De verraderlijke Vinson
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 251 (1e druk: februari 1997)
In februari 1997 verscheen de eerste uitgave van De verraderlijke Vinson.
Samenvatting
Jerom is samen met de bekende bergbeklimmers R.Udy en H.Erman op expeditie in de Antarctica om daar de hoogste berg, de Mount Vinson, te beklimmen. Overal in België wordt al voortijdig het succes gevierd. Plots verdwijnen de drie spoorloos en vanwege het slechte weer op het Mount Vinson-massief kan men nog niet met zoeken beginnen. Lambik, Suske en Wiske pikken dit niet en gaan meteen op weg richting Antarctica.In Patriot Hills aangekomen laten zij zich naar het basiskamp nabij het Mount Vinson-massief vliegen om van daaruit per hondenslee op zoek te gaam naar Jerom en de twee bergbeklimmers.
Tijdens de tocht merkt Wiske, dat zich in haar reistas een verstekeling schuil houdt. Het is... Tobias, het kleine hondje uit Het hondenparadijs en andere avonturen. Lambik, altijd in oorlog met het diertje, verdiept zich in zijn "vreugde" hier over.
Na een tijd vinden ze het in flarden hangende camp van Jerom en de twee bergbeklimmers. Suske ontdekt het dagboek van H. Erman, waarin staat dat Jerom het succes van de expeditie wil melden, maar plotseling houdt de berichtgeving met een geweldige inktklad op. Wat is er gebeurd?Ondertussen beginnen Tobias en de andere sledehonden door te draaien, schijnbaar van angst, maar... waarom?
Lambik besluit ter plaatse de tenten op te slaan om te overnachten, wat goed is want een vreselijke sneeuwstorm ontlaadt zich over onze vrienden. Ondanks de storm blijven de sledehonden doordraaien en eerst anderhalve dag later, nadat de sneeuwstorm geluwd is, zijn de honden stil.
Wiske gaat nu naar buiten en valt van schrik flauw. Suske, Lambik en Tobias komen nu ook naar buiten en ontdekken tot hun ontzetting, dat de honden verscheurd en opgevreten zijn! Welk wezen op Antarctica is hiertoe in staat?
Onze vrienden gaan met angst in hun hart verder en merken niet dat zij door iets onder de sneeuw gade worden geslagen.
Aan het einde van de dag slaan ze weer hun tenten op en midden in de nacht merkt Tobias, dat er buiten iets aan de hand is en gaat voorzichtig poolshoogte nemen. Hierbij raakt hij steeds verder verwijderd van de tent. Wiske merkt dit en gaat op zoek naar Tobias, komt in een sneeuwstorm terecht en verdwaalt. Door toeval stuikelt ze over de ingesneeuwde Tobias. Ze proberen nu de weg terug naar de tent te vinden. Tevens houdt de sneeuwval langzaam maar zeker op en ze kunnen weer normaal zien.
Plots horen ze hoefgetrappel. Voorzichtig gaan de twee kijken waar het vandaan komt en zien tot hun ontsteltenis een kudde reusachtige oerwezens met mummie-achtige mannen op hun rug op zich afkomen. Snel verstoppen ze zich. Deze griezelige wezens overvallen de tent waarin Lambik en Suske zich bevinden en voeren hen gevankelijk af. Wiske en Tobias achtervolgen Lambik, Suske en de griezelige ontvoerders maar raken door een plots optredende sneeuwstorm de weg kwijt.
De plaatselijke fauna, zoals pinguins en een bultrug, helpen de twee weer de weg terug te vinden. Wiske en Tobias bereiken uiteindelijk hun doel, maar worden gescheiden. Wiske wordt nl. ook ontvoerd door die wezens op hun sauriërachtige reptielen.
Nu is de beurt aan Tobias om ongezien de onderaardse basis binnen te dringen. Hij weet de bewaker te verschalken en komt zo naar binnen.
Ondertussen komen Wiske, Lambik en Suske te weten, wie hier achter steekt. Het is nl. een oude vijand van hen...Savantas!
