de bandieten en landen in een voorhistorisch rijk. Ze leren er Lollo, een dinosaurusje, kennen, die hen vaak uit hachelijke situaties redt. Onze vrienden raken betrokken in een oorlog tussen reuzen en dwergen, waarbij de dwergen geholpen worden. Lambik wordt er zelfs koning!Uiteindelijk wordt de meteoor vernietigd, voordat Norton en Müller, de bandieten, het metaal kunnen exploiteren voor hun eigen doeleinden. De bandieten geven de strijd op en gaan met onze vrienden huiswaarts.
Tekst: Alain Stienen
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
