De bokkige bombardon
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 160 (1e druk: juni 1976)
De bokkige bombardon begon als voorpublicatie in De Standaard op dinsdag 2e september 1975, en eindigde op maandag 12 januari 1976.
Natuurlijk was er van tevoren een aankondigingsstrook en die viel in de krant te lezen op maandag 1 september 1975.
De eerste albumuitgave kon men in de winkels kopen vanaf juni 1976.
De militaire blaasorkesten uit de 19e, respectievelijk uit de 20e eeuw, hadden behoefte aan een zuiver en hard klinkende bas. De instrumentbouwers reageerden hierop en presenteerden diverse instrumenten zoals de euphonium, beter bekend als de tenortuba, en de contrabastuba, die als bombardon bekend is. Als het instrument cirkelvormig gebouwd is, luistert het naar de naam helicon. Later werd het ook souzafoon genoemd!
Vaak wordt de naam bombardon voor het jaar 1835 ook gebruikt om er de ventieltrombone mee aan te duiden en zodoende wordt alle marsmuziek van voor 1835 niet op een tuba gespeeld, maar op een trombone!
Dit verhaal is natuurlijk een pleidooi voor het behoud van traditionele muziek, zoals ze door een fanfare gespeeldt wordt.
Midden jaren 70, ten tijde van de voorpublicatie van dit verhaal, werd het muzikale gebeuren overheerst door de almachtige presentie van de pop- en rockmuziek. (Dit zou later in de jaren 80 en 90 nog sterker worden.)
De jongeren wilden liever muziek leren spelen op een gitaar of keyboard, of ze wilden leren drummen op een drumstel. Hierdoor raakte de belangstelling voor het spelen op een tuba e.d. op de achtergrond en daardoor hadden de blaasorkesten nauwelijks jongeren die in de voetstappen van de oudere muzikanten wilden treden, met als gevolg dat vele fanfares ophielden te bestaan.
Anno 2005 is de situatie er niet rooskleuriger op geworden, alhoewel de belangstelling voor dit soort muziek in de loop van de jaren weer is toegenomen.
Toen het verhaal begon begon, midden jaren 70, werden de lezers geconfronteerd met een geheimzimmige en tevens grimmige tegenstander, die onze vrienden schijnen te kennen uit vroegere avonturen.
Paul Geerts, de auteur van het verhaal, liet de lezers toen nogal lang raden, wie de mysterieuze tegenstander was! Velen dachten, dat het Krimson was, maar Paul voerde ze op glad ijs, het was namelijk Theofiel Boemerang!!!
Deze gewiekste handelsreiziger werd door Willy Vandersteen geïntroduceerd in het verhaal De Texasrakkers, waar hij onze vrienden hielp met zijn stofzuigers.
Dit personage herrinnerde aan een ander bekend strippersonage, nl. aan Serafijn Lampion uit het Kuifje-verhaal De zaak Zonnebloem en andere verhalen uit die reeks.
Heeft Willy Vandersteen bewust of onbewust dit personage gecopieerd? Dit feit is natuurlijk niet meer te achterhalen, maar net zoals bij Hergé (*1907 - +1983) met Serafijn Lampion dient Theofiel Boemerang er toe onze vrienden op en humoristische manier te kwellen.
Samen met zijn vrouw Celestien Boemerang is hij als buur van tante Sidonia in het verhaal De windmakers niet te genieten. Maar de Boemerangs vinden tegen het einde van het verhaal een manier om onze vrienden te helpen om Suske, Wiske en hun internationale vrienden te bevrijden.
Theofiel Boemerang blijkt voor de fans een interessant personage te zijn, want niet lang daarna duikt hij op in De wolkeneters. Met zijn op winst gerichte gedachten, brengt hij de utopie van de geleerden Kosmo en Kumu enorm veel schade toe.
Was Theofiel Boemerang in deze eerste drie verhalen nog de man, die op een kleinschalige manier probeerde zaken te doen maar daarbij ook steeds op een charmante manier aan zijn eigen beurs dacht, zo had hij op een naïeve manier zijn hart steeds op de juiste plaats!
In De schone slaper begint Theofiel op het slechte pad te raken! Zijn leuze: "Kleine percentjes, grote ventjes!" werkt niet meer! Hij begint onze vrienden tegen te werken en wordt crimineel!
Dit feit wordt in dit verhaal De bokkige bombardon meer als duidelijk! Theofiel geeft namelijk niets meer om het leven van onze vrienden. Hij denkt namelijk alleen nog maar aan zichzelf en gaat over lijken, zodoende werkt hij op de lezer niet meer zo humoristisch! Hij lijkt door dit gedrag inderdaad op de brute en nietsontziende Krimson.
Het verdere relaas van Theofiel Boemerang leest u in de samenvatting van De bezeten bezitter. (In voorbereiding)
Wie de aankondiging doorleest, ziet er ook een detail, wat in het eigenlijke verhaal niet voorkomt. Jerom wil er met zijn enorme kracht een berg openscheuren om zijn vrienden te bevrijden!
Zelfs in de jaren 70, een tijd waar Studio Vandersteen op volle toeren draaide, lag er tussen de aankondiging en voorpublicatie niet veel tijd. Tijdens de voorpublicatie liet de auteur, Paul Geerts, het idee van het openscheuren van de berg weer varen.
Hetzelfde gebeurde ook een jaar later met De amoureuze amazone, waar in de aankondiging te lezen viel, dat onze vrienden bij de Amazones en de Oude Grieken zouden landen, maar Paul Geerts veranderde dit idee tijdens de voorpublikatie alweer en liet onze vrienden vechten tegen robots op een planeet in de toekomst. Deze verandering berust op het feit, dat in 1977 de film STAR WARS (heden ten dage heet deze film STAR WARS Episode IV - A New Hope) onverwacht een grote kaskraker werd. Paul Geerts wilde ook van deze populariteit meesnoepen en veranderde zodoende het scenario. Later in de reeks, namelijk in De kadulle Cupido, beleven onze vrienden dan eindelijk hun avontuur met de Amazones en de Oude Grieken.