Via genetische manipulatie is het Savantas gelukt een leger op te bouwen uit mutanten en lystrosauriërs. Hij wil nu de wereld veroveren. Hij heeft echter een probleem; door het voortdurende dupliceren is de kwaliteit van zijn mutanten achteruit gegaan en moet hij alles verversen en dat kan alleen maar door vers bloed! Daarvoor heeft hij het bloed van Jerom en de twee bergbeklimmers nodig. Savantas heeft Jerom een slaapmiddel gegeven en samen met de twee bergbeklimmers opgesloten in een cel.
Lambik en de twee kinderen zullen als voedsel voor de sauriërs dienen.Tobias, verder doorgedrongen in de basis, ontdekt de cel van Lambik , Suske en Wiske. Wiske vraagt naar de sleutel van de cel. Tobias gaat op zoek en komt in de dupliceermachine terecht. Daardoor ontstaan honderden Tobiassen. Deze nemen de sleutel van de cipier af en bevrijden onze vrienden. Daarna gaan de honden op Savantas en zijn mutanten af.
Jerom, bij wie het slaapmiddel uitgewerkt is, breekt uit de cel en begint de sauriërs op te ruimen. Savantas ziet het hopeloze van de situatie in en "beamt" zich weg naar een onbekende bestemming, niet zonder een vernietigingssysteem op gang te zetten. Onze vrienden ontkomen en vieren het succes van de expeditie in Patriot Hills.
Achtergronden
Wie of wat is Vinson?Mount Vinson is de hoogste berg op Antarctica, het continent waarop de Zuidpool van onze Aarde te vinden is. Mount Vinson is één van de seven summits. De Aarde heeft zeven continenten en de zeven hoogste bergen, die op deze continenten te vinden zijn, zijn de "seven summits". Sagarmatha oftewel de Mount Everest is de hoogste berg ter wereld en de tweede hoogste is Mount Vinson. (Sagarmatha zal bij velen bekend zijn als de titel van een Suske en Wiske-verhaal en inderdaad beklimmen onze vrienden hierin de Mount Everest.)
Mount Vinson is een deel van de Ellsworth mountains. Een bijzonderheid van deze bergketen is het grillige weer dat van het ene op het andere moment kan omslaan. Menig expeditie naar de top van Mount Vinson moest afgebroken worden vanwege barre weersomstandigheden. Sneeuwstormen met een windkracht van ca. 150 tot 200 km/h en vallende temperaturen tot - 55 graden Celsius zijn geen uitzondering op het Mount Vinson-massief.
Uitgangspunt voor het bereiken van de Ellsworth mountains, en daarmee Mount Vinson, is een vlucht van Punta Arenas op Vuurland, gelegen in Santiago de Chili, richting Antarctica naar de basis Patriot Hills.
Mount Vinson werd voor het eerst door een Amerikaans - Zwitsers team beklommen in het jaar 1966. Toen duurde het ongeveer twee weken voordat ze de top bereikten. Sindsdien volgden er ca. 400 succesvolle expedities die de top haalden.
In dit verhaal bereiken R. Udy en H. Erman samen met Jerom de top van Vinson. De werkelijk bestaande personages Rudy van Snick en Herman Detienne staan model voor dit verhaal.
Rudy van Snick is een van de meest ervaren bergbeklimmers in België en werkt als reisleider voor een gespecialiseerd reisbureau. Hij is één van de weinigen die alle toppen van de "seven summits" bereikt heeft! In het geheel zijn er maar 29 mensen op de wereld, die zich hiermee kunnen roemen. Mount Vinson was voor Rudy de laartste van de "seven summits". Hij haalde de top van Mount Vinson op 23 december 1995.
Dit succes is mede te danken aan de uiterst secure voorbereidingen van Herman Detienne. Zonder deze voorbereidingen kan een klimtocht zoals naar de top van Mount Vinson levensgevaarlijk worden. Ooit heeft Herman eens een compliment gekregen van Sir Edmund Hillary persoonlijk, vanwege zijn vakmanschap en zijn respect voor de sherpa's, de lokale gidsen bij bergbeklimmingen in de Himalaya. Sir Edmund Hillary is trouwens de eerste mens ter wereld die "Sagarmatha", de mount Everest, als bergbeklimmer bedwong. Dat was in 1953.
