De vergeten vluchtelingen
In het jaar 2006 deed de Stichting Vluchteling een beroep op Studio Vandersteen om een verhaal rond de figuren Suske en Wiske te creëren met als thema: vluchtelingen!!!
De beide hoofdverantwoordelijken, auteurs Peter Van Gucht en Luc Morjaeu zagen dit als een uitdaging, want rond een ernstig thema moet er bij Suske en Wiske ook absoluut humor zijn!
Ze verdeelden het verhaal in twee zijlijnen. Suske en Wiske beleefden de gevolgen, met name de ontberingen en gruwelen die de vluchtelingen beleven, terwijl Lambik en Jerom op hun zoektocht naar de twee kinderen voor de nodige comedy-relief zorgen.
Zelfs het einde van het verhaal is in tweeën gedeeld.
Onze vrienden hebben de bende verslaan, maar de boodschap komt nog. Nu het verhaal ten einde is moet men niet de vluchtelingen vergeten, maar hen helpen!
Het verhaal verscheen tijdens het 21ste Brabants stripspektakel te Valkenswaard in 2006 in twee uitvoeringen, nl. in A3-formaat, uitgegeven door de Stichting Vluchteling en in luxe-formaat door de Standaard Uitgeverij in een oplage van 500 genummerde exemplaren.
In strook 26 heeft Jerom het in het eerste plaatje over Doctor Doolittle. De naam zegt het al: "Do Little", dus in het engels: "Doe Weinig"!
Dit doet het eigenlijke verhaal rond Doctor Dolittle geen recht.
Dr. Dolittle is een creatie van de Engelse auteur Hugh John Lofting (*1886 - +1947) en is eigenlijk een kinderroman die hij in de loopgraven tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914/18), in de vorm van brieven, geschreven heeft voor zijn kinderen.
Doctor John Dolittle is een man die geleerd heeft om met de dieren in zijn omgeving te kunnen spreken! Hierdoor beleeft hij diverse avonturen.
Als gevolg van een verwonding door een handgranaat keerde Lofting in 1919 voortijdig uit de oorlog terug en vestigde zich in New York. Na een verhuizing naar Connecticut werkte hij zijn Dr. Dolittle-verhalen uit en verwierf hier faam mee.
In 1967 verscheen een musical van Doctor Dolittle als film in de bioscopen.
Een zekere Dr. John Dolittle, gespeeld door de acteur Rex Harrison (*1908 - +1990), kon door zijn papegaai Polynesia de taal van de dieren leren. Hij leeft in het kleine Engelse dorpje Puddleby-on-the Marsh ten tijde van Queen Victoria (*1819 - +1901). Vroeger was hij eigenlijk een dokter, maar zijn zus wilde dat hij eindelijk eens koos waarvoor hij werkelijk bestemd was, namelijk met dieren te praten en daardoor avonturen te beleven.
Deze musical was in de jaren 60 uiterst succesrijk, maar toch zou het tot de jaren '90 duren voordat er een remake van kwam.
Dit keer werd de handeling in het jaar 1998 legd en de rol van dr. John Dolittle werd gespeeld door de acteur Eddy Murphy (*1961)
Ofschoon het verhaal ten opzichte van de eerste film afwijkt, werd ook deze versie met succes beloond.
Succes is iets wat in Hollywood steeds geld vindt en tot nu toe volgden drie sequels op deze film, nl.:
Dr. Dolittle 2 (2001), Dr. Dolittle 3 (2006) en Dr. Dolittle : Tail to the Chief (2008).
In het tweede plaatje van strook 26 schudt Jerom apen uit een boom en zegt: "Ga aapjes plukken. Rommeke zag eens pruimen hangen. Als eieren zo groot".
Dit is natuurlijk een verwijzing naar een klassieke scene uit het overbekende verhaal van Willy Vandersteens hand De IJzeren Schelvis (1955) waarin de toen nogal primitief uitziende Jerom tegenover een oude vrouw op een ontroerende manier het pruimengedicht voordraagt om een metalen kist te krijgen.
Samenvatting
Tijdens een safari in een jeep in een Afrikaans land krijgen Suske, Wiske, Lambik en Jerom het aan de stok met een chimpansee. De aap steelt Schanulleke en gaat ermee vandoor. De natuurlijk verdrietige Wiske gaat er meteen, zonder op de gevaren te letten, achter aan.Onmiddelijk volgt Suske haar, om Wiske terug te halen, maar dat lukt niet.
Terwijl Lambik en Jerom op een nogal intieme manier contact leggen met de plaatselijke fauna, in de vorm van leeuwen en chimpansees, ontdekken Suske en Wiske een kamp van vluchtelingen die door een oorlog en ontberingen in een kamp leven zonder voldoende water, medicijnen en educatie.
Deze vluchtelingen worden tevens bedreigd door een bende, de Janjaweeds. Het zijn milities, die o.a. kinderen ontvoeren om ze tot soldaten op te leiden.
Suske en Wiske nemen de strijd op en door een vuurgevecht horen Lambik en Jerom dit, die vervolgens in het gevecht ingrijpen.
Het pleit is snel beplecht en de Janjaweeds druipen af.
Onze vrienden verzekeren de kinderen nu hulp en beloven thuis over hun problemen met de Janjaweed te vertellen, om te voorkomen dat ze vergeten worden.
Tekst: Alain Stienen
Voor verder contact:
Stichting Vluchteling
Stadhouderslaan 28
2517 HZ Den Haag
Tel.: 070-3468946
E-mail info@vluchteling.org
Website: www.vluchteling.org
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
