De blinkende boemerang
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 161 (1e druk: augustus 1976)
Op dinsdag 13 januari 1976 was in De Standaard de aankondiging van het nieuwe Suske en Wiske-verhaal te lezen. Het had de luisterrijke titel De blinkende boemerang.
De voorpublicatie begon meteen de dag er na op woensdag 24 januari 1976 en eindigde op zaterdag 22 mei 1976.
In augustus 1976 lag het album als eerste druk in de winkels te koop.
Voor het eerst in de toen al 36-jarige geschiedenis van de reeks beleefde het stripduo een avontuur op het continent Australië!
Australië is niet alleen een continent, maar tevens ook een staat op zichzelf. De hoofdstad van Australië is Canberra en als regeringsvorm is het een parlementaire monarchie met als staatshoofd de Britse koningin Elisabeth II (*1926)!
Men vraagt zich nu af hoe een Britse koningin staatshoofd van een land als Australië kan zijn. Dit komt door het feit dat Australië in haar geschiedenis een Britse kroonkolonie geweest is en nog heden ten dage hoort dit continent tot de "British Commonwealth", een soort van economisch systeem, uitsluitend voorbehouden aan de vroegere koloniën van Groot-Brittannië. Canada bv. is ook bij de "British Commonwealth" aangesloten en heeft Elisabeth II als staatshoofd.
In de aankondiging heeft de auteur Paul Geerts het over het aantal inwoners van het continent en geeft die aan met 10.000.000. Dat was toen in het jaar 1975! Nu, anno 2005, is dat natuurlijk meer, want Australië heeft op het moment 20.090.000 inwoners!!! Als men zich realiseert hoeveel miljoen inwoners Nederland of Belgie hebben en het dan vergelijkt met het aantal inwoners van Australië! Gebrek aan plaats hebben de Australiërs dus niet!!!
De naam Australia is Engels, maar komt van het Latijn (Terra Australis) en betekent zoveel als "Land in het zuiden gelegen".
Australië heeft ook vier symbolen, die je als je ze ziet onmiddelijk aan dit continent doen denken, nl. de opera van Sidney, het natuurmonument de Ayers-rock, gelegen in de "Outback" in het hartje van Australië en de bekendste dieren uit de plaatselijke fauna, de kangoeroe en het potsierlijke koalabeertje.
Dit continent is ca. 120.000 jaar geleden voor het eerst door mensen bezocht. Wie dit waren is onbekend, want de eigenlijke oerinwoners, de Aborigines, zijn er pas sinds 60.000/50.000 jaren.
De Aborigines hebben het sinds de kolonialisering door de Britten steeds zwaar te verduren, want net zoals de Indianen in Noord-Amerika werden ze door de blanken vervolgd, verdreven en vermoord. Eerst heden ten dage begint men dit natuurvolk schoorvoetend als zodanig te accepteren, maar het leed is al geschied. Vele jonge Aborigines weten al niets meer over hun vroegere cultuur en daarmee is onherroepelijk een fascinerend stuk "primitieve" samenleving gedoemd te verdwijnen.
Deze samenleving is fascinerend omdat zij zich één voelen met hun omgeving!!! De Aborigenes zien in het land geen bezit, zoals wij Westerlingen.
Zij zijn een deel van het land en kunnen daarom overal gaan en staan, waar zij willen. Deze levenswijsheid halen ze uit hun geloof aan de "dreamtime" oftewel de droomtijd. Als Aborigines slapen, ervaren ze hun dromen als echt. Dit betekent dat ze hun dromen bewust sturen in de richting die ze willen ingaan. Dit bewuste richting geven aan dromen houdt ook in dat je met geesten kunt communiceren. Zo zijn overleden stamgenoten dus voor hen ook niet dood, want men kan met ze praten en om raad vragen in dromen.
Door deze conversatie met overleden stamgenoten e.a. waren de Aborigines in staat de realiteit te accepteren en zich te concentreren op het overleven in een magnifique, maar ook uiterst dodelijke leefwereld. Dit had als gevolg dat de vroegere Aborigines zodanig in hun omgeving konden opgaan dat menig blanke het voor toverij hield.