Willy Vandersteen was hier destijds diep van onder de indruk geraakt en De brullende berg is zeer zeker mede ontstaan naar aanleiding van het halen van de top van de Mount Everest.
In dit verhaal keren twee bekende randpersonages uit de reeks weer terug.
De eerste is Tobias, het straathondje. Die deed zijn entree in de reeks in het verhaal Het hondenparadijs en zou daarna vaker terugkeren, vooral in de jaren 90 in De mysterieuze mijn, het korte verhaal De mollige marmotten en in dit avontuurl. Meer recent trad hij nog eens op in Het verdronken land en komt hij vrij vaak voor in de nieuwe nevenreeks Klein Suske en Wiske.
De tweede bekende randpersonage is Savantas, vroegere assistent van professor Barabas. In De sprietatoom ging hij er met enkele waardevolle formules vandoor om de wereld te kunnen beheersen. Onze vrienden stopten hem toen en hij vond rust in het hemelse paradijs.
Schijnbaar schopten ze hem eruit, want in het jaar 1972 verscheen hij op Amoras om Krimson en de zwarte madam te helpen Paul Geerts, de verdwenen verteller, gevangen te houden.
Trad hij nog in het voorgaande verhaal als geest op, was hij in het volgende verhaal Amoris van Amoras weer als tweebener onderweg. Ook hier was hij weer op Amoras te zien en speelde voortreffelijk zijn rol als slechterik.
Sus Antigoon nam hem op het einde van het verhaal mee naar Fantasia. Voor de tweede keer hield hij het in een paradijs niet uit (of schopten ze hem ook hier weer uit?), want hier in De verraderlijke Vinson treedt hij weer op als schurk.
De monsterachtige reptielen in dit verhaal heten voluit Lystrosaurus murrayi en waren tamelijk klein. Ze hadden maar een lengte van ongeveer 80 cm. Paul Geerts heeft hier met de grootte van het dier overdreven, maar zal het wel gedaan hebben om de spanning in het verhaal op te schroeven. Ook vrat het volgens de paleontologen geen vlees maar waterplanten. Het dier was geen echte sauriër maar een zoogdierachtig reptiel en leefde in het tijdperk Trias, ca. 230 miljoenen jaren geleden. Het leefde in Antarctica, Zuid-Afrika en Australië. Een bewijs voor vele wetenschappers dat de continenten vroeger aan elkaar vast zaten. Zodoende gaat men er van uit dat tijdens het Triastijdperk alle continenten één groot continent vormden dat Pangea wordt genoemd.
Eerst tijdens het Juratijdperk, ca. 160 miljoenen jaren geleden, begonnen de continenten langzaam te splijten en uit elkaar te drijven.
In strook 137 dringt Tobias een onderaardse basis binnen en denkt : "Goeie genade, dit lijkt wel een ruimtebasis! Ik heb zoiets wel eens gezien bij Wiske op de televisie...Stardrek of zoiets!" Tobias bedoelt natuurlijk niet sterrenmodder maar Star Trek.
Niet alleen deze gedachte van Tobias duidt op deze tv-serie, maar ook de manier waarop Savantas vlucht! Men ziet hem via een materietransporter vluchten. Bij deze tv-serie wordt zo'n transportapparaat ook vaak gebruikt om op planeten e.d. te komen en men noemt het "beamen".
Star Trek begon in 1966 zijn loopbaan als een kleine onbeduidende tv-serie en zou uitgroeien tot een cultureel fenomeen overal op de wereld.
