Sprookjesnacht aan zee
Dit verhaal heette eigenlijk Sprookjesnacht in het Zwin maar verscheen in 1983 in Plezier met Suske en Wiske als Sprookjesnacht aan zee. De Vlaamse editie van dit album bevatte zelfs een plastic zandvorm van het zandmannetje, het figuur uit het verhaal!
Na de eerste publicatie kende het verhaal diverse heuitgaven, zoals in de Dubbelstrip in 1986, samen met het verhaal Het onbekende Eiland.
In 1987 een herneming van De Standaard voor Hema samen met het verhaal De Witte Gems.
In deel 42 van de Lecturama-serie (1993) had dit verhaal ook een herneming, om daarna voor Agfa in 1994 als reclame te dienen.
Als laatste herneming was dit verhaal in het Familiestripboek van het jaar 1999 te lezen.
Naast de zandmannetjes is er ook weer een glansrol voor de meesterschurk Krimson.
Vooral in de laatste jaren is de schurk weer terug van weggeweest. Zo liet hij zijn misdadig brein weer op volle toeren lopen in o.a. De ongelooflijke Thomas (2001), Kaapse kaalkoppen (2004), De kaduke klonen (2005), Het machtige monument (2008) en in het korte verhaal voor de Troskompas Krimson Break (2009).
In strook 82 verwittigt Lambik Jerom per walkie-talkie! Een walkie-talkie is de voorloper geweest van onze hedendaagse gsm's, de mobieltjes! Deze walkie-talkies waren tegenover onze hedendaagse mobiele telefonen logge apparaten, maar ze voldeden aan dat wat ze moesten doen, namelijk draadloze communicatie!
Samenvatting
In de duinen van Zeeuws-Vlaanderen vinden we 's nachts Suske, Wiske en tante Sidonia rustend in een tent. Ze hadden namelijk besloten om te kamperen in de natuur.Wiske kan echter niet slapen en besluit een wandelingetje in de heerlijke nacht te maken. Plots ziet ze in het licht van haar zaklamp een vreemde verschijning. Een wezentje gevormd uit zand!
Geschrokken rent ze terug naar de tent, waar de twee anderen liggen te slapen. Ze struikelt en de tent ligt helemaal overhoop. Wiske vertelt wat ze gezien heeft. Niemand gelooft haar en de volgende morgen rijdt de verbolgen tante Sidonia naar huis met het tweetal. Ook Suske is niet te spreken over Wiske. Later op de dag is de stemming in het huis nog steeds te snijden. De bel rinkelt, de nukkige Wiske doet open en professor Barabas maakt zijn entree.
De professor krijgt het hele verhaal te horen en bevestigt, tot grote vreugde van Wiske, dat zandmannetjes wel degelijk bestaan.
Volgens de legende woont er een zandfee in een zandkasteel in de duinen van Zeeuws-Vlaanderen en ze regeert over de zandmannetjes. Volgens dezelfde legende leggen alle vogels in het Zwin een gouden ei, als het sterrenbeeld van de Boogschutter zijn pijl richt naar die van de Stier.
Terzelfdertijd leest in een gevangenis een woeste personage dezelfde legende en vindt ze uiterst interessant.
De dag erna horen onze vrienden op de radio dat staatsvijand nr. 1, Krimson, uit de gevangenis is ontsnapt zonder een spoor na te laten.
Lambik en Jerom arriveren goedgeluimd. Wiske vertelt over haar ontmoeting met het zandmannetje, maar wordt ook door het tweetal hartelijk uitgelachen.
Ondertussen vindt Suske uit dat het astrologische gebeuren rond de sterrentekens morgen moet plaatsvinden. Op datzelfde moment heeft Krimson, in een kreeftachtig rupsvoertuig op de bodem van de Noordzee, dezelfde ingeving.
Na een berisping van Sidonia komt Lambik met het voorstel samen met de kinderen naar de zandmannetjes te gaan zoeken.
Professor Barabas leent het drietal twee Vitamitjes uit, speciaal ontworpen om de duinen te kunnen verkennen. Niet lang daarna maakt Lambik al kennis met het eerste zandmannetje. Door een ongeluk lost dit mannetje op in het zeewater.
Ook Krimson duikt op aan het strand met zijn kreeftvoertuig, en wil net zoals het drietal op zoek gaan naar het zandkasteel.
Dieper in het Zwin ontdekt het drietal, maar ook een handlanger van Krimson, een eigenaardige mistbank. Lambik schakelt de handlanger uit en de drie gaan meteen op de mistbank af.
Achter de mistbank staat het zandkasteel. Maar niet alleen de twee kinderen hebben het ontdekt, maar ook Krimson. De schurk begint meteen het zandkasteel te vernielen om de zandfee te kunnen ontvoeren.
Lambik is ondertussen tot slapen gedwongen, omdat hij per ongeluk een zandmannetje tot moes gereden heeft.
De boeven vangen de zandfee en met hun voertuig vernietigen ze een klein leger aan zandmannetjes met een volle lading water. Suske en Wiske worden buiten westen geslagen en aan waterbrekers vastgebonden, zodat ze bij vloed zullen sterven. Onder luid gejuich verdwijnt Krimson met de Kreeft en de zandkoningin als gijzelaar.
Een vijftal zandmannetjes riskeert hun leven en zij bevrijden Suske en Wiske uit hun netelige situatie.
Niet lang daarna duikt Krimson met zijn Kreeft weer op en beveelt de zandmannetjes alle gouden eieren op te rapen. Pas daarna krigen ze hun koningin weer terug. Nu wordt het de kinderen duidelijk waar het Krimson om gaat. Niet lang daarna vinden ze de slapende Lambik en maken hem wakker. Lambik krijgt het gebeuren verteld en die verwittigt Jerom per walkie-talkie.
Jerom verschijnt en de kinderen helpen de zandmannetjes om alle gouden eieren te verzamelen. Krimson komt met zijn voertuig uit de Noordzee. Ze zien de berg aan gouden eieren en de bandieten komen allen op het strand om er zich aan te vergapen. Suske en Wiske gaan ondertussen ongemerkt aan boord van de Kreeft en bevrijden de zandkoningin.
Twee zandmannetjes rollen plots een reusachtig gouden ei van de duinen naar het strand. Krimson waant zich nu al de rijkste man ter aarde. Plots breekt een stalen vuist uit het ei en Krimson vliegt een paar meter verder. Het zijn Jerom en Lambik die zich erin verstopt hadden. De strijd is vlug gestreden. De bandieten worden overmeesterd en Krimson, die met zijn Kreeft Jerom te lijf wil gaan, vindt snel uit dat dit niet mogelijk is. Jerom smijt wat van het voertuig en Krimson overgebleven is in de Noordzee.
De fee stijgt nu op in de hemel en strooit met gulle hand de gouden eieren boven de kusten van België en Nederland, zodat de kinderen die zoŽn gouden ei vinden het aan de burgemeester van de badplaatsen aan de kust kunnen geven, die het weer aan kinderen in nood zullen geven.
Tekst: Alain Stienen
