De Nachtwachtbrigade
 |
 Index |
 |
Rode reeks no. 292 (1e druk: 13 september 2006)
In 2006 wordt gevierd dat de schilder Rembrandt van Rijn 400 jaar geleden werd geboren. Gedurende het hele jaar zullen er tal van activiteiten georganiseerd worden.
Naar aanleiding van dit Rembrandt-jaar maken Peter Van Gucht en Luc Morjaeu ook een Suske en Wiske-verhaal waarin de beroemde schilder voorkomt. In het tijdschrift Stripnieuws vertelde Morjaeu hierover "Het is een onderwerp waarvan je een prachtige strip kan maken, mooi ingekleed met krullende kadertjes, artistieke prentjes en een goed stevig verhaal natuurlijk."
het album ligt op 13 september in de winkels. Twee weken later, 27 september, werd er een perspresentatie gehouden in het Rembrandthuis te Amsterdam.
Professor Barabas krijgt van het Rijksmuseum van Amsterdam Rembrandts "De Nachtwacht" in bruikleen. Zijn opdracht bestaat er uit om met de teletransfor de precieze herkomst van de figuren te achterhalen. Maar door toedoen van een vervelende reporter wordt het jonge meisje van het doek gehaald en vervolgens naar het Amsterdam anno 1641 geflitst. Het voortbestaan van "De Nachtwacht" staat op het spel. Onze vrienden beslissen daarom een Nachtwachtbrigade op te richten wiens taak het is het meisje terug te vinden en weer op het doek te plaatsen.
Rembrandt heeft op zijn beurt te maken met een mysterieuze vreemdeling die kost wat kost op "De Nachtwacht" wil staan.
Als Suske en Wiske het meisje terugvinden blijkt deze een verrassend verleden te hebben.
Het is niet de eerste keer dat Suske en Wiske een bekende schilder ontmoeten. Ook de voorgangers van de huidige kopmannen van Studio Vandersteen gaven al blijk van hun interesse voor de schilderkunst.
In Het Spaanse spook liet Willy Vandersteen hen kennis maken met Pieter Breughel. Paul Geerts maakte de albums De raap van Rubens en De kleurenkladder waarin Pieter Paul Rubens en Vincent van Gogh een grote rol spelen.
Marc Verhaegen liet de hoofdfiguren uit de strip in zijn verhaal De kunstkraker avonturen beleven in diverse surrealistische schilderijen van o.a. Dali en Escher.
Op de website van Studio Vandersteen werd op 22 maart 2006 al een tekening getoond die is gemaakt voor de aankondiging van het verhaal. Lambik is hierop te zien in dezelfde houding en met dezelfde kleding als Rembrandt op een door hem zelf geschilderd zelfportret.
Op de versie van Morjaeu is meer te zien dan op het origineel. De tekenaar heeft zich bij het maken van zijn versie gebaseerd op het oorspronkelijke schilderij van Rembrandt. Het doek was aanvankelijk groter dan nu te zien is in het Rijksmuseum te Amsterdam. Bij een verhuizing, ongeveer 70 jaar nadat het in 1642 was geschilderd, zijn er stukken van het schilderij afgesneden om het passend te maken voor de nieuwe locatie. Vooral aan de linkerzijde is toen een groot stuk weggevallen. Deze verloren delen zijn door Morjaeu weer aan het doek toegevoegd.
Bij het tekenen van de verdwenen delen kon Morjaeu zich baseren op kopieën van het originele schilderij die Frans Banning Cocq (*1605 - +1655), de centrale figuur op het doek, er van heeft laten maken.
|
Lezers-recensiesWat vinden de lezers van dit verhaal?Bekijk de Lezers-recensies voor dit verhaal. Schrijf zelf een recensie. |