Degene die dit bedacht heeft is Gene Roddenberry (* 1921 - + 1991). Hij ging met zijn idee, een tv-serie op basis van een Western maar afspelend in een verre toekomst en in de ruimte, bij verschillende filmstudio's langs. Die zagen er niks in. Alleen DESILU toonde interesse. Deze studio kon ook de grote zender NBC ertoe bewegen geld in Star Trek te steken. Roddenberry kon dus beginnen met casten; hij nam voor de pilootfilm "The cage" Jeffrey Hunter als captain Pike en de volkomen onbekende Leonard Nimoy als mr. Spock, de Vulcaniër.
De pilootfilm "The cage" werd gedraaid, maar NBC was niet gelukkig met het resultaat; te veel buitenaardsen en een vrouw als rechterhand van de captain kon ook niet door de beugel. De handeling zelf vond men te intellectueel. Het concept zelf vond men wel goed en na taaie onderhandelingen kon Roddenberry opnieuw beginnen. Iets wat trouwens buitengewoon was voor een serie die nog niet eens op TV verschenen was! Roddenberry moest wat toegeven om zijn geliefde alien, mr. Spock, te kunnen redden en liet het idee van een vrouw als tweede persoon in de hiërarchie achter de captain varen.
Leonard Nimoy kon zo zijn rol, weliswaar hier en daar bijgeschaafd, dus verder spelen maar Jeffrey Hunter hield het voor gezien. Zodoende kwam William Shatner aan een rol waarmee hij wereldberoemd en rijk werd, die van captain James T. Kirk.
De tweede pilootfilm "Where no man has gone before" kreeg de toestemming van NBC en werd in 1966 uitgezonden. Tegen het einde van de eerste seizoen wilde NBC de serie stoppen, omdat volgens hen de kijkcijfers verre van goed waren. Toen dit bekend werd startten vele bekende science-fiction-auteurs een brievenactie tegen de stopzetting en dit had succes. NBC, diep onder de indruk, liet een tweede seizoen toe. Na het einde van de tweede seizoen wilde NBC Star Trek weer beëindigen (het werd ondertussen publiek dat NBC problemen met Roddenberry had. Roddenberry wilde nl. niet toegeven aan meer actie georiënteerde handelingen, maar hield vast aan zijn concept van goed doordachte verhalen, waarin de mensheid tracht op een zo vredelievend mogelijke manier problemen op te lossen.), maar ze hadden buiten de waard gerekend met de talloze fans, die elke week naar deze serie keken. Een derde seizoen volgde in 1968/69, maar daarna wilde niemand bij NBC meer iets van Star Trek weten en de serie werd gestopt. Ondertussen was ook DESILU failliet en de rechten van Star Trek gingen naar Paramount, naast MGM en UNIVERSAL één van de grootste filmstudio's van Hollywood.
Roddenberry, ontgoocheld door de samenwerking met NBC, stortte zich op andere projecten en wilde niet meer aan Star Trek denken.
Nu begint het eigenlijke fenomeen van deze serie. Vele kleinere tv-zenders begonnen de serie te herhalen en zie aan... de serie werd een enorm succes. Paramount begon de serie naar het buitenland te verkopen en ook daar kreeg men niet genoeg van de avonturen van captain Kirk en de man met de spitse oren, mr. Spock.
Gezegdes zoals : "He's dead, Jim!", "Beam me up, Scotty. " en " Live long and prosper" vonden hun weg in de popcultuur.
De eerste Star Trek-convention vond plaats in 1972 (te vergelijken met een Suske en Wiske Fanclubdag) en trok duizenden bezoekers. De volgende conventions werden nog voller en succesrijker.
Ondertussen begon men bij Paramount te overleggen of men niet een nieuwe Star Trek-serie op de tv zou kunnen lanceren en men begon met voorbereidingen van Star Trek- Phase II. Met het succes van STAR WARS in 1977 in de bioscopen werd dit idee terzijde gelegd en men begon haastig aan de eerste bioscoopfilm van Star Trek te werken om mogelijk nog wat van de impact, die STAR WARS had achtergelaten mee te krijgen. Men dacht bij Paramount: "Degene die STAR WARS kijkt, zal ook wel Star Trek kijken!". De eerste film Star Trek - The motion picture in 1979 was weliswaar financieel een succes maar volgens velen te langademig en te filosofisch en niet echt spannend. Met de tweede film The wrath of Khan in 1982 keerde Star Trek weer terug naar de oude formule en een hele reeks bioscoopfilms zou tot het jaar 2003 volgen.