Al omstreeks het jaar 1292 was bekend, dat er ten zuiden van Java een rijk land moest liggen, waar de schelpen en het goud voor het oprapen lagen, want de ontdekkingsreiziger Marco Polo (*1254 - +1324) maakte er notities van, tijdens zijn reis van China naar Venetië.
Australië liet lang wachten op haar ontdekking. Eerst in het jaar 1606 zette de Nederlander Willem Jansz (*1571 - +1638) als eerste Westerling voet op dit continent.
In het jaar 1629 strandde een handelsschip der Vereenigde Oostindische Compagnie (V.O.C.), de Batavia, op een rif van de Wallabi-eilanden, ca. 60 km voor de kust van West-Australië. De Batavia was deel van een expeditie en stond onder leiding van de Nederlandse koopman Francisco Pelsaert (*1595 - +1630).
Pelsaert besloot in een sloep naar Java te varen om hulp te halen. Zijn ervaren compagnon Jeronimus Cornelisz ( *1598 - +1629) zou achterblijven om op de gestrande bemanning, waaronder ook vrouwen en kinderen, te passen. Toen Pelsaert eenmaal weg was begon voor de overgebleven bemanning een terreurbewind van drie maanden, want Cornelisz en zijn kornuiten buitten de bemanning systematisch uit. Pelsaert keerde echter terug en zonder medelijden doodde hij de muiters. Het gevolg hiervan was dat Pelsaert niet stil bleef staan bij het feit dat hij een continent voor het oprapen had.
In het jaar 1642 besloot de V.O.C. het continent d.m.v. een expeditie te onderzoeken. Abel Tasman (*1603 - +1659) ontdekte hierbij het eiland dat naar hem genoemd is, Tasmanië. Abel Tasman zelf dacht dat hij een verder stuk van het continent ontdekt had.
Een verdere expeditie in het jaar 1696 onder leiding van Willem de Vlamingh (*1640 - +?) cartografeerde vele delen van de westkust van Australië.
Dat de V.O.C. in die tijd Australië niet voor de Nederlandse kroon in bezit nam is een bewijs dat ze dit land toen niet als waardevol genoeg zagen om het op te eisen. Onbegrijpelijk, gezien het succes van de V.O.C in de andere delen van Oost-Azië.
Het was in april of mei 1770, dat kapitein James Cook (*1728 - +1779) de oostkust van Australië bereikte en het land officieel voor de Britse kroon als New South-Wales in bezit nam.
Op 26 januari 1788 ontstond op de plaats waar nu Sydney ligt een eerste kolonie. De Britten hadden besloten een kolonie op te richten. Deze kolonie bestond niet alleen uit pioniers, maar vooral ook uit strafgevangenen! Zo werden tenminste de gevangenissen op een elegante manier leeg en men spaarde daardoor een hoop geld.
In datzelfde jaar kwam het eerste schip, de "Botany Bay" met pioniers en strafgevangenen bij de kolonie aan en de verovering van dit unieke continent kon beginnen met alle gevolgen van dien.
Op 26 september 1907 werd Australië onafhankelijk en werd lid van de British Commonwealth.
Uniek is Australië ook vanwege haar fauna!
Vroeger hingen de continenten aan elkaar, maar zo'n slordige 36 miljoen jaar geleden, tijdens het aardtijdperk Oligoceen, dreef het continent Australië van het continent Antarctica af en kwam was apart te liggen. De dieren die er toen leefden waren buideldieren en waren evolutionair gezien vroege zoogdieren. Terwijl de evolutie op alle andere continenten onverminderd doorging en de zoogdieren zich daar in alle vormen en groottes ontwikkelden bleef deze op Australië steken. De oorzaak dat de evolutie op Australië bleef steken lag natuurlijk aan de isolatie van het continent. Hierdoor ontstond in de loop van miljoenen jaren een ecosysteem dat nergens op de wereld meer zo voorkomt! Herbivoor (planteneter), carnivoor (vleeseter) of omnivoor (alleseter), alle dieren waren buideldieren.
