De kunstkraker
 |
 Index |
 |
Op 17 februari 2003 verscheen het album De kunstkraker als nummer 278 in de Rode reeks.
Op 19 november 2001 begon in het Vlaamse blad Expres een nieuw verhaal van Suske en Wiske. De kunstkraker was de opvolger van De Europummel, waarvan twee weken eerder de slotaflevering was verschenen.
Doordat Marc Verhaegen een week eerder ook bezig was met het opzetten van een nieuw verhaal voor de krant, Heilig Bloed, slaagde hij er niet in om op dat moment al het nieuwe avontuur in Expres van start te laten gaan. Als gevolg hiervan waren Suske en Wiske een weekje afwezig in het blad waarin ze al sinds 1972 verschenen.
Een paar weken later bleken de eerste afleveringen van De kunstkraker de laatste afleveringen van Suske en Wiske te zijn die in Expres werden afgedrukt. Het nieuwe verhaal, dat in nummer 48 was begonnen was slechts gedurende drie weken in het tijdschrift te lezen, daarna verdween het uit de kolommen van het blad. De titel van Expres bleek met ingang van nummer 51 te zijn verkocht aan de Nieuwe Persgroep en kwam daarmee als zelfstandige uitgave te vervallen. De inhoud van het blad was voortaan gelijk aan dat van de gelijksoortige uitgave "Dag allemaal".
De voorpublicatie van De kunstkraker wordt vanaf 14 februari 2002 overgenomen door het Vlaamse tijdschrift Story. Na een introductie in het nummer dat op 7 februari verscheen was een week later de eerste aflevering van het verhaal in het blad te lezen.
Het verhaal begint als Suske, Wiske en Lambik het museum voor schone kunsten bezoeken. Tijdens hun verblijf in het museum wordt er een kostbaar schilderij gestolen. Daar zien ze hoe een gemaskerde man een vreemd wapen op een schilderij richt. Ze kunnen hem nog net op tijd overmeesteren.
Als Lambik het pistool onderzoekt, struikelt hij en komt hij in een schilderij van Salvador Dali terecht waar grote olifanten rondlopen met
uitgerekte giraffenpoten. Later komen de striphelden ook nog verzeild in doeken van Magritte en Escher.
Suske en Wiske gaan met het wapen naar professor Barabas in de hoop dat die hen er wat meer over kan vertellen. Het wapen blijkt een Dimencoop te zijn. Hiermee kun je in een schilderij stappen. Barabas kent zo'n Dimenscoop maar al te goed. En ook de gemaskerde man is geen onbekende voor hem.
Opmerkelijk: Vanaf dit album staat de naam van de uitgeverij op de cover niet meer in zwarte maar in witte letters. Bovendien is er een logo voor de naam gekomen.
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