In 1987 kwam Star Trek onder leiding van Roddenberry weer terug op het beeldscherm, echter wel met een andere bemanning en met een groter ruimteschip: Star Trek - The Next Generation! Ook deze serie was een enorm succes en zou tot 1994 lopen, langer dan de originele serie!
Roddenberry werd echter in de loop van 1989 ziek en begon zienderogen af te takelen en ging in 1991 van ons heen. Paramount wilde haar geldezel echter niet met Roddenberry laten sterven en zorgde, toen Roddenberry nog leefde, voor een overdracht. De nieuwe verantwoordelijke was en is nog steeds Rick Berman. Deze kwam in 1991 met Star Trek - Deep Space Nine op de proppen en ook deze serie was succesvol en zou lopen van 1992 tot en met 1999, dus ook weer langer als de originele serie uit de jaren 60. Met het einde van de Next Generation in 1994 op de beeldschermen besloot men in het zelfde jaar een nieuwe serie te lanceren: Star Trek - Voyager!
"Waarom niet tegelijkertijd twee Star Trek - series? De maschine loopt en Star Trek is populairer dan ooit!", dachten Berman en Paramount. Die formule ging echter niet op. Deep Space Nine was nog succesvol en werd elke volgende seizoen beter en spannender, maar Voyager dommelde voort en eerst met het opduiken van de sexy Seven of Nine, een Borgdroon, en de Borg zelf kwam de serie enigszins op tempo. Voyager haalde wel de zeven seizoenen, zoals de Next Generation en Deep Space Nine, maar bewees tevens dat niet alles wat de naam Star Trek draagt gouden vruchten draagt.
Wijzer geworden wachtte men na het einde van Voyager een tijd, voordat een nieuwe Star Trek-serie het daglicht zou zien. Ondertussen was George Lucas weer actief geworden en bracht een prequel (een verhaal vóór het verhaal) van STAR WARS uit: STAR WARS - The phantom menace en liet de levensloop van de kleine Darth Vader zien.
"Hé, dat kunnen wij ook!" dachten ze bij Paramount en Berman ontwikkelde samen met Brannon Braga Star Trek - Enterprise! Deze serie speelt zich af voor de avonturen van captain Kirk en mr. Spock, dus voor en tijdens het oprichten van een verbond der planeten Aarde, Vulcan e.a., de zogenaamde Federatie der Verenigde Planeten!
Tijdens het eerste seizoen 2001/2 was de serie uiterst succesrijk, maar de tweede en de derde lieten te wensen over (trouwens de laatste bioscoopfilm "Nemesis" met The Next Generation - crew was in de bioscopen ook een flop!!) en het vierde seizoen dat vanaf oktober 2004 uitgezonden wordt moest zich bewijzen. Het mocht echter niet baten, het vierde seizoen van star Trek – Enterprise was tevens het laatste!
Daarmee liep deze serie één seizoen langer als de oorspronkelijke reeks uit de jaren 60. De producenten lieten zich, net als het geval was bij het origineel, ondanks protesten van de fans niet overhalen om de serie voort te zetten.
Star Trek werd stilgelegd. Door de successen van o.a. The Lord of the Rings-trilogie en de acht Harry Potter-films zag men er geen baat meer in om veel geld in het genre Science Fiction te steken. Men gaf de voorkeur aan Fantasy en het daarmee verbonden Sword and Sorcery. Voorbeelden hiervoor zijn o.a. de films 300 (2006), de remake van Clash of the Titans (2010) en Percy Jackson & the Olympians : the Lightning Thief (2010) en de vervolgen op die films.
Daardoor werd ook de door Paramount al aangekondigde elfde Star Trek-film na het stoppen van Star Trek – Enterprise op de lange baan geschoven.