Er bestaan op Australië zelfs twee soorten van vroege zoogdieren, nl. eierleggende zoogdieren, het vogelbekdier en de mierenegel. Weer een bewijs, dat de evolutie hier stil is blijven staan. Het enige niet-buideldier op Australië was de mens. Deze verscheen met de komst van de Aborigines, die zich echter aan de unieke natuur aanpasten zonder het kapot te maken.
Met de komst van de eerste kolonisten, kwam hier verandering in. Ze brachten van thuis geiten, koeien, honden, katten, konijnen e.d. mee, maar tevens kwamen ook ander ongedierte mee, zoals ratten. Vooral de ratten, konijnen en katten brachten enorme schade aan dit unieke, maar broze ecosysteem. De kolonisten zelf brachten ook grote schade toe aan het ecosysteem, door het afschieten van bijv. de buidelwolf en diverse kangoeroesoorten.
Door de druk van vele natuurorganisaties zoals het WWF en Greenpeace, maar ook door de algemene interesse wereldwijd, begon de Australische regering de laatste decennia eindelijk zorg te dragen voor het behoud van hun ecosysteem.
Australië is in de film-, pop- en rock-cultuur tot begin jaren 80 vrijwel niemandsland gebleven. Aan het einde van de jaren 70 begon de economie in Australië parallel met de Westerse economie op te trekken. De verbinding tussen beide ontstond en zodoende begon een culturele uitwisseling.
Deze uitwisseling begon natuurlijk voor het eerst in het genre wat beide culturen het meest interesseert, literatuur, muziek en film! Vooral de beide laatstgenoemde cultuuruitingen beide beleefden een opleving in de jaren 80 van de vorige eeuw!
In de categorie film vierde de Australische acteur Mel Gibson (*1956) met zijn "Mad Max"-trilogie hoogtepunten, maar het was vooral zijn collega Paul Hogan (*1939), die de Australische levenswijze humoristisch op een punt bracht met zijn "Crocodile Dundee"-trilogie.
Anno 2005 is het vooral de Australische actrice Nicole Kidman (*1967), die met films als "Moulin Rouge" (2001) van zich doet spreken.
De Australiërs hebben natuurlijk i.v.m. hun geschiedenis niet veel te bieden aan klassieke muziek, maar wel in het bereik van de pop- en rock-muziek.
Australische bands en zangeressen, zoals de heavy metal-groep AC/DC, de rock/funk-groep INXS, de rockgroep Midnight Oil en de popzangeres Kylie Minogue (*1967) brachten het tot internationale roem!
Het waren echter de rock- en new wave-groepen Men at Work met hun passende song "Down Under" uit het album "Business as Usual" (1982) en Icehouse met "Great Southern Land" uit het album "Primitive Man" (1981), die de ziel van de doorsnee Australiërs troffen en daarmee niet alleen hen maar ook de rest van de muziekminnende wereld.
In dit verhaal ziet men een met de achterpoten boxende kangoeroe! Dit is niet door Paul Geerts, de auteur, verzonnen maar werkelijkheid! Er bestaan werkelijke kampioenschappen tussen mensen en kangoeroes! ...Jammer genoeg!
Een boemerang is een boogvormig soort wapen, dat door de oerinwoners van Australië, de Aborigines, gebruikt werd om op dieren te jagen. De oorsprong van dit wapen ligt ook bij deze oerbevolking. Het bijzondere van dit wapen is dat het, als men het naar het gekozen object werpt, het zich draaiend om haar as in de richting prooi beweegt en als het treft, komt het het wapen niet meer terug naar de jager. Als de prooi echter niet is getroffen dan keert de boemerang weer onverrichterzake terug naar de werper!