In dit verhaal duikt een bekende uitvinding van professor Barabas op: De Klankentapper!
In het gelijknamige album zien we dit apparaat voor het eerst. Onze vrienden kunnen ermee met planten en bomen praten. Schijnbaar heeft professor Barabas niet stilgezeten, want nu kunnen onze vrienden er zelfs mee met levenloze objecten, zoals een kiosk, praten.
Samenvatting
Lambik wordt op een zonnige dag door tante Sidonia uitgenodigd voor een barbecuefeestje. Om er steming in te brengen wil Lambik bij een winkel voor muziekinstrumenten een oude bombardon kopen. Plots komt een kleine man, wiens gezicht door een grote hoed onherkenbaar is, naar binnen en wil ook de oude bombardon kopen. Tot zijn verbazing herkent de kleine man in de koper van de bombardon onze vriend Lambik en die zegt hem eens vijf minuten ongezouten zijn mening. Boos druipt de kleine, mysterieuze man daarop af.Blij met zijn aanwinst loopt Lambik nu naar het huis van tante Sidonia. De kleine onbekende man volgt hem op afstand en zweert dat Lambik nog niet van hem af is.
Na het barbecuefeestje wil Lambik aan Suske, Wiske, Sidonia en Jerom zijn muzikale kunsten presenteren, maar echt lukken doet dit niet. Na een finale poging slaagt hij erin, speelt vals en verdwijnt als in het niets voor de ogen van onze vrienden. Onze vrienden zoeken hem nu, maar vinden hem niet. Op de plaats van de verdwijning vindt Suske een prop papier die uit de bombardon gevlogen is. Met deze prop gaan ze naar professor Barabas, die meteen geheimzinnig doet en de prop in de kluis van zijn laboratorium opbergt.
Suske en Wiske accepteren dit niet en gaan in de holst van de nacht naar het huis van professor Barabas om er achter te komen wat de professor tracht te verbergen. Wat de twee kinderen niet weten is dat de kleine geheimzinnige man ook achter de prop papier aan is. In het laboratorium betrappen de kinderen de kleine man bij het stelen van de prop. De kleine man weet echter de twee te overmeesteren en maakt nu bekend wie hij is. De vastgebonden kinderen geloven hun ogen niet, als ze er achter komen wie hun tegenstander is.
Sidonia is ondertussen wakker geworden en vindt de kinderen niet. Ze belt onmiddelijk Barabas op. Die gaat in zijn laboratorium kijken, vindt er de kluis opengebroken en Schanulleke, het bewijs, dat de twee kinderen daar geweest zijn.
Onmiddelijk rijdt Sidonia naar Barabas, waar de professor begint op te biechten dat het briefje van de maker van de bombardon stamde. Deze legde zijn hart en ziel in het muziekinstrument. Een goede fee wilde hem hiervoor belonen. De bombardon zou voortaan mensen lokken naar muzikale bijeenkomsten. Uit winstbejag misbruikte de man de gave van de bombardon om zijn instrumenten te verkopen. Verbolgen strafte de fee hem hiervoor en de man zou geen rust meer vinden voor de bombardon stukgeblazen is. Degene die op de bombardon vals speelt, zal als slaaf terechtkomen in het hol van het monster... en daar houdt de tekst op het stuk papier op.
Ontroostbaar over de verdwijning van Suske en Wiske en met Schanulleke rijdt Sidonia terug naar huis.
De volgende morgen vertroetelt Sidonia het lappenpopje uit eenzaamheid. Ze wast het en hangt het popje buiten te drogen an de waslijn. Na een tijd komt ze terug, maar het popje is verdwenen! Nu is Sidonia helemaal alleen en hangt zichzelf, om haar verdriet uit te laten waaien, aan de waslijn.
De morgen daarop komen Suske en Wiske, alsof er niets aan de hand geweest is, terug. Sidonia vraagt om uitleg maar de twee weigeren die te geven.
Met de hulp van Barabas komt Sidonia op het spoor van een machtige organisatie die de bombardon wil hebben uit winstbejag. De organisatie wordt geleid door de geheimzinnige, kleine man. De helpers van hem noemen zich de Baffelkassen.
Onze vrienden binden de strijd aan tegen de Baffelkassen en na vele hachelijke avonturen weten onze vrienden de strijd te winnen.
Ze bevrijden Lambik uit de klauwen van het elektronische monster Hultrasson, die er door middel van keiharde muziek voor moet zorgen dat de jeugd niet meer met elkaar praat. Jerom verslaat uiteindelijk het monster met zijn eigen wapens, door middel van een luide schreeuw en Wiske heeft Schanulleke weer.
Het is echter Lambik met zijn bombardon, die het laatste woord heeft. Door op de bombardon te spelen raken niet alleen onze vrienden betoverd, maar ook de Baffelkassen en hun mysterieuze kleine leider. Lambik leidt hen uit het onderaardse systeem naar boven en levert ze af bij de politie. De kleine, onbekende man is hun vroegere vriend en buur... Theofiel Boemerang!
Onze vrienden keren nu weer terug naar het onderaardse systeem en bevrijden er de maker van de bombardon, Fanfaron.
Nu is het aan Jerom de beurt de bombardon stuk te blazen, waardoor Fanfaron eindelijk rust vindt. Jerom blaast het muziekinstument aan flarden en Fanfaron verdwijnt tevreden.
Tekst: Alain Stienen
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