Op kleine schaal werd in 2006 het 40-jarig bestaan van Star Trek gevierd. Daarbij viel het de verantwoordelijken weer op hoe trouw de aanhangers van deze serie waren en dat bijvoorbeeld ook de opvolgende series als The Next Generation, Deep Space Nine, Voyager en het kort daarvoor beeindigde Enterprise nieuw publiek veroverden bij de kleine onafhankelijke tv-zenders. Zelfs de in vergetelheid geraakte tekenfilm-serie Star trek – The Animated Series (1974/75) was weer te zien bij de kinderzenders.
Toch zou het nog tot 2009 duren voordat J.J. Abrams (*1966), het toen nieuwe wonderkind uit Hollywood, groen licht kreeg voor een nieuw avontuur met ruimteschip Enterprise. Abrams had echter géén zin om zijn visie te baseren op dat wat uit de voorgaande series en films al bekend was. Hij gooide het roer om, tegen de wens van veel die-hardfans, en creëerde een alternatief-universum, waarin alles vertrouwd lijkt maar toch 
anders is. In de nieuwe tijdlijn zien we hoe Kirk en Spock hun carriëre beginnen op de Starfleet-Academy en met veel hindernissen en tegenzin een team beginnen te worden op de gloednieuwe USS Enterprise 1701. Als eerbetoon aan de vroegere crew maakt de oude Spock, gespeeld door Leonard Nimoy (*1931 - +2015), ook zijn opwachting.
De elfde film met de naam Star Trek werd in 2009 wereldwijd een kaskraker. Ondanks de vele negatieve critici, vooral onder de die-hardfans was het duidelijk dat velen dit anders zagen.
Degenen die hier vooral van profiteerden waren de nieuwe vertolkers van captain Kirk (Chris Pine (*1980)), Spock (Zachary Quinto (*1977)), Dokter McCoy (Karl Urban (*1972)), Lt. Montgomery „Scotty“ Scot (Simon Pegg (*1970)) en Uhura (Zoë Saldana (*1977)).
Toch zou het weer lang duren voordat de volgende Star Trek-film wereldwijd in de bioscopen te zien zou zijn. Midden 2013 was het dan eindelijk zover. Het avontuur ging verder. Het twaalfde spektakel droeg de naam : Star Trek into Darkness waarin de nieuwe crew met Benedict Cumberbatch (*1976) een geduchte en tevens duivelse tegenstander had.
Paramount en regisseur J.J. Abrams waren niet alleen financieel maar ook artistiek gezien meer dan tevreden over het resultaat. Ze hadden weer wereldwijd een kaskraker afgeleverd. Toch was er een bittere bijsmaak gebleven voor zeer velen.
Waaraan lag dit?
Zelfs filmfiefhebbers die eigenlijk niets op hebben met Star Trek kennen de ondertussen als filmklassieker geldende Star Trek II – the Wrath of Kahn. Die film geldt namelijk samen met deel 4 The Voyage Home en deel 8 First contact als één van de beste delen uit deze filmreeks.
Wat Into Darkness en The Wrath of Kahn met elkaar delen is het personage Kahn Noonien Singh, de tegenstander van captain Kirk. Zo is dus Into Darkness gewoon een variatie op de eerder genoemde klassieker geworden, in plaats van een zelfstandige film. Dat was dus de grote minpunt van deze film!
J.J. Abrams hield hierna het projekt Star Trek voor gezien en stapte over naar een andere Science Fiction-franchise, nl. STAR WARS. Eind 2015 kan hij met STAR WARS – The Force Awakens bewijzen of hij ook deze film-reeks weer tot leven kan wekken, zoals hij dat gedaan heeft met Star Trek. Ook hier zijn weer die-hardfans aan het zeuren, maar uiteindelijk telt alleen maar het, financiële, succes en dat zal hij wel hebben.
Na veel gedoe met o.a. scenario-schrijvers gaat het ook bij Star Trek weer verder. Simon Pegg schrijft mee aan het script en het resultaat zal verschijnen tijdens het 50-jarig bestaan in 2016.
Tekst: Alain Stienen
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