In dit verhaal komen de gangsters Ghun en Smook voor. Als men deze beide namen samentrekt heb je de naam van een destijds populaire western tv-reeks, nl. Gunsmoke (1955 - 1975) met James Arness (*1923) in de hoofdrol!
De grappige naamgevingen, die Willy Vandersteen in de Suske en Wiske-verhalen geïntroduceerd heeft, zet zijn navolger Paul Geerts voort. Met Ghun en Smook (zie hierboven) komt ook professor S. Kinknook ter sprake!
Skin = het Engelse woord voor huid en knook; dus huidknook! .. .. Of werkelijk S. Kinknook! Met de nadruk op ...Kin-Knook, want de professor heeft in de tekeningen werkelijk een indrukwekkende kin te bieden!
Hoe kortstondig het verhaal ook mag zijn het is duidelijk, dat de auteur Paul Geerts vele grappen en verteltechnische momenten gedeeltelijk ontleend heeft bij zijn broodjesgever en meester Willy Vandersteen!
De eerste vier stroken bevatten een goed doordachte grap ten koste van tante Sidonia. Hierna herkauwt de auteur Paul Geerts echter vele grappen en grollen.
Lambik wordt in strook 7 plotseling gezocht per televisie. Iets dergelijks gebeurt Jerom ook in het begin van De kleppende klipper. In dit verhaal verschijnt Jeroms skelet plotseling op de tv-buis en hierna wordt hij door de politie gezocht.
Daarna heeft lambik problemen met een wildgeworden mensenmenigte en de politie die een op hem klopjacht houdende politie. Dit hebben we allemaal al beleefd in De Sterrenplukkers.
Het kindje dat Lambik herkend in strook 12 is eerder ontleend aan een fragment uit de filmklassieker van 1949 "The Third Man" (met Orson Welles (*1915 - +1985) in de hoofdrol).
Lambik raakt in de stroken 26 t.e.m. 35 in de val maar kan ontkomen met een reusachtige kartonnen vlieger en stort in 39 na een plensbui door het dak van een kasteel. Wie herinnert zich hierbij niet Het vliegende bed! Later zou Paul Geerts deze verteltechniek nog eens een keer herhalen in De kleurenkladder!
Niet lang daarna verkleedt Lambik zich als kangoeroe en komt in een dierentuin terecht. Daar ontdekken onze vrienden hem en lachen zich te pletter. Op het einde van een van de eerste Suske en Wiske-verhalen, De Zwarte Madam vestopt Lambik zich, als aap verkleed, in de Antwerpse Zoo. Graag herinnert men zich ook aan De apekermis, want ook hier is Lambik als aap verkleed!
Na deze opvallende overeenkomsten krijgt het verhaal eindelijk zijn draai en verlost zich hiermee uit deze verstikkende samenloop van omstandigheden.
Samenvatting
Door een verwisseling op de tv wordt Lambik aangezien voor een van de bekende gangsters Gun en Smook. Meteen wordt hij in een café voor een gangster aangezien en moet vluchten. Tijdens zijn vlucht komt hij in het kasteel van professor S. Kinknook terecht, die tevens een vriend is van professor Barabas.Lambik komt in aanraking met de gezochte gangsters Gun en Smook en door Lambik worden de beide gangsters opmerkzaam op de expeditie van de vermiste professor Kinknook, namelijk de zoektocht naar de diamanten boemerang in het hartje van Australië. Gun en Smook weten hoe ze Lambik moeten aanpakken en kort daarna is hij met de beide boeven op weg naar Australië.
Onze vrienden, professor Barabas, Suske en Wiske, Sidonia en Jerom, vliegen met de
Gyronef achterna. Boven de woestijn van de westkust van Australië schieten de gangsters de Gyronef neer. Onze vrienden worden gedwongen te landen, maar ook het vliegtuig van de gangsters komt er niet zonder kleerscheuren van af. In een nabije stad moeten ze met averij landen.
Lambik gaat de stad verkennen en belandt in een boxwedstrijd met een reuzenkangoeroe. Hierin gaat het erom voor een smak geld een oersterke kangoeroe te overwinnen. Door een list weet Lambik de wedstrijd te winnen. De wedstrijdorganisator wil het prijsgeld echter niet betalen, maakt Lambik dronken en dropt hem ergens boven het oerwoud van Australië.
Koalaberen ontvoeren Lambik en brengen hem naar het wrak van het vliegtuig van de in de jungle vermiste professor Kinknook.
Lambik vertelt de professor dat door zijn toedoen zijn vrienden en daarmee ook Kinknooks vriend Barabas neergeschoten zijn. Om het goed te maken zoekt Lambik nu voor de door de ziekte Malaria verzwakte Kinknook de Berg der Geesten, waar de inheemse stam der Tjoeringa's de diamanten boemerang af zal schieten.
Lambik trekt nu met een angstig hart het oerwoud in om zijn slechte daad weer goed te maken.
Ondertussen hebben onze vrienden de Gyronef weer vlot gemaakt en landen in de stad waar Lambik het aan de stok kreeg met de verraderlijke wedstrijdorganisator. Ze komen hem op het spoor en de boef verraadt onze vrienden, waar hij Lambik heeft laten droppen.
Lambik heeft in de tussentijd kennis gemaakt met de inheemse stam der Bebeba's, die in het gebied van de diamanten boemerang leeft. Daar wordt hij vereerd als een geschenk der goden, vanwege zijn onzichtbare(!) haar.
Onze vrienden landen met de gerepareerde Gyronef op de plek waar Lambik gedropt werd. Niet lang daarna ontdekken ze de malariazieke Kinknook. Die vertelt hen dat Lambik op zoek is naar de diamanten boemerang en dat ze hem moeten volgen.
Jerom, Barabas en de twee kinderen besluiten Lambik te achtervolgen terwijl Sidonia bij Kinknook blijft om voor hem te zorgen.
Ze vinden Lambik natuurlijk. Na een aanvankelijk pretentieus gebaar (Lambik wil nl. zijn vrienden laten blijken dat hij bij de stam der Bebeba's een geschenk der goden is) is Lambik blij zijn vrienden levend te zien.
Lambik vertelt zijn vrienden zijn wedervaren en dat de komende nacht de Nacht der Tjoeringa's is. In het dorp der Bebeba's zijn hiervoor de voorbereidingingen in volle gang om het feest in volle luister te vieren.
Tegen middernacht worden op de Berg der Geesten door de Tjoeringa's de vuren aangestoken. Zelfs bij het wrak van het neergestorte vliegtuig van professor Kinknook is de spanning voelbaar. De koala's, die de zieke professor verzorgen, zijn als betoverd en staren naar boven.
De Tjoeringa's schieten nu de diamanten boemerang met een werptuig van de Berg der Geesten af... en iedereen, de Bebeba's, onze vrienden, Sidonia en professor Kinknook, voelen kriebels door hun lichaam!
Kinknook voelt zich plotseling genezen van zijn ziekte en Sidonia ziet er anders uit. De verklaring hiervoor is dat de rondvlucht van de diamanten boemerang een ieder een jaar jonger maakt!!!
Nadat de boemerang zijn taak volbracht heeft, keert hij weer terug naar de Berg der Geesten.
Plotseling komt echter een vliegtuig opdagen dat naar de omineuze berg vliegt. Het is Lambik meteen duidelijk wie de bestuurders van het apparaat zijn, nl. de gangsters Gun en Smook! De gangsters bombarderen als waarschuwing de voet van de Berg der Geesten, waardoor de Tjoeringa's gedwongen worden de diamanten boemerang aan hen over te leveren.
De twee hebben echter buiten de waard met Lambik en Jerom gerekend. Zij ruimen het vliegtuig met de twee gangsters op.
Onze vrienden beloven plechtig het geheim van de diamanten boemerang aan niemand te verraden, nemen de boeven in de Gyronef mee en keren gelukkig huiswaarts.
Tekst: Alain Stienen
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
